Sanktuaria stanowią kapitał Kościoła, ponieważ są ośrodkami proklamacji Słowa Bożego i sprawowania sakramentów, są ośrodkami modlitwy i spotkania się Kościoła w szerszym zakresie niż parafia. Są miejscem, gdzie doświadczenie pątnika wplata się w życie Maryi, a doświadczenie Narodu, Ojczyzny, regionu w nieustanną miłość Kościoła i Jego Matki

Apb Karol Wojtyła

Celem serwisu jest przybliżenie miejsc ważnych dla katolików i nie tylko. Sanktuaria Pańskie, Maryjne, Świętych Chrześcijańskich, Sanktuaria Narodowe, które stanowia przestrzeń uznaną za miejsce święte, w której w sposób szczególny Bóg udziela swojej łaski. Zachęcamy do pielgrzymowania!

Cuda Eucharystyczne

Sanktuaria kościelno-narodowe

Sanktuaria Maryjne

Sanktuaria Pańskie

Sanktuaria Świętych

Święci

The European Marian Network

Ziemia Święta

Ostatnio dodane

Loading…

Katedra Narodzenia Maryi w Mediolanie

„Katedra w Mediolanie, oficjalnie Katedra Metropolitalna Narodzenia Maryi, jest katedrą archidiecezji mediolańskiej i włoskim pomnikiem narodowym. Symbol stolicy Longobardów, położony na placu o tej samej nazwie w centrum metropolii, poświęcony narodzeninom Matki Bożej. Jest to największy kościół we Włoszech (największy w Republice Włoskiej, gdyż największa bazylika św. Piotra znajduje się na terenie Watykanu; druga co do wielkości, biorąc jednak pod uwagę cały półwysep włoski), trzeci na świecie pod względem powierzchni, szósty pod względem objętości. Jest siedzibą parafii św. Klawisza w katedrze mediolańskiej.” „« Katedra, symbol Mediolanu, jest pierwszą rzeczą, na którą patrzysz, wstając rano i ostatnią rzeczą, na którą patrzysz wieczorem. Mówi się, że katedra w Mediolanie następuje dopiero po katedrze św. Piotra w Watykanie. Nie mogę zrozumieć, jak może ona ustępować jakiemukolwiek innemu dziełu wykonanemu ręką człowieka. ( Marek Twain ) W starożytności katedra była otoczona gęstą średniowieczną tkanką miejską, która, podobnie jak wokół innych dużych francuskich i niemieckich katedr, tworzyła nagłe i majestatyczne widoki na mamutową budowlę, która wyglądała jak marmurowa góra wyłaniająca się z sieci drobnych ceglanych budynków. O dawnym wyglądzie tego miejsca świadczą dziś starożytne widoki i seria fotografii z połowy XIX wieku. Wraz z otwarciem placu przez Giuseppe Mengoniego w latach 1865-1873 fasada katedry mogła […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Mediolanie

„Kościół Matki Bożej Łaskawej to bazylika i sanktuarium znajdujące się w Mediolanie, należące do Zakonu Dominikanów i należące do parafii San Vittore al Corpo. Architektura trybuny, wzniesionej w latach 1492-1493 na polecenie księcia Mediolanu Ludovico il Moro jako mauzoleum dla jego rodziny, stanowi jedno z najbardziej znanych dzieł renesansu w Lombardii. Był to drugi włoski obiekt po rytach naskalnych w Val Camonica, który został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z freskiem Ostatniej Wieczerzy Leonarda da Vinci, który znajduje się w refektarzu klasztoru (własność gminy z Mediolanu ).” W kościele znajduje się następujące kaplice: Adorującej Dziewicy, św. Marcina w ekstazie, Aniołów, św. Korony Chrystusa, św. Dominika, Madonny z Dzieciątkiem i świętymi Wincentym Martire i Wincentym Ferreri, św. Jana Chrzciciela, św. Katarzyny, św. Jana Ewangelisty, św. Józefa, Matki Bożej Łaskawej. Kaplica Matki Bożej Łaskawej „Siódmy po lewej. Kaplica istniała jeszcze przed budową kościoła i stanowi pierwotny zalążek, z którego wywodzi się cały zespół, od którego wzięła się także nazwa. W rzeczywistości istniał on już na ziemi, którą hrabia Vimercati podarował braciom i zaczynając od zewnętrznych ścian tego Solari, rozpoczęto budowę klasztoru i kościoła. W lunecie odpowiadającej nawie głównej znajduje się duża płaskorzeźba sztukatorska przedstawiająca Koronację Marii pomiędzy św. Katarzyną i […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Maceracie

„W 1447 miała miejsce w Maceracie zaraza. Mieszkańcy wzywając wstawiennictwa Matki Bożej wznieśli niewielki kościół, w którym umieszczono obraz Matki Bożej Miłosierdzia nieznanego autorstwa (tempera na płótnie). Wizerunek ten czczony jest do dzisiaj w tym miejscu. W 1458 władze miasta oraz członkowie konfraternii Matki Bożej Miłosierdzia wybudowali przy świątyni dzwonnicę. Kościół rozebrano w 1461, podczas prac przy powiększaniu placu przed katedrą św. Juliana. Szybko jednak odbudowano go w pobliżu, poza murami miasta. Źródła potwierdzają istnienie odbudowanego kościoła w 1497. Przez następne wieki liczne konfraternie upiększały jego wnętrze. Obraz koronowano w 1721. W latach 1735-1741 świątynię rozbudowano i zmieniono wystrój na barokowy. Guarniero Marefoschi ofiarował kościołowi relikwie ciała św. Prospera. Nowy kościół konsekrowano w 1742. W lipcu 1799 sanktuarium zostało sprofanowane przez żołnierzy napoleońskich. Odłamkiem kartacza uszkodzony został cudowny wizerunek. W 1860 dodano ambulatorium, owalną salę oraz dzwonnicę. W 1946 w związku z przeżywanym jubileuszem 500-lecia kościoła obraz Madonny peregrynował na terenie diecezji. Była to pierwsza w historii peregrynacja obrazu maryjnego na terenie Włoch. Ze względu na kult maryjny w Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia Macerata została 16 listopada 1952 ogłoszona Miastem Maryjnym (wł. Città di Maria). Od 1921 kościół posiada tytuł bazyliki mniejszej.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sanktuarium_Matki_Bo%C5%BCej_Mi%C5%82osierdzia_w_Maceracie źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Madonna_della_Misericordia_(Macerata)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Madonny z Macareto w Visso

„Sanktuarium Macereto to kompleks religijny wznoszący się na wysokości około 1000 metrów nad poziomem morza na płaskowyżu o tej samej nazwie, po zachodniej stronie gór Sibillini na obszarze miejskim Visso w regionie Marche. W pobliżu stał niegdyś zamek hrabiów Fiastry. Został uznany za pomnik narodowy w 1902 roku. Jest jednym z głównych przejawów architektury renesansowej XVI wieku w Marchii. Tradycja głosi, że 12 sierpnia 1359 roku podczas transportu drewnianej figury Madonny z Dzieciątkiem z Loreto do Królestwa Neapolu muły wchodzące w skład karawany zatrzymały się na kolanach w miejscu obecnie zajmowanym przez sanktuarium a stamtąd nie chcieli już wychodzić, pomimo kopnięć i chłostania. Zwykli ludzie, którzy przyszli z pomocą, dostrzegli w tym, co się wydarzyło, boski znak i zażądali, aby posąg pozostał na tym miejscu. W ciągu kilku lat liczba pielgrzymek stawała się coraz większa, dlatego zdecydowano się wybudować w tym miejscu prymitywny kościół pod wezwaniem Madonny, wzniesiony w kształcie podobnym do Porcjunkuli w Asyżu.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Macereto źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santuario_di_Macereto_(Visso)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. Krucyfiksu w Numana

„Współczesny kościół wzniesiono w 1968 roku po rozbiórce poprzedniej XVI-wiecznej budowli przypisywanej Pellegrino Tibaldiemu zachowując jedynie część fresków na sklepieniu ze starej świątyni autorstwa malarza Andrei Lilli. Całkowicie odmienny od XVII-wiecznego kościoła San Giovanni Battista nowoczesny kościół ma ośmiokątną podstawę ze spiczastą dzwonnicą a główne wejście znajduje się przed Palazzo dei Vescovi, siedzibą gminy Numana. Znajduje się w nim starożytny krucyfiks z drewna cedrowego, który tradycja religijna uważa za cudowny. Krucyfiks został niedawno odrestaurowany i przywrócony do pierwotnego stanu. Chrystus ukazany jest w sposób orientalny, nie cierpiący, ale triumfujący, z koroną, otwartymi oczami i pogodną twarzą, bez brody. Według tradycji został on przywieziony z Ziemi Świętej do Europy przez cesarza frankońskiego Karola Wielkiego jako prezent dla papieża Leona III ; jednak z powodu sztormu statek cesarza został zmuszony do zatrzymania się w mieście, gdzie porzucił symulakrum. Krucyfiks był przechowywany w kościele w Numana Alta, ale zaginął ponownie dopiero w wyniku trzęsienia ziemi i tsunami, które spowodowało zawalenie się części klifu na którym rozciągała się duża część starożytnej wioski. Został znaleziony na morzu przez rybaków i zabrany do sanktuarium San Giovanni. W roku 1500, w związku z upadkiem Numana i rozkwitem pobliskiego zamku Sirolo, gdzie gościnę znajdowali pielgrzymi udający się ku […]

Sanktuaria Pańskie

Bazylika św. Augustyna na Polu Marsowym w Rzymie

„Wnętrze bazyliki składa się z trzech naw rozdzielonych filarami z dziesięcioma kaplicami bocznymi, transeptem i absydą, flankowanych czterema innymi kaplicami. Jest to jeden z pierwszych rzymskich kościołów zbudowanych w okresie renesansu i mieści w sobie Madonnę z Loreto znaną również jako Madonna del Pellegrini, jedno z najsłynniejszych arcydzieł Caravaggia , który podarował kościołowi dzieło w podziękowaniu za udzielony azyl. Tak naprawdę malarz schronił się tam, aby uniknąć aresztowania po tym, jak zranił asystenta notariusza na Piazza Navona, oskarżonego przez artystę o poświęcanie zbytniej uwagi kochance. Na wystawie przedstawiona zostanie ta sama kobieta Lena.” „W przeszłości bazylika słynęła z przyjmowania do środka kurtyzan dla których zarezerwowano pierwsze ławki aby chronić je przed wzrokiem ludności i tym samym uniknąć rozpraszania wiernych. W kościele znajdują się grobowce niektórych z nich jak np. Fiammetta Michaelis kochanki Cesare Borgii, której dom do dziś istnieje w pobliżu na Piazza Fiammetta, czy jak Giulia Campana z córkami, Penelopą i poetką i literatką Tullią Aragońską.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Basilica_di_Sant%27Agostino_in_Campo_Marzio żródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Sant%27Agostino_(Rome)?uselang=it Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Apostołów na Górze

„W okresie powojennym Don Giacomo Alberione założyciel Rodziny Paulinów miał zamiar zbudować sanktuarium i poświęcić je Maryi Królowej Apostołów; ostatecznie zdecydowano w 1943 r., kiedy bombardowanie uderzyło w miejsce, w którym stoi dzisiaj budynek, nie powodując ani jednej ofiary: w tym wydarzeniu była widoczna ochrona Matki Boskiej. Tak więc po zakończeniu wojny i zatwierdzeniu projektu Leone Faviniego rozpoczęły się prace, które zakończono w 1954 roku. Międzynarodowe Kolegium Paulinów Towarzystwa św. Pawła od 1965 r. sanktuarium jest siedzibą tytułu kardynalskiego od 1976 r. z woli Pawła VI siedzibą parafii a od 1984 r. bazyliką mniejszą.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Basilica_di_Santa_Maria_Regina_degli_Apostoli_alla_Montagnola źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santa_Maria_Regina_degli_Apostoli_alla_Montagnola?uselang=it Media https://www.facebook.com/pfbid02tJ1f6dr7XAHA5qJGh7AEinmzWVC2uCA2cAv61hcM9C4FRR7rLgNeaJE5gfL4EmKSl/videos/g.26298474059/257910103392163

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Świętego Krucyfiksu Piety w Galatonie

„Kościół został zbudowany, aby pomieścić bizantyjską ikonę przedstawiającą Święty Krucyfiks Piety ( XIV w. ), któremu przypisywano cudowne zdarzenia. Obecna świątynia, konsekrowana w 1711 r., została podniesiona do rangi sanktuarium w 1796 r. przez papieża Piusa VI. (..) Okazała barokowa fasada, wykonana z kamienia Carparo i Lecce inspirowana jest architekturą jezuicką i jest podzielona na trzy rzędy. W pierwszym znajduje się portal wejściowy za którym znajdują się drewniane drzwi z 1696 r. , na których umieszczono kamienną figurę Jezusa Ukrzyżowanego celebrowaną przez cztery cheruby. Po bokach w czterech niszach znajdują się posągi ewangelistów. W drugim rzędzie znajduje się duże okno z siatką, po obu stronach którego znajdują się dwie nisze z posągami św. Jana Chrzciciela i św. Sebastiana. Na dwóch bocznych końcach znajdują się posągi św. Piotra i św. Pawła. W końcowej części fasady z pękniętym tympanonem stoją posągi św. Michała Archanioła i Anioła Stróża. Dzwonnica pochodzi z 1702 roku.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_del_Santissimo_Crocifisso_della_Piet%C3%A0 źródło zdjęć: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.472544321582367&type=3 oraz https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santissimo_Crocifisso_della_Piet%C3%A0_(Galatone)?uselang=it Media

Sanktuaria Pańskie

Sanktuarium św. Józefa z Kupertynu w Osimo

„W tym miejscu stał niewielki kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny Pokutującej, którym opiekowali się Franciszkanie. Święty Franciszek odwiedził Osimo dwukrotnie: w 1215 i 1220 pozostawiając silny wpływ na ludność. Po jego śmierci, która nastąpiła w 1226 roku, mieszkańcy Osimo postanowili odbudować mały kościółek św. Maddaleny, który okazał się za mały, i zbudować nowy kościół z przylegającym do niego klasztorem. Budowlę konsekrowano 7 maja 1234 roku w obecności biskupa i poświęcono św. Franciszkowi z Asyżu. (..) W dniu 9 lipca 1657 r. do klasztoru franciszkanów przybył św. Józef z Kupertyny, przeniesiony z pustelni do klasztoru przez Święte Oficjum aby odsunąć go od „ciekawości ludowej” po uniewinnieniu jego rzekomego „nadużycia popularnej łatwowierności”. Tutaj spędził w całkowitej izolacji ostatnie lata życia i był bohaterem epizodu lewitacji, który miał miejsce na drzewie migdałowym przed Bazyliką Świętego Domu w Loreto. Zmarł tu 18 września 1663 r. 24 lutego 1753 r. św. Józef z Kupertyny został beatyfikowany przez papieża Benedykta XIV i przewidywano jego kanonizację. Następnie Bracia Mniejsi Konwentualni przystąpili do całkowitej renowacji średniowiecznej budowli. Projekt powierzono architektowi Andrei Vici przy wsparciu Alessandro Rossi z Osimo, który zachował plan i część zewnętrznej części starego kościoła, ale podniósł ściany, aby zbudować nowe sklepienia, a na koniec […]

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium św. Walentego w Terni

„Walenty, jeden z najbardziej czczonych świętych na świecie, był obywatelem Terni w Umbrii. 14 lutego 273 roku z rozkazu prefekta Rzymu Furiusa Placidusa poniósł męczeńską śmierć przez ścięcie, najprawdopodobniej na Via Flaminia koło Terni. Wzmianka o tym znajduje się m.in. w Martyrologium Hieronymianum, zredagowanym między pierwszą połową V a pierwszą połową VI wieku. Począwszy od VI–VII wieku biskup św. Walenty był czczony w Terni. (..) W 1644 roku wydany został dekret, na mocy którego św. Walenty został ogłoszony głównym patronem Terni. Pod koniec XVII wieku wykonano srebrny sarkofag, w którym złożono szczątki świętego. Za ołtarzem głównym znajdowała się tzw. Confessione di San Valentino – ołtarz zbudowany tuż nad grobem świętego, z XVII-wiecznym obrazem, ukazującym jego męczeństwo. Po 1873 roku klasztor karmelitów, sprzedany gminie Terni, był wykorzystany do celów świeckich; przez około pięćdziesiąt lat gmina całkowicie przebudowała go na mieszkania. Kościół został przekazany duchowieństwu świeckiemu. XX wiek W 1906 roku karmelici bosi powrócili do Terni i wybudowali po wschodniej stronie kościoła skromny klasztor, odrestaurowany w 1955 roku. Sama bazylika, zaniedbana i znajdująca się w stanie upadku, została całkowicie odnowiona w latach 1924–1927 przez ojca Valemmo Poscia. W latach 1965–1970 proboszcz Capogrossi nadzorował kompletny remont dachu kościoła, zbudował ołtarz Świętego Dzieciątka z […]

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium św. Katarzyny w Genui

„Wnętrze Wnętrze posiada trzy nawy wsparte na filarach, zbudowanych z oryginalnych kolumn z czarnego i białego marmuru pokrytych cegłą. Wzdłuż naw bocznych znajduje się dziesięć kaplic, pierwotnie szlacheckich grobowców rodów, które przyczyniły się do budowy i utrzymania założenia. W sklepieniu duży medalion zawiera fresk Giuseppe Passano (namalowany w 1837 r. z okazji stulecia kanonizacji świętej) przedstawiający Triumf św. Katarzyny, otoczony szeregiem mniejszych fresków z postaciami świętych. Przez licznych XVI-wiecznych artystów , którzy pracowali nad jego dekoracją, kościół był określany jako wielki plac budowy genueńskiej XVI wieku”. Wśród nich Giovan Battista Castello , Luca Cambiaso , Lazzaro i Pantaleo Calvi, Andrea i Ottavio Semino. Oprócz tego w kościele znajdują się dzieła malarzy i rzeźbiarzy artystów od XVII do XIX wieku. Organy firmy Bianchi z Novi Ligure pochodzą z 1892 roku. Prezbiterium i absyda W prezbiterium zbudowanym w 1563 roku przez szlachcica Battistę Grimaldiego marmurowy ołtarz zwieńczony jest drewnianym krucyfiksem autorstwa Giambattisty Bissone (1597-1657), który wcześniej należał do Casaccia di Santa Maria di Castello . W sklepieniu absydy i na wspornikach freski przedstawiające Chrystusa Sędziego i czterech Ewangelistów, dzieła Giovana Battisty Castello zwanego il Bergamasco” (1563). Na ścianach trzy obrazy Luca Cambiaso (Zwiastowanie, Powołanie Wybrańców i Wypędzenie Potępionego). Na posadzce herb rodu […]

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Ojca Świętego w Genui

„Kościół Matki Bożej Niepokalanej oraz przylegający do niego klasztor, znany również jako „dei Cappuccini”, zostały zbudowane w 1593 roku na koszt patrycjatu genueńskiego. W XIX wieku św. Franciszek M. z Camporosso, zwany „Ojcem Świętym”, mieszkał tam przez około 40 lat i ofiarował się Bogu jako ofiara miłosierdzia za uwolnienie Genui od epidemii cholery. Po kanonizacji zakonnika przez Jana XXIII w 1962 r. Kościół uznawany jest także za „Sanktuarium Ojca Świętego”, gdyż w poświęconej mu kaplicy jego ciało wystawione jest do czci wiernych. Można tam podziwiać cenną drewnianą grupę przedstawiającą „stygmaty św. Franciszka” autorstwa AM Maragliano oraz B. Strozziego, G. Palmieri, B. Castello i innych XVIII-wiecznych autorów genueńskich. W okresie Bożego Narodzenia ustawiana jest bardzo podziwiana szopka, charakteryzująca się XVIII-wiecznymi posągami.” źródło: https://www.chiesadigenova.it/ss-concezione-e-padre-santo/ żródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santissima_Concezione_(Genoa)?uselang=it Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej Wniebowziętej w Montemanno

„Sanktuarium znajduje się na wysokości 624 m n.p.m. na terenie parafii San Pietro di Vergagni. Jest odizolowane i położone w panoramicznym miejscu na grzbiecie oddzielającym Val Sisola od Rio Torbora, strzegąc miasto o tej samej nazwie i całą dolinę poniżej. Datowanie początków Sanktuarium jest trudne ze względu na skąpość dokumentów: pierwsze pewne dane pochodzą jednak z roku 1240; pierwotny kościół został następnie zburzony i odbudowany. Prałat Bossio odwiedził je w 1582 r. dla archidiecezji Genui, co było znakiem, że nadal jest to ważny ośrodek kultu; jego znaczenie spadło dopiero od XIX wieku. Obecne wejście do kościoła znajduje się od zachodu; fasada ma konstrukcję szczytową, otynkowaną i pozbawioną dekoracji, zamkniętą bocznie pilastrami i z wejściem centralnym podkreślonym pilastrami i trójkątnym frontonem. Plan stanowi salę zakończoną półkolistą absydą. Wnętrza ozdobił Clemente Salsa w 1947 r.: interesujący jest malowidło na sklepieniu prezbiterium, przedstawiające Madonnę Wniebowziętą, której posąg ze sztukaterii i malowanego drewna, podpisany jest przez Giovanniego Battistę Drago. Ponadto w stiukowym edykule wystawiona jest figura Madonny Wspomożycielki, dzieło genueńskiego rzeźbiarza Antonio Canepy, powstałe na początku XX wieku.” źródło tekstu oraz zdjęć: https://www.santuaritaliani.it/santuario/nostra-signora-assunta-a-montemanno/

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia na górze Gazzo w Genui

„Sanktuarium znajduje się w Sestri Ponente, dzielnicy Genui na szczycie Gazzo (419 m n.p.m. ). Góra stała się miejscem kultu w 1645 roku, kiedy wzniesiono gigantyczny drewniany krzyż, a 12 lat później po jego obu stronach stanął posąg Matki Bożej Miłosierdzia z okazji epidemii dżumy, która zdziesiątkowała populację Republiki Genui. W 1660 r. rozpoczęto budowę kaplicy a w 1700 r. odprawiono pierwszą Mszę Św. 8 czerwca 1873 roku odsłonięto dzieło sabajskiego rzeźbiarza Antonio Brilli, pięciometrową statuę Madonny widoczną nawet z daleka. Dzwonnica wyposażona jest w koncert sześciu dzwonów w B-dur, z których pięć zostało odlanych w 1937 roku przez odlewnię „Enrico Picasso e Figli” z Avegno (GE), natomiast najmniejszy (najstarszy) został odlany przez genueńskiego Pagano i Boero w 1847 r., ale został dodany później.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_del_Gazzo źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_del_Gazzo_(Genoa)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej z Gaju w Camogli

„Obiekt posiada trójnawowy podział z barokową dekoracją artystyczną i freskowym sklepieniem przedstawiającym scenę objawień maryjnych. Posiada własny chór założony przez poprzedniego rektora Don Piero Benvenuto, zmarłego w 2000 roku i noszącego jego imię. Przed wejściem do kościoła, z cennym opracowaniem architektonicznym, stoi wiekowy wiąz , zachowany pomimo niedawnej renowacji placu przed nim. Na samym placu odsłonięto pozostałości istniejącej wcześniej budowli, prawdopodobnie pierwszej kaplicy wotywnej związanej z objawieniami Najświętszej Maryi Panny. Niedawne prace konserwatorskie umożliwiają jego obejrzenie. Podczas obchodów 500. rocznicy objawień, które odbyły się w 2018 roku, grupa „boschettini” założyła komitet, który zadbał o zewnętrzne uroczystości i wydarzenia kulturalne, aby zwrócić uwagę na to ważne miejsce kultu, które się w nim znajduje, przede wszystkim w galerii wotów morskich, historia miasta Camogli i jego mieszkańców.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_del_Boschetto źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_del_Boschetto_(Camogli) oraz https://www.facebook.com/boschettocamogli/photos Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej w Acquasanta

„Sanktuarium jest krzyżem łacińskim, jednonawowym. Wnętrze zostało ozdobione freskami przez Giuseppe Canepę w XVIII wieku i odnowione w 1911 roku przez Rodolfo Gambiniego. Płótno ołtarza pierwszej kaplicy na prawej ścianie, poświęcone Wniebowzięciu namalował w 1616 roku malarz Lazzaro Tavarone; w drugiej kaplicy po lewej stronie znajduje się obraz św. Anny i Joachima oraz młodej Madonny, dzieło Giuseppe Canepy z 1785 roku. W transepcie krucyfiks przypisuje się Antonowi Marii Maragliano, natomiast cztery marmurowe posągi poniżej są autorstwa rzeźbiarza Antonio Brilli. W zakrystii oprócz „skarbu sanktuarium”, znajduje się obraz Świętej Rodziny pędzla Domenico Fiaselli . Zaczynając od małej kaplicy w kierunku sanktuarium, zbudowano Święte Schody, składające się z trzydziestu trzech stopni, będące kopią tych, po których podobno Jezus Chrystus wszedł do Piłata .” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_dell%27Acquasanta źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_dell%27Acquasanta_(Acquasanta,_Genoa)?uselang=it# oraz https://www.facebook.com/santuarioacquasanta/photos?locale=it_IT Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Wodnej w Molino Vecchio

„Sanktuarium, położone w zacienionym miejscu na lewym brzegu potoku Brevenna jest centrum życia religijnego gminy. Początki sanktuarium wywodzą się według tradycji z niezwykłego wydarzenia, które miało miejsce w 1584 r., kiedy podczas epidemii dżumy, dotknięta zarazą pasterka z wioski Ravino (obecnie zaginiona) poszła za łagodnym głosem, który powiedział Salus Infirmorum, ora pro nobis (Zdrowie chorych, módl się za nami ) czerpała ze źródła na brzegu potoku i została uzdrowiona. Nawet proboszcz Pareto, początkowo niedowierzający, zachorował i również wyzdrowiał po wypiciu wody ze źródła. I tak w pobliżu źródła zbudowano małą drewnianą kaplicę, a następnie w 1744 r. obecne sanktuarium, niewielki kościół jednonawowy z portykiem od frontu. W latach 1908-1909 przy kościele wybudowano hospicjum dla pielgrzymów.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_dell%27Acqua źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Madonna_dell%27Acqua_(Molino_Vecchio,_Valbrevenna)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Strażniczej w Genui – Bawarii

„Budowę kaplicy na wzgórzu Serra di Bavari rozpoczęto na zlecenie arcykapłana Ilario Gnecco datuje się na dekadę pomiędzy 1660 a 1670 rokiem. Przez dwa stulecia mała kaplica była celem pobożności mieszkańców.W 1876 r. kult rozszerzył się, choć nadal w skromnych proporcjach. W 1923 r. arcykapłan Emanuele Raffetto zgodził się z pragnieniem ludności zbudowania prawdziwego sanktuarium. Prace, przy udziale ludności, zakończono w 102 dni i 15 sierpnia 1923 roku świątynię otwarto dla kultu, umieszczając na ołtarzu głównym figurę Matki Bożej Strażniczej dłuta Antonio Canepy. W ciągu XX wieku dokończono prace budowlane: elewację, podłogę, plac i kościół wzbogacono dziełami sztuki.” źródło: https://www.chiesadigenova.it/nostra-signora-della-guardia-bavari/ źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_della_Guardia_(Bavari,_Genoa)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Strażniczej w Gavi

„Sanktuarium Nostra Signora della Guardia w Gavi w prowincji Alessandria to kościół poświęcony Matce Bożej Strażniczej , który stoi na wzgórzu Turchini, niedaleko Gavi. Sanktuarium zostało zbudowane w 1861 roku w niecałe cztery miesiące, dzięki pracy mieszkańców Gavi i okolicznych wiosek. Architektura przypomina grecki kościół krzyżowy . Podłoga jest wykonana z cennego czerwonego marmuru Levanto . Znajdują się tu trzy ołtarze: jeden poświęcony Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, drugi zaślubinom Maryji oraz ołtarz główny, zwieńczony bardzo piękną niszą, w której znajduje się drewniana figura Matki Bożej Strażniczej.” Od 1941 r. Sanktuarium zostało przekazane Zgromadzeniu Synów Matki Bożej Niepokalanej. źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_della_Guardia_(Gavi) źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_della_Guardia_(Gavi)?uselang=it oraz https://www.facebook.com/santuariogavi/photos Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. Franciszka z Paoli w Genui

„Sanktuarium św. Franciszka wznosi się na wzgórzu zwanym Caldetto, 132 m n.p.m.[6]. Przed nim znajduje się niewielki, porośnięty zielenią plac, z którego rozciąga się panoramiczny widok na miasto i port w Genu]. Świątynia na zewnątrz nie posiada dekoracji, jej wnętrze natomiast, podzielone 14 kolumnami na 3 nawy, zdobią detale z polichromowanego marmuru. Sklepienia pokrywają freski znanych malarzy. W nawie głównej znajdują się obrazy przedstawiające Franciszka z Paoli uzdrawiającego trędowatych. Obrazy w ołtarzach z prawej strony przedstawiają kolejno: Św. Jana Chrzciciela, Komunię św. Hieronima, Sen św. Józefa i Św. Franciszka z Paoli. Obraz w trzecim ołtarzu po lewej stronie przedstawia Św. Augustyna. Posadzka kościoła składa się głównie z płyt nagrobnych miejscowych osobistości, między innymi: księżnej Veroniki Spinoli, arcybiskupa Nicolò Spinoli, markiza G. B, Lomelliniego i admirała Luigiego Serry.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sanktuarium_San_Francesco_da_Paola_w_Genui źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:San_Francesco_da_Paola_(Genoa)?uselang=it Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej z Góry w Genui

„Sanktuarium jest jednym z najstarszych sanktuariów maryjnych w mieście, jego historia sięga XII wieku. Należy do zakonu franciszkanów. Obecny kościół jest efektem XVII-wiecznej przebudowy w stylu barokowym. Od 1946 roku nosi tytuł bazyliki mniejszej. Sanktuarium Matki Bożej z Góry położone jest na wzgórzu, które góruje nad wschodnią częścią miasta i doliną rzeki Bisagno. Do sanktuarium prowadzi droga, Salita Nuova, zbudowana w latach 1748–1756. Przed kościołem znajduje się niewielki plac, wyłożony białymi i czarnymi kamykami, tworzącymi w centrum herb miasta Genua. Na wschód od kościoła rozciąga się las złożony z dębów i roślin śródziemnomorskich, podarowanych klasztorowi w 1444 roku przez dożę Raffaele Adorno. Integralną częścią sanktuarium jest 15 kaplic drogi krzyżowej, rozmieszczonych wzdłuż prowadzącej do niego drogi.” „Ołtarz główny został zbudowany z polichromowanego marmuru. Stojące na nim tabernakulum ma formę niewielkiej świątyni zwieńczonej krucyfiksem, którego autorstwo przypisywane jest jednemu z rzeźbiarzy z rodu Orsolino. Dziełem Orsolino są też przypuszczalnie posągi św. Franciszka i św. Rocha, umieszczone nad drzwiami bocznymi prowadzącymi do chóru zakonnego. Stojące w nim stalle zbudowano z rzeźbionego drewna orzechowego. Na tylnej ścianie prezbiterium wisi wielkowymiarowe płótno Domenica Fiaselli Wniebowzięcie Matki Bożej, datowane na 1632 rok, natomiast na lewej ścianie bocznej widnieją obrazy Bernardina Fasolo i Giovanniego Battisty Casoniego.” […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej w Mignanego

„Sanktuarium wzniesiono jako pamiątkę cudownego zwycięstwa odniesionego w 1625 roku nad najeżdżającą armią sabaudzką – antykatolicką – maszerującą na podbój Genui. Miejsce to od razu stało się celem pielgrzymek. W 1637 roku rząd Republiki Genui koronował Madonnę na królową miasta.. Sanktuarium położone jest na wysokości 600 metrów nad poziomem morza, zaledwie 34 minuty jazdy od centrum Genui i parku Arquata Scrivia. Z placu kościelnego roztacza się widok na całą Val Polcevera aż do morza.” źródło teksu oraz zdjęć strona parafialna plus jedno zdjęcie https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_della_Vittoria_(Mignanego)?uselang=it#/media/File:Mignanego_Santuario_Vittoria.jpg Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Genui – Molo

„Sanktuarium to, wzniesione na początkowym odcinku Corso Maurizio Quadrio , zawdzięcza swoją nazwę murom miejskim . Obecny budynek wzniesiono w XVII wieku na pozostałościach XII-wiecznego kościoła z którego pierwotna romańska dzwonnica z oknami wieloskrzydłowymi i krypta, którą można zwiedzać do dziś, utożsamiana jest ze starożytną kaplicą poświęconą św. Nazario i Celso. Według tradycji kościół został zbudowany w 658 roku przez króla Longobardów Ariperto I (któremu przypisuje się także założenie pobliskiego kościoła Santa Maria di Castello ) na klifie w pobliżu zatoki Mandraccio, gdzie dwaj święci, ewangelizatorzy z Ligurii. Pierwsze udokumentowane informacje pochodzą z XII w. , kiedy to na miejscu wcześniejszej budowli wzniesiono kościół w stylu romańskim , także pod wezwaniem świętych Nazario i Celso, następnie powiększony pod koniec XV w. przez ówczesnego proboszcza. Domenico Vaccari, który był także biskupem Noli i Ventimiglia i który jest pochowany w tym kościele. Budynek został gruntownie przebudowany w XVII wieku w stylu barokowym. Z czasem dedykację dwóm świętym męczennikom zastąpiono dedykacją Madonnie pod tytułem Matki Bożej Łaskawej, której pierwotnie poświęcona była kaplica wewnątrz kościoła.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_delle_Grazie_al_Molo źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_delle_Grazie_al_Molo?uselang=it oraz https://dearmissfletcher.com/2021/01/18/il-santuario-di-nostra-signora-delle-grazie-al-molo/

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Genui – Sori

„W roku 1509, na zachodnim brzegu ujścia potoku Sori, zbudowano kaplicę, w której wystawiono i adorowano cudowny obraz, który mistrz morski Gerolamo Stagno nabył podczas jednej ze swoich podróży na Wschód. Obraz przedstawiający czarną Madonnę z Dzieciątkiem Jezus na rękach, namalowany na drewnie w złotej ramie, początkowo znajdował się w domu właściciela. Gerolamo Stagno miał córkę, która od urodzenia była głucha i niema i w tym roku (1509), modląc się pobożnie przed tym obrazem, miała wizję Madonny i nagle nabyła zdolność mówienia i słuchu. Wieść o tym rozeszła się i wkrótce ludzie przybyli, aby odwiedzić święty obraz, dla którego zbudowano kaplicę, którą następnie powiększono, upiększono i zmodyfikowano, stając się Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej.” źródło: https://www.chiesadigenova.it/nostra-signora-delle-grazie-sori/ źródło zdjęć: https://www.tripadvisor.it/Attraction_Review-g1807548-d12911192-Reviews-Santuario_di_Nostra_Signora_delle_Grazie-Sori_Italian_Riviera_Liguria.html

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Genui – Voltri

„Sanktuarium Madonny delle Grazie di Voltri, znane również jako San Nicolò , znajduje się na terenie Villa Brignole Sale Dichessa di Galliera. Od 2009 roku jest on przyłączony do klasztoru oo. kapucynów i jest używany przez wędrowne siostry klaryski. Stoi na wzgórzu z widokiem na Voltri, w parku księżnej Galliera, a tradycja głosi, że został zbudowany na kościele pod wezwaniem Świętego Krzyża wzniesionym przez świętych Nazario i Celso. W IV wieku kościół został odbudowany i poświęcony św. Nicolò i do 1568 roku był kościołem parafialnym. Został zakupiony wraz z istniejącym obok klasztorem w 1845 roku przez księżną Galliera, która przekazała go Ojcom Kapucynom. Kult Madonny zrodził się z obrazu z 1502 r., przypisywanego Corrado di Odone, przedstawiającego Madonnę z Dzieciątkiem na rękach ofiarującą jej kwiat oraz z niektórych objawień Dziewicy w tej miejscowości, zwłaszcza z 18 lutego 1743 r. podczas walki Austriaków z Genueńczykami.” źródło: https://www.santuaritaliani.it/santuario/nostra-signora-delle-grazie-4/ źródło zdjęć: https://www.facebook.com/Santuarionsdellegraziegevoltri/photos_by Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Wyborczej w Genui

„Po wybudowaniu kościoła w 1710 roku został on przyłączony do Bractwa Wyborczego Rzymu – uzyskując w ten sposób swój własny ostateczny tytuł – i odziedziczył także związane z nim odpusty. W 1776 roku uznano je za sanktuarium . Dziś sanktuarium sprawia wrażenie niemal przytłoczonego otaczającą go masową zabudową miejską i wydaje się niemal, że jedynie wysoka i nieproporcjonalna dzwonnica jest w stanie zasygnalizować swoją obecność.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_del_Suffragio źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_del_Suffragio_(Recco)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. Alberta w Genui

„Sanktuarium Ermitaż S. Alberto położone na zboczach góry Contessa, na wzgórzach Sestri Ponente, jest miejscem kultu i modlitwy od ośmiu wieków, począwszy od długiego pobytu w tej miejscowości S. Alberto, cysterskiego pustelnika mnich żyjący w latach około 1090-1181. W poświęconym mu kościele zachowała się jaskinia, w której według tradycji święty żył i umarł. Sanktuarium Ermitażu S. Alberto zasadniczo jawi się jako rzeczywistość życia kontemplacyjnego, która oferuje usługę animacji życia duchowego skierowaną do tych, którzy czują potrzebę wzrostu wewnętrznego. Święty Albert z Genui (Genua, 1090 – Sestri Ponente, 8 lipca 1180) Był włoskim człowiekiem religijnym. Data urodzenia budzi kontrowersje i według niektórych źródeł powinna wskazywać rok 1095. Niepewne jest także miejsce urodzenia i rok śmierci. Urodził się prawdopodobnie na terenie Genui, dzieciństwo spędził jako pasterz. Alberto był mnichem i pustelnikiem i zmarł w swojej pustelni, na wzgórzach Sestri Ponente, o czym informuje inskrypcja nad jaskinią, w której spędził część swojego życia. życie.” źródło: https://www.santuaritaliani.it/santuario/eremo-s-alberto/ źródło zdjęć: https://www.beweb.chiesacattolica.it/edificidiculto/edificio/33638/Santuario+Eremo+di+Sant%27Alberto Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Świętego Krzyża na Górze Świętego Krzyża w Genui

„W pierwszej połowie ubiegłego wieku góra Świętego Krzya stała się także ośrodkiem kultu w Pieve Ligure i pobliskich miejscowościach ku Madonnie della Guardia . W 1823 roku Paolo Migone umieścił posąg Madonny della Guardia w Sanktuarium Świętego Krzyża. Marmurowy posąg znajduje się obecnie nad drzwiami wejściowymi do sanktuarium. Została ufundowana przez panią Paolę Cavassa, wdowę po Pallano. 31 sierpnia 1823 roku uroczyście odsłonięto nowy ołtarz z pobożną podobizną. Kroniki podają, że tego dnia panowało „wielkie nabożeństwo i wszelki możliwy przepych” oraz bardzo duży tłum. Od tego czasu kult Madonny della Guardia w Pieve Ligure wzrósł tak bardzo, że jej uroczystość jest obecnie główną w parafii. W 1863 roku w kaplicy kościelnej wzniesiono ołtarz św. Heleny, matki cesarza Konstantyna. W 1913 roku marmurowy posąg został zastąpiony innym, pięknym drewnianym, autorstwa Antonio Canepy, rzeźbiarza odpowiedzialnego za posągi czczone w Sanktuarium w Polcevera, Velvie i w kaplicy Ogrodów Watykańskich.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Chiesa_di_Santa_Croce_(Pieve_Ligure) źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santa_Croce_(Pieve_Ligure)?uselang=it oraz https://www.beweb.chiesacattolica.it/edificidiculto/edificio/69461/ Media

Sanktuaria Pańskie

Sanktuarium Matki Bożej z Gajów Oliwnych w Genui

„Kościół, usytuowany na szczycie, na który można dotrzeć klatką schodową, jest jednonawowy i podzielony na trzy odrębne bryły; podział ten nastąpiłby po trzech dodatkowych fazach, które doprowadziły do rozbudowy obecnej struktury między XVIII a XIX wiekiem. Oryginalna XVII-wieczna kaplica otoczona jest balustradą. Dokładnie na czterech filarach balustrady, w technice płaskorzeźby, wyrzeźbiono przedstawienia świętych Nazariusza i Celsusa (patronów Arenzano) oraz świętych Piotra i Pawła z Tarsu. Za dwoma filarami, niewidocznymi z kościoła, znajdują się dwie inne płaskorzeźby przedstawiające św. Katarzynę Aleksandryjską i św. Klarę z Asyżu, uważane według chrześcijańskiego kultu za opiekunki marynarzy i dlatego obie zostały przedstawione w rzeźbie z żaglowcem w rękach. W niszy – znajdującej się nad jedynym ołtarzem – umieszczono posągi Matki Boskiej, archanioła Gabriela i Boga wśród obłoków i aniołów Raju; według lokalnej tradycji posągi te sprowadzono do Arenzano bezpośrednio z Hiszpanii. W czasach starożytnych w sanktuarium zachowała się spora liczba wotów, ofiarowanych głównie przez żeglarzy lub związanych z działalnością morską, dziś jest ich tylko siedem. Rzeczywiście, oddanie żeglarzy wobec Sanktuarium Oliwnego było w przeszłości bardzo silne, do tego stopnia, że liczni pielgrzymi przybywali z innych pobliskich miejsc, takich jak Voltri, Crevari, Varazze, Cogoleto, Sciarborasca oraz z dolin położonych w głębi lądu, aby wzywać boskiej pomocy.” […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Weronie

„Kościół został powierzony karmelitom bosym. 26 kwietnia 1938 roku został podniesiony do godności bazyliki mniejszej, natomiast w 1967 roku biskup Werony Giuseppe Carraro ustanowił Bazylikę-Sanktuarium Terezjańskim. Historia Kościół, początkowo poświęcony Świętej Rodzinie, został w większości zbudowany w latach 1901-1904, dlatego 15 stycznia 1905 roku biskup Werony Bartolomeo Bacilieri dokonał uroczystego otwarcia jego budowy. W 1925 r. miały miejsce dalsze prace, które doprowadziły do instalacji marmuru, mozaik, rzeźb i obrazów artystów Francesco Perottiego i Ferruccio Martinelliego . Prace budowlane przy ośmiu kaplicach bocznych trwały jednak dłużej i trwały od 1921 do 1964 roku: po jednej stronie umieszczono chrzcielnicę i ołtarze Najświętszego Serca Pana Jezusa, Madonny del Carmine i Ukrzyżowania, po przeciwnej stronie zaś ołtarze św. Antoniego, św. Teresy, św. Teresy i Jana oraz Dzieciątka Praskiego. Co więcej, w tych samych latach Piero Bargellini przedstawił Triumf Karmelu w imponującym dziele malarskim, które wpłynęło na przeciwfasadę kościoła, zainaugurowaną 20 września 1931 r. Budowa dzwonnicy (1955) i ukończenie fasady, który został pokryty odsłoniętymi cegłami (1968).” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Chiesa_di_Santa_Teresa_del_Bambin_Ges%C3%B9_(Verona) źródło zdjęcia: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Chiesa_della_Tombetta.jpg?uselang=it źródło pozostałych zdjęć: https://www.facebook.com/basilicasteresa/photos?locale=it_IT Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej z Belwederu w Genui

„Choć kościół znajdował się wówczas na wsi, daleko od miasta, to na początku XVI w. stał się celem pielgrzymek wiernych, którzy gromadzili się w nim, aby oddać cześć przechowywanemu tam starożytnemu obrazowi Madonny; w 1563 r. bullą papieża Piusa IV przyznano odpust zupełny pielgrzymom, którzy nawiedzili kościół w święto 8 września. W 1665 roku kościół, który w 1650 roku został uznany za sanktuarium, uznawany za zbyt mały dla dużego napływu pielgrzymów i w złym stanie, został całkowicie przebudowany w formie, jaką zachował do dziś. Sanktuarium i pozostałości fortu Belvedere Po usunięciu zakonników w 1797 r. sanktuarium pozostało otwarte dla kultu, którego opiekunem był świecki kapłan. Wraz z upadkiem rządu napoleońskiego w 1815 r. augustianowie powrócili na krótki czas, ale w 1819 r. groziło zburzenie kościoła, aby zrobić miejsce dla fortyfikacji, których oczekiwał rząd Sabaudii, co zostało później cofnięte ze względu na silną reakcję ludność: w 1821 r. zdecydowano o budowie fortu na terenie tuż za kościołem, który w tym samym roku został ostatecznie powierzony duchowieństwu diecezjalnemu. Jednak obecność pobliskich obiektów wojskowych wpływała na życie położonej na wzgórzu wioski i samego kościoła przez prawie całe stulecie.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Chiesa_della_Nativit%C3%A0_di_Maria_Santissima_(Genova,_Sampierdarena) źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nativit%C3%A0_di_Maria_Santissima_(Sampierdarena,_Genoa)?uselang=it https://www.facebook.com/people/Santuario-della-Nativit%C3%A0-di-Maria-Belvedere/100083404303399/?sk=photos Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Madonnetty w Genui

„Potoczna nazwa sanktuarium nawiązuje do czczonego w nim, niewielkiego, alabastrowego posągu Madonny (zdrobniale Madonnetty), pochodzącego z Sycylii. Atrakcją świątyni jest kunsztowna szopka bożonarodzeniowa, której XVII- i XVIII-wieczne posążki zostały umieszczone w scenerii ukazującej zakątki i rzemiosło dawnej Genui.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Santuario_della_Madonnetta „Założycielowi zależało na tym, aby Sanktuarium jako całość i w najdrobniejszych szczegółach umożliwiało rygorystyczne i bezpośrednie odczytanie chrześcijańskiej tajemnicy. Z tego powodu poświęcając kościół Wniebowzięciu kazał umieścić liczne relikwie Świętych i Męczenników, pochodzące głównie z katakumb rzymskich, zarówno w owalnych ścianach, jak i w ścianach ołtarza głównego oraz pod stołem ołtarzy. , tak że przypominała salę niebieską, w której aniołowie i święci oddają cześć Maryi. Podkreślił także specyficzne przeznaczenie Sanktuarium – miłosierdzie Boże, które przebacza grzesznikom – za pomocą drewnianego Krucyfiksu w ołtarzu głównym i dwóch wspaniałych Piet: jednej na placu, drugiej w kaplicy pod salą centralną. Tę specyficzną duchowość Sanktuarium ilustruje nie tylko figuratywny geniusz architekta i artystów, ale także sto umiejętnie rozmieszczonych wszędzie stu inskrypcji biblijnych, które stanowią wyjątkowy przykład funkcjonalności dydaktycznej. Zespół architektoniczny w ciągu kilkudziesięciu lat został ozdobiony i wzbogacony o wiele cennych dzieł sztuki.” źródło: strona parafialna źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santuario_della_Madonnetta?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Katedra Wniebowzięcia Matki Bożej w Weronie

„Katedra w Weronie, której oficjalna nazwa to katedra Santa Maria Assunta, ale znana również jako katedra Santa Maria Matricolare, od nazwy starożytnego kościoła wczesnochrześcijańskiego, jest głównym katolickim miejscem kultu w mieście Werona, matka kościół diecezji o tej samej nazwie i włoski pomnik narodowy. Jest częścią złożonego kompleksu architektonicznego, który obejmuje także Palazzo del Vescovado, krużganek Kanoników, bibliotekę kapitulną, baptysterium San Giovanni in Fonte i kościół świętej Heleny, dwa ostatnie połączone z katedrą poprzez portyk Santa Maria Matricolare.” „Wybitna fasada kościoła podzielona jest na trzy części dwiema przyporami o przekroju trójkątnym. W sektorze centralnym znajduje się rozchylony portal wejściowy, ozdobiony rzeźbami przedstawiającymi Świętych oraz dwóch paladynów Orlanda i Uliviero, zamknięty od góry lunetą ozdobioną polichromowanymi płaskorzeźbami przedstawiającymi Madonnę na tronie z Dzieciątkiem; portal chroniony jest podwójnym przedtyrum z małymi skręconymi kolumnami wspartymi na dwóch gryfach, cennym dziełem mistrza Niccolò powstałym około 1139 roku. Ponadto na architrawie znajdują się trzy medaliony, w których wyrzeźbione są alegorie cnót teologicznych.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Duomo_di_Verona źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Duomo_(Verona)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Bazylika św. Zenona w Weronie

„Cenną budowlą jest bazylika San Zeno, w której krypcie znajduje się ciało patrona miasta, złożone w odsłoniętym sarkofagu konsekrowanym w 1939 roku, z twarzą zakrytą srebrną maską i ubranym w szaty papieskie. Kościół, który wychodzi na ten sam plac , na którym stoi wieża opactwa San Zeno i kościół San Procolo , uważany jest za jedno z arcydzieł romańskiego stylu lombardzkiego, a zatem doliny Padu, mieści się w nim także kilka dzieł sztuki sztuki, w tym arcydzieło Andrei Mantegny, ołtarz San Zeno , słynny portal z płytkami z brązu i duża rozeta w fasadzie, zwana „ Kołem fortuny ”, dzieło kamieniarza Brioloto de Balneo.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Verona „Wśród licznych dzieł sztuki znajduje się arcydzieło Andrei Mantegny, ołtarz San Zeno. Słynne są także brązowe panele portalu i duża rozeta na fasadzie, zwana „Kołem fortuny”, dzieło kamieniarza Brioloto de Balneo. W całej swojej historii bazylika inspirowała wielu poetów, w tym Dantego Alighieri, Giosuè Carducci, Heinricha Heinego, Gabriele D’Annunzio i Berto Barbaraniego. Kościół w 1973 roku został podniesiony do godności bazyliki mniejszej.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Basilica_di_San_Zeno źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:San_Zeno_(Verona)?uselang=it Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej w Garbo w Genui

„Kościół Matki Bożej w Garbo uważany jest za najstarsze sanktuarium maryjne w dolinie Polcevera a pierwsza wzmianka w księgach archidiecezji genueńskiej pochodzi z 1365 roku. Uważa się, że pierwsza kaplica powstała po 1323 r., kiedy wielu mieszkańców przeniosło się z dna doliny do pobliskich wiosek wiejskich, aby uciec przed walkami między frakcjami. Jej budowę można wiązać z legendą powstałą w tamtych latach, według której dziecko przypadkowo znalazło wizerunek Madonny wyryty na tablicy w zagłębieniu starego kasztanowca (po genueńsku garbo) i zabrało go do domu, trzymając pod zamek i klucz, ale następnego dnia obraz pojawił się ponownie w zagłębieniu drzewa. Fakt ten uznano za kolosalny i w miejscu, w którym umieszczono obraz zbudowano kaplicę (według innych źródeł kaplica pod wezwaniem San Matteo istniała przed narodzinami legendy). Wydarzenie to przyniosło wiosce wielką sławę nawet poza granicami obszaru genueńskiego, a miejsce to stało się celem pielgrzymek. Dzięki zapisowi z 1614 r. w 1631 r. w miejscu pierwotnej kaplicy zbudowano prawdziwy kościół.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Chiesa_di_Santa_Maria_del_Garbo źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_del_Garbo_(Genoa)?uselang=it oraz https://www.beweb.chiesacattolica.it/edificidiculto/edificio/28061/ Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej z Monte Berico w Vicenzie

„Budowla sakralna, która wznosi się na wzgórzu Monte Berico, po południowo-zachodniej stronie miasta Vicenza, w północnych Włoszech. Wnętrze świątyni składa się z dwóch kościołów: jednego w stylu gotyckim, a drugiego – klasycystyczno-barokowym. Historia sanktuarium Początki sanktuarium związane są z objawieniami Matki Bożej na wzgórzu, na którym teraz wznosi się kompleks budowli. Zapiski historyczne głoszą, że Maryja objawiła się dwukrotnie ubogiej kobiecie, Vincenzy Pasini, 7 marca 1426 i 1 sierpnia 1428. W Vicenzy szalała wówczas dżuma. Głównym przesłaniem objawienia było polecenie, aby na wzgórzu pobudować kościół ku czci Matki Bożej. Wtedy epidemia miała ustać. Mieszkańcy Vicenzy nie od razu uwierzyli kobiecie. Tak samo władze kościelne. Dopiero wzmożenie się zarazy oraz powtórne objawienie przyczyniły się do tego, że pobudowano kościół. Świątynia została powierzona 2 listopada 1429 Zakonowi św. Brygidy. 31 maja 1435 kościół przeszedł pod opiekę serwitów. Musieli oni opuścić sanktuarium w 1866, ale powrócili tu w 1875 na prośbę władz miasta. Zakonnicy pracują tu do tej pory.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sanktuarium_Matki_Bożej_z_Monte_Berico# źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Basilica_di_Monte_Berico_(Vicenza)# Media

Sanktuaria Maryjne

Bazylika św. Anastazji w Weronie

„Kościół św. Piotra bardziej znany jako bazylika św. Anastazji jest ważnym katolickim miejscem kultu, które stoi w samym sercu historycznego centrum Werony; znajduje się w końcowej części decumanus maximus rzymskiego miasta , w pobliżu miejsca, w którym szeroki meandr rzeki Adygi przecina most Pietra, gdzie grawitowały dwa główne szlaki komunikacyjne miasta, drogowy i rzeczny. Jest to największy, uroczysty i reprezentacyjny kościół w Weronie, będący odzwierciedleniem ożywionego momentu w życiu miasta, w którym powiększenie i konsolidacja instytucji politycznych i gospodarczych umożliwiła wspólnocie, w synergii z panowaniem Scaligera , duchowieństwo dominikańskie i rodzinę Castelbarco o podjęcie znacznego wysiłku finansowego na budowę tej ważnej świątyni, symbolu ich władzy. ” „Bazylika została uroczyście konsekrowana 22 października 1471 roku przez kardynała i biskupa Werony Giovanniego Michiela , jednakże drobne prace trwały ponad dwa stulecia i nie ukończono nigdy głównej fasady. Po kasacie zakonu dominikanów w 1807 r. świątynię powierzono duchowieństwu świeckiemu , a przylegający do niej klasztor, obecnie opuszczony, stał się później siedzibą państwowego gimnazjum Scipione Maffei . W bazylice znajduje się także parafia wchodząca w skład wikariatu Verona Centro .” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Basilica_di_Santa_Anastasia# źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santa_Anastasia_(Verona)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w Selvaggio koło Turynu

„Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w Selvaggio to sanktuarium mariańsko – katolickie położone w wiosce „Selvaggio” włoskiej gminy Giaveno , w Piemoncie , około 25 km na zachód od Turynu . Został wzniesiony w 1926 roku i poświęcony Matce Bożej z Lourdes ; od 1998 roku powierzono je zakonowi Paulinów (OSPPE).” „W 1908 roku w zniszczonej już kaplicy gościł teolog Carlo Bovero, nauczyciel w małym seminarium w Giaveno (obecny dom spokojnej starości), gdzie, podobnie jak w innych okolicznych wioskach, często odprawiał uroczystą mszę. Mając silną inteligencję organizacyjną, udało mu się włączyć ludność w inicjatywę budowy nowego kościoła. Dzięki dotacjom wiernych i wsparciu ówczesnego kardynała Richelmy’ego z archidiecezji Turynu zasięgnął porady salezjańskiego architekta z Brescii Giulio Valottiego , który natychmiast przygotował projekt. Strukturę pierwszego kościoła można do dziś zobaczyć na odlanym rysunku znajdującym się na tyłach loggii Hospicjum Kardynała Richelmy’ego, określanej jako granum sinapis (ziarno gorczycy). Do dziś pamiętamy mężczyzn i kobiety w różnym wieku, którzy niczym w procesji udali się do Rio Ollasio, aby nieść kamienie i piasek na plac budowy. W górę rzeki od wioski w kamieniołomie zaczęli pojawiać się kolejni kamieniarze, którzy pod okiem braci Mollar dosłownie wyrzeźbili cenne arcydzieła zdobiące zewnętrzną część sanktuarium. Zbudowana w rekordowych czasach […]

Sanktuaria Maryjne

Bazylika św. Apolinarego w Rawennie

„Bazylika Sant’Apollinare Nuovo jest bazyliką w Rawennie . Powstało jako miejsce kultu ariańskiego, w VI wieku zostało poświęcone św. Marcinowi z Tours (nazywało się San Martino in Cielo d’Oro ). Obecna nazwa bazyliki pochodzi z IX wieku, kiedy to relikwie protobiskupa Apollinare, w związku z częstymi najazdami piratów na wybrzeże Rawenny, ze względów bezpieczeństwa, zostały przeniesione z bazyliki Sant’Apollinare in Classe do stacjonarnego San Martino, którego nazwę zmieniono właśnie na Sant’Apollinare Nuovo.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Basilica_di_Sant%27Apollinare_Nuovo „Kościół jest ceglany i ma formę trójnawowej bazyliki. We wnętrzu ściany boczne dekorowane są mozaikami składającymi się z trzech pasów przedstawień. W górnym ukazano sceny z Nowego Testamentu: cuda Jezusa i jego mękę. Poniżej, między oknami, apostołów i proroków. Pas dolny pierwotnie ukazywał dwa orszaki dworskie – orszak króla Teodoryka, opuszczającego swój pałac i zmierzający ku Chrystusowi oraz orszak królowej, która wychodzi z portu Classe i zmierza ku Maryi z Dzieciątkiem. Ten drugi dodatkowo poprzedzają Trzej Królowie. Te dwa najniższe ciągi scen zostały przerobione w VI wieku tak, iż obecnie ukazują dwie procesje – męczenników i męczennic. Podczas tej modyfikacji, zapewne omyłkowo, z mozaiki z pałacem Teodoryka niezbyt dokładnie usunięto wizerunki orantów, pozostawiając ich dłonie.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_Sant’Apollinare_Nuovo_w_Rawennie źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Sant%27Apollinare_Nuovo_(Ravenna)# oraz https://commons.wikimedia.org/wiki/Sant%27Apollinare_Nuovo Media

Sanktuaria Świętych

Bazylika św. Apolinarego z Rawenny w Rzymie

„Kościół został ufundowany przez papieża Hadriana I około 780 roku , na pozostałościach istniejących wcześniej budowli rzymskich. Pierwsza wzmianka o tej budowli znajduje się w biografii tego papieża, Liber pontificalis ; kościół jest nadal wspominany w kronice z X wieku przez mnicha Benedetto del Soratte , który wspomina o małej kaplicy …infra civitatem Romam non longe ab aecclesia sancti Apolinaris in templum Alexandrini . Nawiązuje się do łaźni nerońsko-aleksandryjskiej . Papież Hadrian ufundował obok kościoła klasztor dla mnichów bazylianów uciekających z Konstantynopola .” „Pierwotną budowlę poprzedzono niewielkim portykiem, a wewnątrz podzielono ją na trzy nawy absydą. Następnie został odbudowany w obecnym kształcie przez Ferdinanda Fugę na prośbę papieża Benedykta XIV w latach 1742-1748: ten sam papież konsekrował nowy kościół 21 kwietnia 1748 roku.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Basilica_di_Sant%27Apollinare_(Roma) „Od XV wieku w portyku wejściowym Bazyliki znajduje się czczony obraz maryjny: fresk przedstawiający Madonnę pomiędzy apostołami Piotrem i Pawłem, dzieło szkoły umbryjsko-rzymskiej z XV wieku. W grudniu 1494 roku fresk pokryto warstwą tynku, aby zabezpieczyć go przed przejściem żołnierzy Karola VIII i niebezpieczeństwami wynikającymi z walki Orsiniego z milicją seneszala Belcariego, obozującą w portyku. Zapomniany obraz ukazał się ponownie w nienaruszonym stanie 13 lutego 1647 r., po opadnięciu tynku, do tego stopnia, że wzbudził […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes oraz św. Bernarda w Genui

„W drugiej połowie XIII wieku na wzgórzu Peralto zbudowano kaplicę ku czci św. Bernarda z Chiaravalle, obecnie zwanego św. Bernardynkiem o ze względu na swoje niewielkie rozmiary. W 1876 roku doszło do aneksji klasztoru i kościoła. Został powiększony przez braci kapucynów; na ołtarzu głównym umieszczono figurę Matki Bożej z Lourdes dłuta Angelo Marcenaro. Jest to pierwsze sanktuarium w Ligurii poświęcone objawieniom Madonny z Lourdes. 25 marca 1925 Mons. De Amicis poświęcił go Matce Bożej z Lourdes i św. Bernardowi. W 1961 roku erygowano parafię. Prezbiterium jest przepiękne z drewnianym ołtarzem przedstawiającym św. Franciszka i św. Klarę wraz z innymi świętymi zakonu franciszkańskiego, dziełem Ernesto Massilio. Po prawej i w lewo. dedykowane ołtarze w nawie głównej św. Antoniemu z Padwy i stygmatom św. Franciszka. Wart zobaczenia jest drewniany chór do modlitw braci.” źródło: strona diecezji źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:San_Bernardino_(Castelletto,_Genoa)?uselang=it oraz https://www.beweb.chiesacattolica.it/edificidiculto/edificio/27984/

Sanktuaria Maryjne Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w Weronie

„Santuario Nostra Signora di Lourdes, położone na wzgórzu z widokiem na malowniczą Weronę, jest miejscem spokoju, modlitwy i ma historyczne znaczenie. To sanktuarium, zbudowane w 1958 roku, jest świadectwem odporności ludzkiego ducha oraz mocy transformacji i pojednania. Znaczenie historyczne i cechy architektoniczne Santuario Nostra Signora di Lourdes ma fascynującą historię, która sięga końca XVIII wieku. Pierwotne sanktuarium znajdowało się w kompleksie Stimate na terenie Cittadella. Niestety, podczas II wojny światowej został zniszczony przez bombę, pozostawiając jedynie posąg Matki Bożej Niepokalnej, wykonany przez rzeźbiarza Ugo Zannoniego w 1908 roku, cudem nietknięty. W następstwie wojny zakon Stimmatini podjął decyzję o odbudowie sanktuarium na miejscu dawnego austriackiego fortu „San Leonardo”. Fort ten, ze swoją mroczną historią nazistowsko-faszystowskiego więzienia politycznego, został przekształcony w miejsce pokoju i błogosławieństwa. Architekt Paolo Rossi de’Paoli zaprojektował okrągły kościół, który później ozdobiono płaskorzeźbami przedstawiającymi tajemnice różańcowe autorstwa rzeźbiarza Vittorio Colbertaldo i obrazami rzymskiego malarza Aronne Del Vecchio.” źródło: https://www.itinari.com/pl/location/santuario-nostra-signora-di-lourdes-verona źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santuario_Madonna_di_Lourdes_(Verona)?uselang=it oraz https://www.facebook.com/santuariolourdesverona/photos?locale=it_IT Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w Genui

„Jednakże obecny budynek, łatwo rozpoznawalny dzięki smukłej dzwonnicy i fasadom w stylu neoromańskim, budowany był od 1907 roku według projektu architekta Maurizio Bruzzo. Powierzchnię 1700 m2, na której stoi kościół, rodzina Dufour sprzedała arcybiskupowi prałatowi Edoardo Pulciano, promotorowi tej inicjatywy, który zaproponował poświęcenie go właśnie Matce Bożej z Lourdes, gdyż była to 50. rocznica jej objawień św. Bernadeta. 28 maja 1908 roku poświęcono pierwszy kamień i wśród mieszanych losów w 1914 roku uroczyście otwarto kościół, a rok później konsekrowano ołtarz główny. Elewacja podzielona jest na dwa rejestry, w dolnym znajduje się centralny portal ostrołukowy i dwa boczne wejścia dostępne po klatce schodowej; w górnej natomiast znajdują się dwa pasma wiszących łuków, fałszywa loggia z rozetą powyżej zawierającą cenne witraże, której zwieńczeniem jest sklepienie centralne o profilu dwuspadowym. Wnętrze składa się z pojedynczej nawy zakończonej półkolistą absydą ozdobioną witrażami przedstawiającymi historie Chrystusa i Dziewicy, wykonanymi przez francuskiego szklarza Louisa Balmeta z Grenoble. Ołtarz główny z marmuru i brązu jest dziełem rzeźbiarza Antonio Ricchino, posąg Niepokalanego Poczęcia autorstwa Giacinto Pasciuti, a jaskinię w Lourdes zaprojektował malarz Gainotti.” żródło: https://www.prolococornigliano.it/chiesa-ns-lourdes/ żródło zdjęcia: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Genova_Campi_campanile_NS_Lourdes.jpg Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej w Objawieniu w Genui

„Budowa kościoła nastąpiła, według lokalnej tradycji, po odkryciu 17 maja 1315 roku wśród krzaków figurki przedstawiającej Marię Pannę wzdłuż źródła znajdującego się na zboczach góry Fasce . Osobą, która znalazła tę rzeźbę, była mała dziewczynka o imieniu Marietta, która od urodzenia była głucha i niema, ale odzyskała mowę po wydarzeniu uznawanym za cudowne. Wkrótce potem zbudowano małą kaplicę i na przestrzeni wieków powstał obecny budynek parafialny, w którym do dziś zachowała się, obok głównego ołtarza, niewielka figurka maryjna koronowana 15 sierpnia 1879 roku. (..) Szczególną formą barokową jest kaplica po prawej stronie prezbiterium, poświęcona Matce Bożej Różańcowej, która została przebudowana podczas ostatniej interwencji strukturalnej w XVIII wieku. W niszy marmurowego ołtarza, autorstwa Andrei Casareggio, umieszczono piętnaście miedzianych paneli tajemnic różańcowych namalowanych przez Andreę Delle Piane , które otaczają posąg Madonny del Rosario z warsztatu Maragliano. W pobliżu ołtarza głównego znajduje się figura Matki Bożej z Dzieciątkiem , zachowana w niszy z 1953 r. oraz płótno przedstawiające św. Brygidę, franciszkanina i małą dziewczynkę Mariettę u podnóża góry ku czci Najświętszej Maryi Panny . Chór z drewna orzechowego pochodzi z 1752 roku i jest dziełem Francesco Poggio.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Chiesa_di_Santa_Maria_in_Apparizione źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santa_Maria_Assunta_(Apparizione,_Genoa)?uselang=it

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Kasztanowej w Bergamo

„Konstrukcja kościoła ma starożytne korzenie. Według tego, co napisał notariusz Gerolamo Ceres, zbudowano go w celu wypełnienia wydarzenia udokumentowanego 28 kwietnia 1310 roku. Wydaje się, że rolnik, który opiekował się polem należącym do księdza Giovannino Moroniego, pewnego dnia zobaczył przed sobą kobietę, która zwrócił się do niego, mówiąc, że jest ona najświętszą Matką Boga i że Jej pragnieniem było, aby mieszkańcy tych terenów zbudowali poświęcone Jej miejsce modlitwy. Kobieta zaznaczyła na ziemi miejsce, w którym należało zbudować kaplicę. Rolnik kontynuując swoją pracę, opowiedział historię zdarzenia, a do miasta przybyło wielu mieszkańców Bergamo, aby się modlić i prosić o łaski, które przyniosły pomyślny skutek. Fakty te nie ominęły wiedzy księdza Moroniego, który nadał ziemię pod budowę budynku kultu poświęconego Dziewicy. Wydarzenie to spisał notariusz Gerolamo Ceres w 1646 roku. Istnieje jednak dalsza historia przekazana przez miejscowych mieszkańców. 28 kwietnia 1510 roku Madonna ukazała się dwóm mężczyznom, być może ojcu i synowi, którzy zbierali liście dla zwierząt. Kobieta rzekomo nakazała im wybudowanie dedykowanego jej budynku. Na miejscu rósł duży kasztanowiec i nagle jeszcze niedojrzałe owoce stawały się dojrzałe i dobre. (..) Do kościoła prowadzi długa, wysadzana drzewami aleja, którą poprzedza duży cmentarz kościelny wyłożony żwirem rzecznym. Fasada dwuspadowa ma orientację północną. Wejście […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej z Nasche w Genui

„Według tradycji około XIV wieku niema i bardzo pobożna pasterka opuściła pewnego dnia dom ojca, aby poprowadzić swoje stado na wypas w pobliżu potoku Monte Comune, dopływu potoku Sturla. Kiedy dotarła na pastwisko, dziewczynę uderzyło boskie światło, które spowodowało, że straciła przytomność. Kiedy się obudziła, znalazła wśród roślin nasca statuetkę przedstawiającą Matkę Boską z Dzieciątkiem na rękach. Pasterka zabrała obraz do domu i ze wzruszeniem pokazała matce, a gdy w cudowny sposób odzyskała mowę, powiedziała do niej: «Zaopiekuj się nim dobrze! aby nikt nie wchodził potajemnie i jej nie zabierał! W kolejnych dniach dziewczynka trzykrotnie odnajdywała tę samą rzeźbę w tym samym miejscu. Wiadomość przekazała mieszkańcom miasta sama dziewczyna i dotarła do archiprezbitera Bawarii. Mieszkańcy, którzy zinterpretowali to wydarzenie jako znak woli Bożej, postanowili więc w miejscu odkrycia wybudować kaplicę i zaczęli czcić posąg, nadając mu tytuł Santa Maria delle Nasche. Ponadto, na pamiątkę cudownego odkrycia, wyznaczono datę uroczystości rocznicowej na 8 września, w dzień narodzin Matki Bożej.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Santa_Maria_delle_Nasche źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santa_Maria_delle_Nasche?uselang=it# Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej w Koronie w Genui

„Sanktuarium jest jednym z najstarszych sanktuariów maryjnych w Ligurii. Pierwsza udokumentowana wzmianka o istnieniu w tym miejscu kościoła, pierwotnie pod wezwaniem św. Michała, pochodzi z dokumentu z 25 marca 1157 r., choć tradycja sięga VIII wieku. Właśnie w tych latach mały kościółek stał się sanktuarium maryjnym po wydarzeniu uznawanym za cudowne: odkryciu na plaży Sampierdarena, po rozbiciu się statku, drewnianej figury Madonny z Dzieciątkiem, przybywającej ze Wschodu. Umieszczony przez rybaków w ich kościele w Sampierdarena, zniknął i został znaleziony w małym kościele San Michele. Powtórzony kilkukrotnie fakt uznano za cudowny, dlatego zdecydowano się na budowę sanktuarium, powiększając pierwotną kaplicę. Od tego czasu sanktuarium przyciąga rzesze pielgrzymów. W następstwie tego wydarzenia kult Madonny pod tytułem „Santa Maria di Columnata” zastąpił starszy kult Św. Michała Archanioła. W 1420 r. z pielgrzymką udał się tam genueński doż Tomaso Fregoso w podziękowaniu za zwycięstwo na Korsyce nad Aragończykami ; wydarzenie to dokumentuje istniejący do dziś w kościele obraz. Po przynależności do cystersów od 1343 r ., jako zależność od Badia di Sant’Andrea degli Erzelli , w 1485 r. kościół został przydzielony przez papieża Innocentego VIII jako polecenie kardynałowi Paolo Fregoso , arcybiskupowi Genui i kilkukrotnemu dożowi ; w tym samym roku został erygowany jako […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Trzech Fontann w Montoggio

„Według miejscowej tradycji ustnej kościół powstał w miejscu, gdzie Matka Boska objawiła się młodemu głuchoniememu, który „cudem” odzyskał mowę. Na miejscu objawień Madonna pozostawiła w darze – z zeznań osób, które przybyły na miejsce objawienia – drewnianą figurę przedstawiającą Madonnę z Dzieciątkiem Jezus . Posąg został przeniesiony do lokalnego kościoła parafialnego w Montoggio , ale według legendy zniknął w nocy i odnaleziono go w tym samym miejscu, w którym miał miejsce cud. W sąsiedztwie miejsca niezwykłego objawienia maryjnego odkryto także trzy strumienie wody, stąd nazwa „trzy fontanny”. Następnie zbudowano kaplicę, w której znajdował się posąg, a obok niej wybudowano szpital dla pielgrzymów. W kolejnych stuleciach obiekt był powiększany i znacznie przebudowywany, aż w roku 1780 wybudowano obecne sanktuarium.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_delle_Tre_Fontane źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Nostra_Signora_delle_Tre_Fontane_(Trefontane,_Montoggio)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej z Winnic w Genui

„Kościół Santa Maria delle Vigne budowany był, z przerwami, przez blisko 9 stuleci (980–1848), choć, według zachowanych archiwów, jego początki sięgają VI wieku. Jest najstarszą kolegiatą w Genui (od 1061 roku) i najstarszym sanktuarium maryjnym w tym mieście; z uwagi na ten ostatni fakt nosi miano Pierwszego Sanktuarium Maryjnego Miasta Genua (Primo Santuario Mariano della Città di Genova). W 1983 roku podniesiony do godności bazyliki mniejszej. (..) W 1616 został koronowany nowy wizerunek Nostra Signora delle Vigne, a wkrótce po tym wydarzeniu doża Bernardo Clavarezza ogłosił Matkę Bożą Królową Genui. (..) Obecnie bazylika delle Vigne prowadzi swoją działalność na kilku frontach: obok posługi religijnej wypełnia ważne zadania społeczne i edukacyjne (w tym edukacja dzieci), angażuje się również w inicjatywy mające na celu rewitalizację i modernizację Historycznego Centrum Genui. (..) Prawa nawa Kaplica Matki Bożej Ukoronowanej znajduje się na początku prawej nawy. Opiekę nad nią sprawowała w ciągu wieków rodzina Massari. Kaplicę zbudowali z białego marmuru w latach 1603–1716 Tommaso Orsolino i Filippo Parodi. Jej powstanie związane jest z odkryciem w 1603 roku niewielkiego obrazu przedstawiającego Madonnę z Dzieciątkiem, przypisywanego Taddeo di Bartolo, namalowanego w latach 1396–1397 i umieszczonego w panelu ponad ołtarzem. Kaplica od początku odgrywała kluczową rolę w kulcie […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Strażniczej w Ceranesi

„Jest najważniejszym sanktuarium maryjnym w Ligurii i jednym z najważniejszych we Włoszech . Zbudowany na szczycie góry Figogna , na wysokości 804 m npm , znajduje się w gminie Ceranesi , około 20 km od Genui . Sanktuarium, którym od września 2023 roku zarządza Don Andrea Robotti , zostało tak nazwane, ponieważ góra, na której stoi, była w starożytności strategicznym punktem obserwacji wrogich statków lub armii . Na tarasie przed sanktuarium znajduje się punkt panoramiczny, z którego w pogodne dni można podziwiać panoramę miasta Genua poniżej z promieniem otwierającym się na zachodnie i wschodnie wybrzeże. Papież Benedykt XV podniósł sanktuarium do rangi bazyliki mniejszej. Według aktu notarialnego z 1530 r., zachowanego w archiwum historycznym kurii arcybiskupiej Genui oraz zgodnie z tradycją doliny Polcevera , Madonna ukazała się pasterzowi Benedetto Pareto 29 sierpnia 1490 r. (według niektórych badaczy było to jednak bardziej prawdopodobne jest, że wydarzenie to datuje się na rok 1487). Dziewica poprosiła Pareto o zbudowanie kaplicy na górze. Kilka dni później Dziewica uzdrowiła pasterza, który spadł z drzewa i był w bardzo poważnym stanie. To wydarzenie skłoniło go do opowiedzenia o swoich wizjach i zwrócenia się o pomoc przy budowie kaplicy.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Nostra_Signora_della_Guardia źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Shrine_of_Nostra_Signora_della_Guardia_(Ceranesi)?uselang=it Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Czarnej Madonny w Tindari

Sanktuarium stoi na szczycie wzgórza o tej samej nazwie i dominuje nad jeziorami Marinello, które wchodzą w skład zorientowanego rezerwatu przyrody o tej samej nazwie. „Według tradycji bizantyjski posąg czarnej Madonny z Tindari, przybywający ze Wschodu przed prześladowaniami obrazoburczymi, uniemożliwił przewożącemu ją statkowi ponowne wypłynięcie , po tym jak schronił się w zatoce Tindari w pobliżu jezior Marinello , aby uciec przed burzą. Żeglarze stopniowo składowali ładunek na ziemi, sądząc, że to właśnie uniemożliwia wypłynięcie i dopiero gdy wnieśli także posąg na pokład, statek mógł ponownie wypłynąć. Fakt ten zinterpretowano jako chęć Dziewicy pozostania w tym miejscu. Następnie posąg został przeniesiony na wzgórze powyżej, do wnętrza małego kościoła, który później musiał być kilkakrotnie powiększony, aby pomieścić pielgrzymów zwabionych cudowną sławą symulakrum. Orientalną rzeźbę drewnianą (z cedru libańskiego) można datować na okres od końca VIII wieku do pierwszych dziesięcioleci IX wieku. Madonna jest czarna, z charakterystyczną długą twarzą, trudną do znalezienia w innych posągach religijnych i jest Theotókos Odigitria przedstawioną jako Basilissa , czyli „Królowa”, trzymająca na kolanach Dzieciątko Jezus , która trzyma prawą rękę wzniesioną i błogosławiącą. Na głowę zakłada się koronę lub turban w stylu orientalnym. Pod tronem napis „ Nigra Sum Sed Formosa ” nawiązuje do frazy z […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki mojego Pana w Brucoli

„Trzęsienie ziemi z 1693 roku miało dwa etapy. Pierwsze silne trzęsienie ziemi miało miejsce 9 stycznia. Potem następowało to, co naukowcy nazywają ciszą sejsmiczną , czyli brak roju sejsmicznego , czyli tzw. wstrząsy „osiadające”. 11 stycznia, kiedy ludzie już myśleli, że niebezpieczeństwo zostało zażegnane, nastąpił drugi straszny szok, ten o maksymalnej sile. Zdarzenie sejsmiczne dotknęło rozległy obszar od Malty po Kalabrię i zrównało z ziemią jedną trzecią Sycylii. Szacowana intensywność odpowiadałaby jedenastemu stopniowi w skali Mercalliego . Liczba ofiar, której nie da się dokładnie zrekonstruować, waha się od ponad 60 000 do 100 000. Według przekazów przekazywanych z pokolenia na pokolenie miało miejsce także tsunami (o długości 15 m ) i eksplozja zamkowej prochowni , w wyniku której zginęło kolejnych 800 osób. Telluryczny ruch drugiego szoku całkowicie zniszczył Augustę (Syracuzy): domy, budynki użyteczności publicznej i kościoły. Według opowieści ocalałych jedynym kościołem w rejonie Augusty, który pozostał nietknięty w wyniku tego ogromnego kataklizmu, był kościół Madonna di Adonai w Brucoli, który również stawił opór kataklizmom z lat 1848 i 1990 .” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_della_Madonna_dell%27Adonai źródło zdjęć: https://www.facebook.com/SantuarioAdonaiBrucoli Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej prowadzącej schodami do Raju w Noto

„Sanktuarium diecezjalne Matki Bożej prowadzącej schodami do Raju – głównej patronka Noto, jest miejscem wysokiej duchowości w południowo-wschodniej części Sycylii. Na przestrzeni wielu lat seminarzyści i księża przychodzili i odchodzili, aby pogłębić swoją osobistą więź z Chrystusem przez Maryję. Nie zapominając jednocześnie o przyjemności przebywania na szczycie wzgórza, która pozwala uciec od upałów lata „nowego” Noto, wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zaproszona przez Biskupa w celu ożywienia duchowości tego miejsca, Wspólnota przybyła w lipcu 2012 roku. Prace remontowe umożliwiły wielkie przyjęcie Błogosławieństw, a także diecezji, która ma swoje diecezjalne centrum duchowe „Domus Paradisi”. Świadectwa ludu Netini nieustannie wyrażają radość, że sanktuarium na nowo odkryło „duszę modlitwy”.” źródło: https://beatitudes.org/it/casa/noto/ źródło zdjęć: https://www.facebook.com/santuariomariadellascalanoto Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium maryjne w Caltagirone

„Budowę Sanktuarium Madonny del Ponte datuje się na rok 1573, zaledwie rok po cudownym objawieniu Matki Bożej. Był 15 sierpnia, święty dzień triumfalnego Wniebowzięcia Maryi do nieba, a biedna dziewczyna wcześnie rano poszła do fontanny na moście, aby zaczerpnąć wody; kiedy wizja raju zalała jej serce tajemną i nigdy nie doświadczoną radością. Pośród tych czystych wód pływała piękna, spokojna, łagodna, olśniewająca, urocza postać Królowej Raju. Wieść o objawieniu rozeszła się błyskawicznie po całym mieście i wszyscy zgromadzili się przy małej fontannie, która miała szczęście powitać cudowne rysy Maryi i Jej Boskiego Syna. Ale nie każdemu pozwolono zobaczyć Marię; oto niezwykły cud: tylko ci, którzy byli w łasce Bożej, zostali dopuszczeni do wizji cudownego objawienia. Powołano malarza, nie sławnego, ale natchnionego przez Boga; w rzeczywistości obawiano się, że wizja zniknie, dlatego poproszono o przedstawienie postaci wynurzającej się z wody. Dopiero gdy obraz został ukończony, wizja zniknęła. W rezultacie powstało arcydzieło, które do dziś możemy podziwiać we wnętrzu nowego kościoła, zbudowanego w latach 60. XX wieku, zamkniętego w małej srebrnej maszynie, będącej czymś w rodzaju monumentalnej ramy, umieszczonej pośrodku absydy. Wewnątrz Sanktuarium zachowało się jednak starożytne źródło objawienia, z którego można czerpać wodę, XVIII-wieczna maszyna procesyjna oraz obraz Antonina Ragony przedstawiający cudowne […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Madonny del Ponte w Partinico

„W 1306 roku król Aragonii Fryderyk II , oddany Marii Santissima Annunziata i w podziękowaniu za otrzymane łaski, podarował ziemie w pobliżu Altofonte opatom cystersów , aby można było tam zbudować opactwo i zwiększyć kult Maryi . Trzy lata później król, biorąc pod uwagę zasługi opatów, chciał także podarować tereny parku Partinico, który w poprzednich latach został zdewastowany przez Saracenów : w związku z tym do opatów należało zapewnienie rekonstrukcję tego miasta, ale na początek trzeba było poczekać do około 1430 roku. Nadali miastu Partinico herb i zadbali o jego ponowne zaludnienie; w lasach osiedliła się grupa mnichów, których zadaniem było zarządzanie otrzymanymi dobrami oraz zapewnienie nowym osadnikom edukacji obywatelskiej i religijnej. To opat Pietro Guzio rozpoczął renowację małego kościoła, aby Fryderyk II mógł uczestniczyć we mszy podczas polowania w tej okolicy. W 1774 roku król Fryderyk III przyczynił się finansowo do renowacji sanktuarium: powiększono je o trzy nawy i sklepienia wsparte na czterech kolumnach ze stiukowymi podstawami i kapitelami . Aby zaspokoić pragnienie całej wspólnoty Partinico, wdzięcznej Madonnie, która uwolniła ich od cholery z 1854 r., złożono prośbę o koronację Świętego Obrazu, która odbyła się w 1861 r. i przez 5 dni trwały obchody tej uroczystości.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_della_Madonna_del_Ponte_(Partinico) źródło […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Świętych Męczenników Alfio, Cirino i Filadelfo w Trecastagni

„Kościół, którego budowę rozpoczęto w 1650 roku, został zaprojektowany przez architekta Alfio Torrisiego w stylu romańskim lombardzkim . Początkowo zbudowano jedynie nawę główną , którą ukończono w 1662 r. Następnie dobudowano dzwonnicę (1857 r.), a w latach 1878 i 1884 nawy boczne. W związku z masowym napływem wiernych, 1 lutego 1928 roku z inicjatywy kardynała Giuseppe Francica-Nava de Bondifè kościół został podniesiony do rangi sanktuarium . Wnętrze kościoła składa się z trzech naw na planie krzyża łacińskiego i, jak wspomniano, powstawało przez ponad dwa stulecia. W 1650 r. dobudowano nawę główną w miejscu, gdzie w 252 r. wzniesiono edykułę dla upamiętnienia przejścia trzech braci męczenników. Kościół został zbudowany w odpowiedzi na powszechne pragnienie po odkryciu w 1517 r. kości Alfio, Cirino i Filadelfo, a następnie w 1517 r. przeniesiony do Lentini w prowincji Syrakuzy.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_dei_Santi_Martiri_Alfio,_Cirino_e_Filadelfo NOTATKI O ŻYCIU ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKÓW Bracia Alfio, Filadelfo i Cirino urodzili się w III wieku naszej ery w miejscowości Vaste w prowincji Lecce w rodzinie chrześcijańskiej Vitale i Benedetty. Aresztowani w czasie prześladowań Decjusza, przesłuchiwani przez Nigellione, a następnie wysyłani do Rzymu, gdzie Walerian więzi ich i torturuje. Następnie zostają wysłani do Pozzuoli przez dyrektora Diomede. Nawet on nie będąc w stanie zmusić ich […]

Sanktuaria Świętych

Katedra św. Tomasza z Canterbury w Marsali

„Kościół Matka Marsali w dialekcie zwanym Matrice (także Madrice) to kościół na bazie bazyliki z fasadą katedry . Zewnętrzne Pierwszy rząd fasady (dolna część) jest w stylu barokowym , natomiast drugi rząd (górna część) jej fasady i dzwonnicy, w której je ukończono sto lat po zakończeniu budowy, jest w stylu barokowym Wnętrze Wnętrze kościoła utrzymane jest w stylu normańskim , zwłaszcza ołtarz główny, niektóre detale kaplic, a także w stylu barokowym .” „W absydzie znajduje się obraz na płótnie przedstawiający Męczeństwo św. Tomasza Becketa z 1656 roku pędzla Leonarda Milazzo . Monumentalne organy zbudowane w 1915 roku przez Michele Polizzi z Modicy oraz ołtarz marmurowy z 1929 roku , dzieło rzemieślnika z Marsali Michele Giacalone , wykonanie ołtarza liturgicznego w 1981 roku . Monumentalny , inkrustowany drewniany chór z ośmioma miejscami z każdej strony pochodzi z XIX wieku . Krucyfiks z kościoła Santo Stefano i dwa duże drewniane świeczniki na ołtarzu pochodzą z XVIII wieku .” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Duomo_di_Marsala źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saint_Thomas_of_Canterbury_Church_(Marsala) Media

Sanktuaria Świętych

Katedra Wniebowzięcia Matki Bożej w Palermo

„Prymasowska Metropolitalna Bazylika Katedralna Najświętszej Maryi Panny Wniebowzięcia , znana po prostu jako Duomo lub Katedra w Palermo , jest głównym katolickim miejscem kultu w mieście Palermo i siedzibą arcybiskupią archidiecezji metropolitalnej o tej samej nazwie . Od 3 lipca 2015 r. jest częścią Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część obszaru seryjnego arabsko-normańskiego Palermo oraz katedr Cefalù i Monreale .” „Jak każda stolica i miasto sztuki starożytnego kontynentu, również Palermo stwarza klimat osobistego świętowania: każdy wysoki prałat naśladuje swoich poprzedników i robi wszystko, co w jego mocy, aby przewyższyć swoich poprzedników artystycznym splendorem, każdy arcybiskup lub kardynał robi wszystko, co w jego mocy, aby pozostawić niezatarty ślad własnej twórczości, przyczynia się do wywyższenia władcy lub namiestnika chwili, przyczynia się do pochwały modnego artysty. Spontanicznie rodzi się rywalizacja pomiędzy zamówieniami na główne zabytki miasta, a także ekshibicjonistyczna rywalizacja pomiędzy arcydziełami królestwa, półwyspu i Europy. Żadne źródło nie wspomina o istnieniu kopuły przed XV w. , poza wzmianką o zwieńczeniach orientalnych absyd o inspiracji arabskiej, zabarwionych jaskrawymi kolorami, budowanych jako elementy dekoracyjne na wzór detali architektonicznych obecnych w licznych miastach. pomniki zbudowane w epoce normańskiej.” źródło tekstu oraz zdjęć: https://it.wikipedia.org/wiki/Cattedrale_di_Palermo Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium maryjne w Mascalucia

„Kościół we wsi Mompilieri , na zboczach Etny , datowany jest na okres przed XIV wiekiem i był poświęcony kultowi Madonny dell’Annunziata . Erupcja wulkanu, która miała miejsce w 1669 r., całkowicie pogrzebała Mompilieri i jej kościół: hrabia Giovanni Andrea Massa , baron Mompilieri, nakazał wykonanie prac wykopaliskowych, które jednak zakończyły się niepowodzeniem; w 1704 r. miejscowy mieszkaniec nalegał na mieszkańców nowej wsi Massannunziata , aby wznowiono prace wykopaliskowe: mieszkańcy Pesaro kopali we wskazanym przez tę osobę miejscu, a podobizna Madonny delle Grazie okazała się nienaruszona, pomimo obecności z lawy. Po odkryciu figury Matki Boskiej, w XIX wieku na bazaltowym wzgórzu powstałym w wyniku erupcji, tuż nad jaskinią, w której doszło do odkrycia, zbudowano kaplicę , zapoczątkowując tym samym kult Najświętszej Marii Panny. „Madonna della Sciara”, nawiązując do jaskini, w której przechowywano posąg. Mały kościół stał się miejscem pielgrzymek licznych wiernych z całej Sycylii , a biorąc pod uwagę wagę, jaką przybierał, kardynał Giuseppe Francica-Nava de Bondifè , arcybiskup Katanii , dekretem z dnia 1 sierpnia 1923 r. podniósł go do rangi sanktuarium .” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_della_Madonna_della_Sciara_di_Mompilieri źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santuario_della_Madonna_della_Sciara oraz https://www.facebook.com/mompileri/photos?locale=it_IT Media

Sanktuaria Maryjne

Klasztor św. Katarzyny z Aleksandrii w Palermo

„Obiekt jest jednonawowy z trzema kaplicami po każdej stronie, rozwija się wzdłużnie i przecina go transept, na który wstawiona jest kopuła. Najbardziej rzuca się w oczy bogata dekoracja jednonawowego wnętrza, typowa dla epoki kontrreformacji . Dekorację wnętrz, podobnie jak wielu innych kościołów w Palermo, stanowi wystawna ekspozycja marmuru mieszanego i tramimicznego, sztukaterii i fresków, które w jednej harmonijnej interpretacji łączą się z wspierającymi konstrukcjami architektonicznymi. Chór wsparty jest na dwóch masywnych , skręconych kolumnach z czerwonego granitu umieszczonych na fasadzie. Układ sal lekcyjnych pozwalał zakonnicom niezauważenie uczestniczyć w obrzędach liturgicznych z chóru znajdującego się przy wejściu i połączonego podwyższonymi korytarzami chronionymi misternymi kratami. Freski sklepień krzyżowych podchóru i ścian chóru są dziełem Francesco Sozziego i jego szwagra Alessandro D’Anny , odpowiednio synów słynnego Olivio Sozziego i Vito D’Anny , straconych w r. 1769 . Na ścianach posągi przedstawiające święte dziewice stoją naprzeciwko posągów błogosławionych z królewskiego rodu. Święta Agnieszka Segni z Montepulciano Święta Katarzyna ze Sieny Święta Katarzyna de’Ricci Błogosławiona Chiara lub Sancia z Majorki, żona Roberta z Anjou Błogosławiona Małgorzata Węgierska Błogosławiona Joanna Portugalska” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Chiesa_di_Santa_Caterina_(Palermo) źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santa_Caterina_(Palermo) Warto przeczytać Klasztor św. Katarzyny w Palermo: w ciemnej ciasnej celi Media

Sanktuaria Świętych

Bazylika archikatedralna św. Agaty z Katanii w Katanii

„Katedra poświęcona jest dziewicy i męczennicy św. Agacie, patronce miasta Katanii i znajduje się w historycznym centrum miasta, po południowo-wschodniej stronie Piazza del Duomo w dzielnicy Duomo w Katanii lub Terme Achilliane – Fortepian San Filippo. Katedra zachowała różne style: od normańskiego, przez barok, po neoklasycyzm. W swoim pierwotnym brzmieniu był to przykład „ecclesia munita”, czyli „kościoła-twierdzy”. W lipcu 1926 roku papież Pius XI podniósł ją do godności bazyliki mniejszej.” źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Cattedrale_di_Sant%27Agata źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Cathedral_(Catania) Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej Karmazynowej w Katanii

„Kościół został odbudowany w 1729 r . po strasznym trzęsieniu ziemi w 1693 r . i konsekrowany w 1880 i 1883 r ., kiedy uroczyście koronowano czczony obraz Madonny z XVIII wieku autorstwa Sebastiano Ceccariniego da Fano, przedstawiający dar Szkaplerza dla San Simone Stock. Z okazji Roku Maryjnego ogłoszonego przez papieża Piusa XII, w dniu Zwiastowania, 25 marca 1954 r., arcybiskup Katanii, prałat Guido Luigi Bentivoglio , podniósł go do rangi sanktuarium jako świadectwo uznanie wiary i wielkiej siedmiowiekowej tradycji. W 1971 roku ponownie została erygowana parafia, przez arcybiskupa Bentivoglio, pod tytułem „Maria Santissima Annunziata al Carmine”. W listopadzie 1988 roku papież Jan Paweł II podniósł ją do godności bazyliki mniejszej i poświęcił ją abp prałat Domenico Picchinenna .” „Sanktuarium zdobi 14 artystycznych witraży wykonanych na szkle i ołowiu, zgodnie ze starożytnym zastosowaniem średniowiecznej techniki zwanej „grisaille”. Motywy ikonograficzne zaczerpnięte są ze świata karmelitów: Maryjo, piękna i wspaniałości Karmelu, która wręcza Szkaplerz św. Simonie Stock Zwiastowanie Anioła Maryi Prorok Eliasz porwany do nieba przez rydwan ognisty, który oddaje swój płaszcz Elizeuszowi Eliasz, człowiek, który zawsze chodzi w obecności Boga i wizja obłoku Święta Teresa z Avili Święty Jan od Krzyża Święta Teresa od Dzieciątka Jezus Święta Maria Magdalena de’ Pazzi […]

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Madonny przy Twierdzy w Taorminie

„Jedno z najpiękniej położonych sanktuariów maryjnych na wyspie, Santuario della Madonna della Rocca w Taorminie wymaga od pielgrzyma nieco zaangażowania i wysiłku – jest położone na wysokości 389 m. n.p.m u podnóża Zamku Saraceńskiego. Jest przykładem chiesa rupestre, sięgającego czasów Bizancjum typu kościoła wiejskiego najczęściej wykorzystującego naturalną grotę czy rozpadlinę skalną. Fakty Prosta bryła kościółka pochodzi z 1640 roku i zawdzięczamy ją opatowi Francesco Raineri – postaci ważnej dla Taorminy i Sycylii cieszącej się uznaniem przełożonych i wiernych dostojnika kościelnego. Ponieważ pochodził z Taorminy i darzył ją szczególną sympatią przy współpracy z biskupem Mesyny postanowił tchnąc ducha w to zaniedbane od setek lat miejsce kultu. Wykorzystując naturalny sufit z skały obudował ściany groty i postawił fasadę. Po swojej śmierci w 1647 roku sam w niej spoczął.” źródło: https://sycyliada.pl/sanktuaria-na-sycylii/ źródło zdjęć: https://www.tripadvisor.com/Attraction_Review-g187892-d8059877-Reviews-Chiesa_Madonna_della_Rocca-Taormina_Province_of_Messina_Sicily.html Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Madonny od potrójnego dźwięku dzwonka w Valdichiesa na wyspie Salina

„22 lipca w 1622 roku Alfonso Marcorella i jego syn poszli na wycinkę lasu pod pola uprawne. Podczas odpoczynku Alfonso miał wizję, w której ukazał mu się Matka Boska w niebieskiej sukni, czerwonym płaszczu trzymająca mały dzwonek w prawej ręce. Wystraszony Alfonso uciekł i opowiedział reszcie, co mu się przytrafiło. Wszyscy wrócili na miejsce i usłyszawszy trzykrotnie cichutki dźwięk dzwonka zaczęli kopać. Odsłoniły się ruiny starożytnej budowli lub pustelni, a w nich zakopany obraz. Był oprawiony w drewnianą ramkę i przedstawiał panią z wizji Alfonso. I tak około 1630 roku powstała w tej lokalizacji pierwsza świątynia. W głównym ołtarzu zawisła jedynie kopia znalezionego obrazu Madonny od Potrójnego Dźwięku Dzwonka (wł. Madonna del Terzito, od hiszpańskiego tersillo) – oryginał miał Alfonso podobno pociąć na kawałki i rozdać salińskim drwalom. Powstała też rzeźbiarska wersja Panny z Dzwonkiem. Z czasem miejsce nabrało znaczenia. Wielu wiernych doznało ukojenia i ulgi za sprawą Madonny i tak kościół stał się miejscem pielgrzymowania Sycylijczyków i Kalabryjczyków. W XIX. w. przebudowano sanktuarium idąc za potrzebą coraz tłumniej przybywających pielgrzymów.” źródło: https://sycyliada.pl/sanktuaria-na-sycylii/ źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santuario_della_Madonna_del_Terzito_(Salina) https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Monte_dei_Porri Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. Rozalii w Palermo

„Sanktuarium Świętej Rozalii to główna atrakcja znajdującej się pomiędzy Palermo a Mondello góry Monte Pellegrino. Święta Rozalia jest patronką Palermo, która wedle legendy poświęcając życie ocaliła miasto od zarazy w 1624. Jej Sanktuarium jest główną destynacją pielgrzymkową na Sycylii, warto jednak tu zajrzeć nie tylko z powodów religijnych. Sanktuarium znajduje się blisko szczytu Monte Pellegrino wznoszącego się nad Palermo. Tym co czyni je wyjątkowym jest wykorzystanie naturalnej jaskini w zboczu góry jako kaplicy. Sam budynek wkomponowany jest w zbocze góry bez żadnego jej naruszania, wiedzie do niego system schodów, po drodze mamy pomnik i fontannę, zaś w środku możemy wejść do rzeczonej niewielkiej kaplicy, w której oprócz ołtarza znajduje się również symboliczny grób Świętej zawierający kilka jej relikwii. Oprócz tego w samym budynku możemy zwiedzić też małe niby-muzeum poświęcone historii samego sanktuarium. W niedziele w kaplicy odbywają się msze święte, jednak ze względu na jej niewielki rozmiar może być problem się na nie dostać, zwłaszcza w sezonie turystycznym, wiec jeśli ktoś bardzo chce to warto przyjechać z bardzo dużym wyprzedzeniem by być przed pozostałymi chętnymi.” źródło: sanktuarium-swietej-rozalii źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Sanctuary_of_Saint_Rosalia_(Palermo)_-_Interior Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium św. Łucji w Syrakuzach

„Sanktuarium Santa Lucia al sepolcro to sanktuarium wzniesione w miejscu, gdzie święta z Syrakuz zginęła śmiercią męczeńskiąi w 304 r., podczas wielkiego prześladowania przez cesarza rzymskiego Dioklecjana. (..) Kościół został zbudowany około 1100 roku przez Normanów na planie normańskiej bazyliki, zamknięty apsydami, zachowała się fasada, portal z charakterystycznym kapitele oraz dwa pierwsze rzędy dzwonnicy. Kolejne uzupełnienia i przeróbki zmieniały jego wygląd począwszy od XIV wieku, okresu, z którego pochodzi okno rozetowe elewacji. Inne interwencje miały miejsce w latach '600, być może przez Giovanniego Vermexio , który wkrótce potem (1629) zbudował pobliski kościół Grobu, choć nie ma na to dokumentacji. W 1625 roku pisarz i podróżnik Pietro Della Valle, wracając z podróży na Wschód, tak opisał kościół: «Wtedy w dniu, w którym poszedłem z wieloma zaprzyjaźnionymi rycerzami, aby zobaczyć kościół Santa Lucia za miastem, w miejscu, gdzie święta została zamęczona, kościół, chociaż w innych czasach był własnością księży, był wówczas w posiadaniu Franciszkanów. Widzieliśmy także pod kościołem jaskinie, które istnieją i rozciągają się daleko dookoła; Nie wiem, czy starożytni robili je do pochówku, czy też do ukrywania się w potrzebie. W 1693 trzęsienie ziemi spowodowało znaczne zniszczenia, w wyniku czego do niezbędnych zabiegów rekonstrukcyjnych, z dobudowaniem portyku w kierunku placu i […]

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Castelpetroso

„Zaprojektowane w stylu neogotyckim przez Francesco Gualandi z Bolonii, sanktuarium jest hymnem ku czci Maryi i Molise. W całości wyrzeźbione w miejscowym kamieniu, pierwszy kamień położono 22 września 1890 r., a konsekracja miała miejsce 21 września 1975 r. Prace były długie i trudne! Sanktuarium położone jest kilka metrów od starożytnego szlaku owiec, którym przemierzali pasterze i pielgrzymi zagnieżdżeni wśród zielonych lasów. Wchodząc do kaplicy objawień, zauważa się jej znaczenie projektowe, mające na celu wywyższenie „ofiary” cierpienia Maryi. Plan świątyni symbolizuje serce przebite siedmioma mieczami. Ścieżka prowadząca do Sanktuarium uderza w odwiedzającego. Wzdłuż alei, na ścieżce refleksji, na skraju parkingu umieszczone są dwa sugestywne anioły, Michał i Gabriel, które przypominają nam o postawie, w jakiej musi przyjąć się pielgrzym. Gigantyczny kamień przypomina pogaństwo i poczucie poświęcenia, które wcieliło się wówczas w Chrystusie, aby doprowadzić objawienie do końca. U góry wyróżniają się spośród krzyży, oznaczając zbawienie, które przychodzi przez cierpienie, zapowiadane słowami Pawła na Aeropagu, które można odczytać na steli.” źródło: strona parafialna źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santuario_di_Maria_Santissima_Addolorata_(Castelpetroso) Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Marsali

„W głównym ołtarzu wystawiona jest patronka kościoła, figura Maryi z typowym atrybutem swej „bolesności” tj. sztyletem przebijającym serce, a jej oczy pełne cierpienia patrzą w niebo. Figura Maryi Boleściwej ustrojona w ciemny płaszcz wraz z ciałem Martwego Jezusa (wł. Christo Morto) bierze udział w corocznej wielkopiątkowej procesji ulicami miasta. Niestety nie znany jest z imienia i nazwiska rzeźbiarz, który wykonał statuę. Jest zrobiona częściowo z drewna cyprysowego, częściowo z papier-mâché w XVIII w. Przedmiotem bezgranicznej miłości marsalan jest również inna Maryja, stojąca w ołtarzu bocznym po prawej stronie. Ze statuetką i miejscem, gdzie wystawiono obecną świątynię związana jest legenda. W Bramie Morskiej, jak kiedyś nazywano Bramę Garibaldiego, w niszy znajdowała się mała kapliczka z rzeźbą Maryi Niepokalanie Poczętej, często odwiedzana przez wiernych. Legenda głosi, że zimą 1691 roku Marsalę nawiedziła straszna burza z piorunami. Lud schronił się pod bramą i zaczął nieść modły do Niepokalanej, by ta uchroniła ich od śmierci. Pioruny uderzały naokoło nie zabiwszy nikogo. Był jednak młodzieniec, który zaprzestał modlitwy. Maryja cisnęła gromem, który śmiertelnie poraził konia owego człowieka. Od tego czasu Maryję z kapliczki zaczęto nazywać Madonną od Pioruna (wł. Madonna del Fulmine) i oddawać jej cześć. Jeszcze tego samego roku za sprawą zebranych funduszy i […]

Sanktuaria Maryjne

Bazylika Notre Dame de la Garde w Marsylii

„Bazylika Notre-Dame de la Garde – neobizantyjski kościół w Marsylii, położony na 162-metrowym wzgórzu La Garde; w przeszłości punkt sygnałowy dla statków wpływających do Starego Portu, dziś popularne miejsce pielgrzymkowe. Ma status bazyliki mniejszej. Historia Już w XIII w. na wzgórzu zwanym La Garde ustawiona została (prace budowlane zakończone ok. 1218 r.) kaplica z wysoką wieżą, która poświęcona była Maryi (nazywanej przez mieszkańców miasta „dobrą matką”) w intencji szczęśliwych powrotów marynarzy marsylskich do domów. Tradycją miasta było fundowanie wotów dla kościoła przez osoby, które wpływały do portu marsylskiego z dłuższych rejsów. (..) Dzisiejszy kościół powstał w latach 1853–1864 według projektu Jacques’a-Henriego Esperandieu na polecenie biskupa Marsylii Eugène’a de Mazenoda, w ramach programu przebudowy i modernizacji całego miasta. Budowa bazyliki przedłużała się, gdyż ambitny biskup zapragnął wykorzystać przy jej budowie najlepsze, niedostępne w regionie i przez to importowane z Włoch materiały budowlane – marmur i porfir. W trakcie prac zmarł projektant obiektu, jego dzieło dokończył Henri Antoine Révoil. Budynek wzniesiono na fundamentach szesnastowiecznego fortu de la Garde.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_Notre_Dame_de_la_Garde_w_Marsylii źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Basilique_Notre-Dame_de_la_Garde Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Madonny z Trapani

„Posąg Madonny przybył do Trapani między 1342 rokiem, a datą budowy XIV-wiecznego kościoła Annunziata. Wizerunek Madonny z Trapani, który mieszkańcy Trapani czczą z wielką miłością i czcią, to monolityczny posąg z paryskiego marmuru, wysoki na około 1,65 m i wykonany tak pięknie, że „rzeźbiarz był w stanie ucieleśnić w podobiźnie Maryja, religijna moc i naukowa medytacja”, którą Bizantyjczycy nazwaliby „Elousa”, Madonną Czułości, a którą mieszkańcy Trapani zresztą przez długi czas nazywali „Madonną della Grazia” – zawsze wywierała silny wpływ na wiernych i gości, którzy zadecydowali także o rozległym rozwoju i odnowie na przestrzeni wieków klasztoru karmelitów, około sto lat przed jego przybyciem. Najświętsza Dziewica jest przedstawiona w pozycji wyprostowanej, stojącej: lewym ramieniem trzyma Dzieciątko, a prawą rękę podaje Synowi, który kładzie swą rękę blisko piersi Matki. Jego twarz jest „szczególnie urocza”. Oczy pełne miłosiernej dobroci zwrócone są nie na Syna, ale na tych, którzy Ją kontemplują. Jego spojrzenie jest słodkie i wyraża „to tajemnicze, słodkie i urocze uczucie”. Jego głowa jest lekko pochylona. Nosi tunikę i duży, „złożony” płaszcz. Na głowie nosi welon. Welon ten, zakrywający twarz i opadający na ramiona, pozwala włosom zdobiącym delikatną twarz Madonny swobodnie opadać, pozostawiając odkrytą część szyi. Dzieciątko trzymane jest w ramionach Matki jak […]

Sanktuaria Maryjne

Katedra Narodzenia Matki Bożej w Syrakuzach

„Katedra metropolitarna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Syrakuzach (wł. Cattedrale metropolitana della Natività di Maria Santissima) – rzymskokatolicki kościół w Syrakuzach na Sycylii, zlokalizowany w historycznym centrum miasta na wyspie Ortygia, pełniący funkcję katedry archidiecezji Syrakuz. Katedra powstała w VII wieku w efekcie przekształcenia w kościół starożytnej świątyni Ateny z V wieku p.n.e., z której pozostałości zachowały się do czasów obecnych w budynku katedry.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Katedra_w_Syrakuzach źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Duomo_(Syracuse) Media

Sanktuaria Maryjne

Bazylika kolegiacka św. Apostołów Piotra i Pawła w Kruszwicy

„Kolegiata pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kruszwicy wzniesiona została na skarpie, po wschodniej stronie Gopła, naprzeciw pola gdzie – według podania – znajdowała się chata legendarnego Piasta. Jan Długosz podaje, że diecezję w Kruszwicy utworzył już Mieszko I, a pierwszym wśród ośmiu biskupów kruszwickich był Włoch Lucidus. Brak jednak dowodów źródłowych potwierdzających ten zapis, można więc przyjąć, za „Kroniką wielkopolską”, że siedzibę biskupstwa przeniesiono tu z Kołobrzegu za panowania Mieszka II. Kruszwica pozostawała stolicą diecezji do przeniesienia jej do Włocławka w 1148 roku. Od tego czasu świątynia pełni funkcję kościoła kolegiackiego, przy którym działa kapituła kruszwicka. Inna z hipotez mówi o jednoczesnym powstaniu biskupstw kruszwickiego i kujawskiego w czasach panowania Bolesława Krzywoustego. To właśnie z powodu swej historii kościół ten jeszcze dziś nazywany bywa katedrą. Kolegiata w Kruszwicy należy do najlepiej zachowanych zabytków sztuki romańskiej w Polsce. Świątynia zbudowana została w połowie XI wieku jako trójnawowa bazylika na planie krzyża łacińskiego; w pierwszej połowie XII wieku dobudowano boczne kaplice nadając jej wygląd charakterystyczny dla ówczesnych kościołów benedyktyńskich. Zdaniem niektórych historyków wiele wskazuje na to, że była to świątynia należąca do zakonu benedyktynów, jednak dotąd archeolodzy nie odnaleźli śladów zabudowań klasztornych. W bibliotece klasztornej przechowywano jedną z najcenniejszych zabytkowych […]

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Kapłanów Męczenników w Płonkowie

„Nowy wzniesiono w latach 1979-1981, konsekrowany w 1982 roku przez kard. Józefa Glempa. W 2006 roku przebudowane zostało prezbiterium. 5 grudnia 2006 roku dokonano kanonicznej rekognicji, czyli ekshumacji i rozpoznania, a następnie uroczystego przeniesienie relikwii bł. ks. Mariana Skrzypczaka – jednego ze 108 męczenników II wojny światowej, które umieszczono w ołtarzu głównym kościoła. 29 września 2013 roku Prymas Polski abp Józef Kowalczyk ustanowił płonkowską świątynię Archidiecezjalnym Sanktuarium Kapłanów Męczenników. Do zabytków należą: monstrancja, figura Zmartwychwstałego Chrystusa, krzyż-pasyjka na głównej ścianie prezbiterium.” źródło tekstu oraz zdjęć: https://archidiecezja.pl/kuria_parafie/rejon-inowroclawski/dekanat-gniewkowski/plonkowo-par-pw-sw-maksymiliana-marii-kolbego-i/ Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Świata w Parkowie

„Najważniejszym zabytkiem znajdującym się wewnątrz świątyni jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem przedstawionej jako Królowa Świata, szkoły hiszpańskiej lub włoskiej z około połowy XVII wieku autorstwa nieznanego malarza w sukience srebrnej z XVIII wieku. Przedstawia Maryję z Dzieciątkiem Jezus na prawym ramieniu i podtrzymującą wespół z Nim kulę ziemską, w lewej ręce berło – symbol władzy królewskiej. Obraz posiada ciekawy akcent trynitarny. Obok Jezusa Chrystusa w lewym górnym rogu namalowana jest postać Boga Ojca, Stwórcy świata zsyłającego gołębicę – symbol Ducha św. Bliskość Trójcy św. ukazuje głęboką prawdę teologiczną o relacjach Marii, największego cudu Bożego, z poszczególnymi Osobami Bożymi i mówi, że Jej Niepokalanie, Macierzyństwo, Świętość i Królewskość, są jakoby „szybą”, przez którą i za którą widać piękno, przymioty i potęgę Boga. Obraz oprawiony jest w ramę dekorowana motywem liści akantu.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Świata_i_św._Małgorzaty_w_Parkowie źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saint_Margaret_of_Antioch_church_in_Parkowo# Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium maryjne w Niemczynie

„Kościół Wniebowzięcia Matki Bożej jest też najsłynniejszym maryjnym sanktuarium w powiecie wągrowieckim. W ołtarzu głównym widnieje obraz Wniebowzięcia Matki Bożej, a przed prezbiterium, z prawej strony znajduje się płaskorzeźba Cudownej Matki Bożej Niemczyńskiej, do której na uroczystości odpustowe przybywają pielgrzymki z odległych stron, gdyż żywa jest wciąż pamięć o doznanych tam licznych łaskach. Są indywidualni pątnicy, ale też zorganizowane grupy – piesze, rowerowe i autokarowe.” źródło tekstu oraz części zdjęć: https://archidiecezja.pl/kuria_parafie/rejon-wagrowiecki/dekanat-damaslawski/niemczyn-par-pw-wniebowziecia-nmp/ źródło pozostałego zdjęcia: https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2006/Przewodnik-Katolicki-33-2006/Archidiecezja-Gnieznienska/Paluckie-sanktuarium Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Bytomskiej w Bytomiu

Kościół Mariacki „Kościół w obecnej lokalizacji został założony przez księcia wrocławskiego Henryka Brodatego w 1231 roku. (..) Wnętrze Najważniejsze elementy wyposażenia kościoła: ołtarz główny z barokowym obrazem Wniebowzięcia NMP Francesco Curradiego[w innych językach] z XVII w. kamienna chrzcielnica krypta grobowa rodziny Donnersmarcków epitafium Marianny z Gutmanów Hauck krucyfiks z XVIII wieku autorstwa Jana Solskiego[3] rzeźby świętych obrazy, m.in. – Wniebowzięcia NMP Bonawentury Emlera z XIX w. (do lat trzydziestych XX w. znajdował się w ołtarzu głównym) – Matki Boskiej Bytomskiej z XV w.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Bytomiu źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Church_of_St._Mary_in_Bytom Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Łysieckiej w Gliwicach

„Od 1950 roku przy świątyni znajduje się sanktuarium Matki Boskiej Łysieckiej. Od 1945 roku kościół jest użytkowany przez katolików obrządku ormiańskiego, a od 2009 roku jest kościołem parafialnym ormiańskokatolickiej parafii południowej pw. św. Grzegorza Oświeciciela. (..) 3 września 1989 roku w kościele miała miejsce koronacja obrazu Matki Boskiej Łysieckiej.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_Trójcy_Świętej_w_Gliwicach źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Holy_Trinity_church_in_Gliwice

Sanktuaria Maryjne

Bazylika kolegiacka Matki Bożej Królowej Polski w Gdyni

„nspiratorem powstania kaplicy był pierwszy wójt Gdyni – Jan Radtke, który jako wiceprezes przewodził Komitetowi Budowy Katolickiej Kaplicy w Gdyni. (..) Wiosną 1923 dokonano zmiany projektu budowlanego tak, aby umożliwić budowę kościoła zamiast kaplicy. W związku z tym komitet przekształcił się w Komitet Budowy Katolickiego Kościoła w Gdyni. 3 maja 1924 ks. Łowicki poświęcił kościół, stanowiący wotum dziękczynne za odzyskanie przez Polskę niepodległości. Dzięki wybudowaniu kościoła mieszkańcy Gdyni nie musieli już udawać się 3-kilometrową drogą do kościoła na Oksywiu. Projekt architektoniczny nawiązuje do barokowych i renesansowych kościołów Polski centralnej. Fundamenty świątyni zostały zbudowane z kamieni balastowych przywiezionych przez jeden z pierwszych statków zagranicznych (SS Kentucky), które zawinęły do będącego w budowie portu. Kościół jest jednonawowy, przykryty sklepieniem kolebkowym, głównym akcentem elewacji frontowej jest wieża-dzwonnica.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_kolegiacka_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Polski_w_Gdyni źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Collegiate_Church_in_Gdynia Media

Sanktuaria Maryjne

Konkatedra św. Wojciecha w Prabutach

„Jest to świątynia gotycka z XIV wieku, wybudowana w latach 1310-1330 na wzór konkatedry kwidzyńskiej z polecenia biskupa pomezańskiego Rudolfa. W 1525 roku po sekularyzacji Prus, przejęta przez protestantów. Budowla przebudowana w połowie XIX wieku, zniszczona w czasie II wojny światowej (1945) przez wojska sowieckie i odbudowana dopiero w latach 1981-1983. Dawniej kościół parafialny, od 1992 konkatedra diecezji elbląskiej dzięki decyzji papieża Jana Pawła II.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Konkatedra_św._Wojciecha_w_Prabutach źródło zdjęć: https://www.prabuty.pl/konkatedra-pod-wezwaniem-sw-wojciecha/ https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Adalbert_of_Prague_Co-cathedral_in_Prabuty Warto zobaczyć https://fotopolska.eu/Prabuty/b51674,Konkatedra_sw_Wojciecha.html

Sanktuaria Świętych

Konkatedra Niepokalanego Serca Matki Bożej w Sokołowie Podlaskim

„Autorem projektu obecnego kościoła był architekt Andrzej Boni z Warszawy, który wzorował się na swoim wcześniejszym planie kościoła Najczystszego Serca Maryi na Placu Szembeka w Warszawie. Budowę rozpoczęto w 1948. Kościół został konsekrowany 25 października 1953 przez biskupa Ignacego Świrskiego. Wyposażanie obiektu i budowę wieży ukończono dopiero w 1983. W dniu 25 marca 1992 roku, na mocy bulli papieskiej, świątynia została podniesiona do godności konkatedry. W 1999 do elewacji tylnej dostawiono drewniany ołtarz polowy, stanowiący wcześniej część ołtarza papieskiego z Drohiczyna.” źródło tekstu: https://pl.wikipedia.org/wiki/Konkatedra_Niepokalanego_Serca_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Sokołowie_Podlaskim źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Church_of_the_Immaculate_Heart_of_Mary_in_Sokołów_Podlaski pozostałe źródło zdjęć: strona parafialna Media

Sanktuaria Maryjne

Katedra Trójcy Przenajświętszej w Drohiczynie

„Architektura Kościół jest trójnawową bazyliką zbudowaną w stylu barokowym z cegły, na rzucie prostokąta. Korpus ma cztery przęsła i jednoprzęsłowe półkoliście zamknięte prezbiterium, które ma wysokość i szerokość równe nawie głównej. Do prezbiterium po bokach przylegają zakrystia i skarbczyk. Nawa środkowa otwarta jest do bocznych półkolistymi arkadami na czworobocznych filarach. Nawę środkową przykrywa sklepienie kolebkowe z lunetami, boczne nawy przykrywa sklepienie krzyżowe. Chór wsparto na półkolistych arkadach z wklęsło–wypukłym balkonem.” „Tablice pamiątkowe 10 czerwca 2010 w podziemiach katedry odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą ofiarom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku; w uroczystości wzięła udział Karolina Kaczorowska, wdowa po ostatnim prezydencie RP na uchodźstwie Ryszardzie Kaczorowskim.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Katedra_Trójcy_Przenajświętszej_w_Drohiczynie źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Drohiczyn_Cathedral Media

Sanktuaria Pańskie

Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świdnicy

„29.06.2004 J. E. Ks. Biskup Ignacy Dec, biskup świdnicki powołał do życia parafię pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego w Świdnicy. Nowa parafia została wydzielona z parafii katedralnej pod wezwaniem św. Stanisława i św. Wacława. Swym zasięgiem objęła dzielnice Zarzecze oraz Kolonię, a jej pierwszym historycznym Proboszczem został ksiądz Tomasz Zając.” W parafii działają: Schola Parafialna, Bractwo Szkaplerzne, Dziecięcy i Młodzieżowy Klub Kuźnia, Parafialny Chór „Misericordia”, Ecce Homo, Margaretki, Wspólnota Przymierze Miłosierdzia, Żywy Różaniec, Grupa Misyjna Bakhita, Trzeci Zakon św. Franciszka. źródło tekstu oraz część zdjęć: strona parafialna źródło pozostałych zdjęć: https://www.facebook.com/people/Parafia-Miłosierdzia-Bożego/100067133777785/?sk=photos Warto przeczytać Modlą się o przywrócenie proboszcza. Biskup świdnicki milczy [Aktualizacja] Media

Sanktuaria Pańskie

Bazylika Narodzenia Matki Bożej i św. Mikołaja w Bielsku Podlaskim

„Zabytkowy rzymskokatolicki kościół parafialny istniejący od XV wieku. Usytuowany w pobliżu rynku, przy dawnym osiedlu „Poświątne”. Był początkowo drewnianą budowlą o nieznanym kształcie, która kilka razy płonęła. Odbudowany w 1674 roku drewniany kościół, w drugiej połowie XVIII wieku postanowiono zamienić na murowany.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_Narodzenia_Najświętszej_Maryi_Panny_i_św._Mikołaja_w_Bielsku_Podlaskim źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saints_Mary_and_Nicholas_Basilica_in_Bielsk_Podlaski Media

Sanktuaria Maryjne Sanktuaria Świętych

Bazylika archikatedralna Świętej Rodziny w Częstochowie

„Neogotycka, trójnawowa świątynia rzymskokatolicka znajdująca się w Częstochowie przy ulicy Krakowskiej. Jest jedną z największych w Polsce i w Europie, wybudowana na terenie dawnego cmentarza z lat 1825–1898. Wzniesiona w latach 1901–1927[2] według projektu Konstantego Wojciechowskiego. Świątynia w 1925 roku stała się katedrą diecezji częstochowskiej, a od 1992 jest archikatedrą i kościołem metropolitalnym częstochowskiej prowincji kościelnej. Fasada bazyliki zwrócona jest w stronę północną; przed nią znajduje się Plac Jana Pawła II (wcześniej Plac Katedralny). Pod Kaplicą Matki Boskiej Częstochowskiej znajduje się krypta biskupów częstochowskich.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_archikatedralna_Świętej_Rodziny_w_Częstochowie źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Częstochowa_Cathedral# Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej-Pośredniczki Wszelkich Łask w Piasecznie

„(..) Wewnątrz kościoła, w prezbiterium, przykuwa uwagę obraz Matki Bożej Pośredniczki Wszelkich Łask patronki kościoła, namalowany przez artystę malarza Mariusza Grądmanna. Jest on wkomponowany w wystrój ściany głównej prezbiterium, na której można zobaczyć rzeźby Aniołów podtrzymujących obraz Maryi Pośredniczki Wszelkich Łask i unoszących go w chwale i uwielbieniu. Całej tej scenie towarzyszą płaskorzeźby chórów anielskich oraz dwa Anioły unoszące koronę dla Królowej Nieba i Ziemi. Tabernakulum jest umiejscowione w centrum ściany głównej prezbiterium i swoim kształtem przypomina płomień ognia, który symbolizuje ogień miłości Bożej do każdego człowieka objawionej w ofierze Jezusa Chrystusa i osobie Maryi, Matki Bożej. (..) Szczególnym charyzmatem naszej parafii pozostaje niezmiennie pobożność maryjna. Za wzorem wielkich czciciel Matki Najświętszej także i my polecamy się Jej matczynej opiece i orędownictwu. W tutejszej parafii uroczyście odprawiane są nowenny pierwszych sobót miesiąca ku czci Niepokalanego Serca Matki Bożej połączone z indywidualnym błogosławieństwem, oraz codzienne nabożeństwa różańcowe. Dzieła same mówią za siebie, tak więc ta nowa świątynia jest szczególnym znakiem wiary i miłości do Boga i Matki Jego Syna.” źródło tekstu oraz części zdjęć: strona parafialna źródło pozostałych zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Our_Lady_of_the_Rosary_church_in_Piaseczno oraz https://archwwa.pl/parafie/piaseczno-matki-bozej-rozancowej/ Warto przeczytać Powstało nowe sanktuarium Matki Bożej Różańcowej. „Na wzór Matki Najświętszej podejmujcie modlitwę”

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Pasyjno-Maryjne w Wąsoszu Górnym

„Nie ma tajemnicy Kalwarii bez stojącej pod krzyżem Syna Matki. W wąsoskiej świątyni w ołtarzu głównym od wieków króluje piękny obraz Matki Boskiej Pocieszenia. Jest to najcenniejszy zabytek kościoła, który pochodzi z końca XVI wieku. Na malowidło nałożona jest metalowa sukienka i korony, które ofiarował Matce Bożej 15 sierpnia 1693 roku ks. Jan Różański. Obraz został odnowiony w 2011 r. przez śp. proboszcza Krzysztofa Jeziorowskiego. Każdego roku w pierwszą niedzielę lipca pod przewodnictwem Metropolity Częstochowskiego odprawiane jest nabożeństwo Dróżek Pana Jezusa i udzielany specjalny odpust jerozolimski oraz rozdawany chlebek kalwaryjski. Poprzedza je uroczysta Eucharystia sprawowana w świątyni. Nadwarciańska Kalwaria zaprasza do chodzenia za Jezusem drogami Jego męki, a Pani Wąsosza wychowuje i pociesza serca wszystkich, którzy tu przybywają. Drogę Krzyżową można odprawić samemu, indywidualnie. Pomoże w tym dobre oznakowanie Kalwarii wykonane pod koniec 2009 roku, staraniem proboszcza ks. Krzysztofa Jeziorowskiego. Jako duchowy przewodnik może każdemu pątnikowi służyć modlitewnik autorstwa abp. Stanisława Nowaka ,,Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Zorganizowane grupy powinny nawiedzić wąsoskie sanktuarium, w którym od wieków króluje Matka Boska Pocieszenia. W kiosku „U św. Rafała” pielgrzymi mogą zakupić modlitewniki, religijne książki, obrazki, foldery itp. Śp. ks. Krzysztof Jeziorowski odniósł wielkie zasługi w szerzeniu kultu kalwaryjskiego.” źródło: strona parafialna […]

Sanktuaria Maryjne Sanktuaria Pańskie

Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Rybnej

„Położona nad potokiem Sękawica (prawy dopływ Kocinki) szczyci się posiadaniem sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej. (..) Obecny kościół zaczęto budować w 1991 r. i natychmiast powstała wtedy inicjatywa poświęcenia tego miejsca kultowi Matki Boskiej Fatimskiej. Dlatego też tuż za nową plebanią (z 1989 r.) można dojść do sakralnego uroczyska zwane „Dróżkami Maryjnymi”. Jest nim obszerna łąka położona nad samym brzegiem meandrującej tutaj Sękawicy, na której powstały kapliczki ze scenami z objawień fatimskich. Objawienia te miały miejsce w portugalskiej, podgórskiej wiosce o nazwie Fatima (było to także imię córki proroka islamskiego Mahometa).” źródło: https://gazetacz.com.pl/rybna-8211-miejsce-kultu-matki-boskiej-fatimskiej-9936/ źródło zdjęć: https://www.facebook.com/people/Parafia-Świętych-Apostołów-Piotra-i-Pawła-w-Rybnej/100064661563017/?sk=photos Warto przeczytać https://www.niedziela.pl/artykul/44859?fbclid=IwAR1TS8gJwan-tPF_NKswxjSZ2D8Uodz_KahNOMOk78ACz_QBTQOvOCA7aE8

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium Matki Bożej Sulmierzyckiej w Sulmierzycach

„Z pewnością na ogromną uwagę zasługiwał otoczony szczególną czcią w przeszłości obraz Madonny z Dzieciątkiem. Obraz został namalowany przez Łukasza Cranacha Starszego i najprawdopodobniej w XVI wieku sprowadzony do Sulmierzyc. Przez wieki istniało tutaj bractwo różańcowe, a wierni składali liczne wota na podziękowanie Matce Bożej za otrzymane za jej wstawiennictwem łaski. Wartość artystyczna obrazu, a przede wszystkim jego sława jako IMAGO MIRACULASA (Matki Bożej Różańcowej) ściągały do Sulmierzyc wiernych z okolicznych parafii. W latach międzywojennych kult Madonny Sulmierzyckiej szerzył miejscowy proboszcz ksiądz Zenon Cwilong. Obraz został skradziony w nocy z 17/18 października 1995r. Z cennych zabytków w sulmierzyckim kościele należy wymienić cenne obrazy „Przemienienia Pańskiego’’ oraz „Świętej Apolonii” namalowane przez Wojciecha Gersona.” źródło tekstu oraz części zdjęć: strona parafialna źródło pozostałych zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saint_Erasmus_church_in_Sulmierzyce

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. o. Pio na Świętej Górce Przeprośnej w Siedlcu

„Po pięciu latach istnienia w Polsce członkowie Dzieła rozpoczęli budowę świątyni Ośmiu Błogosławieństw pw. Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała na Przeprośnej Górce w Siedlcu k. Częstochowy. W 1994 r. abp Stanisław Nowak poświęcił kamień węgielny, przywieziony z Góry Ośmiu Błogosławieństw w Ziemi Świętej przez inicjatora Dzieła w Polsce, o. Eugeniusza Lorek. Utworzenie sanktuarium św. Ojca Pio zaproponował abp Stanisław Nowak. Stało się to w Wigilię Bożego Narodzenia 2001 roku, którą Arcybiskup częstochowski spędzał z bezdomnymi. (..) Dziś, pielgrzymując pieszo na Jasną Górę, można ujrzeć na Przeprośnej Górce świątynię Ośmiu Błogosławieństw pw. Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała, która została poświęcona 24 maja 2011 r. przez abp. Stanisława Nowaka. W dolnym kościele tej świątyni znajduje się figura św. Ojca Pio oraz jego relikwie. Przeprośna Górka pod Częstochową dla wielu jest ostatnim etapem pielgrzymowania i pierwszym miejscem, z którego można dostrzec cel wędrówki – Jasną Górę. Świątynię otacza pięknie wkomponowana w krajobraz tego miejsca Droga Krzyżowa, wykonana przez artystę rzeźbiarza Szymona Wypycha. Tłem, które łączy wszystkie stacje jest otwarta księga Pisma Świętego, na których są przedstawione kolejne etapy męki Chrystusa w trakcie Jego drogi na Kalwarię. Każdej stacji towarzyszy figura Św. Ojca Pio z jego przesłaniem zbawczym dla ludzkości.” źródło: strona […]

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium św. Antoniego w Koziegłówkach

„Kościół parafialny pod wezwaniem św. Antoniego w Koziegłówkach został zbudowany w latach 1903-1908 według projektu Hugona Kudery i planów inż. Józefa Pomianowskiego, w stylu włoskiego renesansu. Fronton zdobi wyniosła wieża z kolumnadą, natomiast ostry szczyt wieży zdobi galeria, nad którą umieszczono hełm z krzyżem. Dziesięć filarów podtrzymujących sklepienie dzieli kościół na trzy nawy: główną i o połowę mniejsze dwie nawy boczne, a całość ma kształt krzyża łacińskiego. (..) W kościele jest pięć ołtarzy. Zwraca uwagę czarny, marmurowy – o czterech kolumnach i pilastrach – św. Antoniego Padewskiego – cudotwórcy. Ołtarz jest dziełem późnobarokowym, z datą na cokole 23 luty 1762. (..) Kościół w Koziegłówkach przechowuje kilka innych jeszcze XVII-wiecznych obrazów; wszystkie jednak gruntownie przemalowane. Wymienić tu można obraz św. Stanisława biskupa z donatorami oraz włoskiego pochodzenia obraz św. Jana Ewangelisty zdobiący zwieńczenie ołtarza głównego.” źródło tekstu oraz część zdjęć: strona parafialna źródło pozostałych zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kościół_Św._Antoniego_w_Koziegłówkach.jpg https://www.polskieszlaki.pl/sanktuarium-w-kozieglowkach.htm Warto przeczytać https://www.kozieglowy.pl/aktualnosci/1208 Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Krwi Chrystusa w Częstochowie

„Powstanie Sanktuarium Krwi Chrystusa ma trzy źródła. Najpierw Misjonarze Krwi Chrystusa otrzymali tutejszy teren i rozpoczęli na nim działalność formacyjną dla członków Zgromadzenia, dla Wspólnoty Krwi Chrystusa i wszystkich zainteresowanych. Po pewnym okresie rozwoju miejscowy biskup ordynariusz uznał to źródło duchowe i uważając, że powinno służyć szerzej całemu Kościołowi, zachęcił Misjonarzy do zbudowania Drogi Przenajdroższej Krwi Chrystusa, a więc siedmiu kaplic ku czci Siedmiu Przelań Krwi Zbawiciela. Na końcu dzięki Opatrzności Bożej Misjonarze otrzymali dar Relikwii Krwi Chrystusa – część relikwii pochodzących z Mantui. Ich tradycja sięga Golgoty i historii nawrócenia setnika Longinusa. Arcybiskup Częstochowski dr Stanisław Nowak dnia 21 października 1999 roku oficjalnie erygował w tym miejscu Sanktuarium Krwi Chrystusa.” źródło: https://sanktuarium.cpps.pl/jak-powstalo-sanktuarium_w-poblizu-jasnej-gory źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Sanctuary_of_the_Blood_of_Christ_in_Częstochowa https://www.facebook.com/SanktuariumKrwiChrystusa/photos?locale=pl_PL Media

Sanktuaria Pańskie

Sanktuarium Krzyża Świętego w Rększowicach

„24 listopada 2013 r. w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata arcybiskup metropolita Wacław Depo w bazylice archikatedralnej p.w. Świętej Rodziny w Częstochowie ogłosił dekret ustanawiający parafialny kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rększowicach Archidiecezjalnym Sanktuarium Krzyża Świętego; powyższy dekret arcybiskup metropolita wręczył ks. Jerzemu Mielczarkowi, proboszczowi parafii w Rększowicach a zarazem pierwszemu kustoszowi nowo erygowanego Sanktuarium; ks. kustoszowi towarzyszyła delegacja rększowickich parafian. 9 kwietnia 2014 r., w środę po piątej niedzieli Wielkiego Postu, podczas uroczystej Mszy św. arcybiskup metropolita Wacław Depo dokonał uroczystej intronizacji Relikwii Krzyża Świętego w rększowickim Sanktuarium; uroczystość zwieńczył obrzęd ucałowania Relikwii Krzyża Świętego oraz odsłonięcie i poświęcenie pamiątkowej sanktuaryjnej tablicy. 8 XII 2015 – 20 XI 2016 na czas Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia, ogłoszonego przez papieża Franciszka, parafialny kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – Sanktuarium Krzyża Świętego w Rększowicach z woli arcybiskupa metropolity Wacława Depo został zaliczony do 13 kościołów stacyjnych tegoż Jubileuszu z Drzwiami Miłosierdzia.” źródło tekstu oraz zdjęć: strona parafialna Media

Sanktuaria Pańskie

Sanktuarium Zranionej Ikony Matki Bożej w Częstochowie

„Częstochowskie skrzyżowanie ulic św. Augustyna i św. Barbary, to tutaj, według starego przekazu, po profanacji jasnogórskiego obrazu wytrysnęło cudowne źródełko. Przekonanie o leczniczych właściwościach tej wody panuje do dzisiaj. Przeprowadzona w 1998 r. analiza jej składu chemicznego potwierdziła korzystną zawartość minerałów, wywierających leczniczy i wzmacniający wpływ na ludzki organizm. Zdarzają się również przypadki cudownych uzdrowień. Złe miłego początki W 1430 r. klasztor jasnogórski obrabowano, a obraz Matki Bożej usiłowano wywieźć. Jak podaje tradycja, konie ciągnące wóz ze skradzionym wizerunkiem nagle się zatrzymały i nie chciały ruszyć z miejsca. Złodzieje zrzucili więc obraz na ziemię, pocięli go mieczem, połamali i uciekli, stąd dzisiejsza nazwa miejsca – sanktuarium Zranionej Jasnogórskiej Ikony Matki Bożej. Nagle wytrysnęło w tym miejscu źródełko, w którym zakonnicy obmyli sprofanowaną ikonę. W XVIII wieku wzniesiono tu murowaną kaplicę Matki Bożej Jasnogórskiej. W ołtarzu znajduje się kopia wizerunku z Jasnej Góry, a w kopule 4 bogate późnobarokowe freski ilustrujące wydarzenia z historii profanacji obrazu.” źródło: https://www.niedziela.pl/artykul/149461/nd źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saints_Barbara_and_Andrew_church_in_Częstochowa Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. Antoniego z Padwy w Częstochowie

„Do 1939 roku ukończono fundamenty oraz cokół, jednak po II wojnie światowej większość zbudowanych fragmentów ścian wymagało wyburzenia. Prace podjęto ponownie w 1947 roku i w stanie surowym ukończono w 1956. Pod naciskiem władz architekt musiał jednak zmienić projekt i obniżyć częściowo już wybudowaną wieżę o 10 m[5] – zrezygnowano z jednego z trzech żelbetowych segmentów. Ostatecznie wieża ma 50 m wysokości. Gawlik zaprojektował także wyposażenie budynku: ołtarz główny i boczny, dwie ambony, chrzcielnicę i siedem metalowych żyrandoli[4]. W oknach umieszczone są witraże zaprojektowane przez Zofię Baudouin de Courtenay. Kościół został poświęcony 16 października 1956 roku przez biskupa Zdzisława Golińskiego. 2 kwietnia 1997 roku Arcybiskup Stanisław Nowak ustanowił w kościele sanktuarium św. Antoniego z Padwy.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_św._Antoniego_Padewskiego_w_Częstochowie źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saint_Anthony_of_Padua_church_in_Częstochowa oraz https://www.facebook.com/SanktuariumAntoniCzestochowa/photos?locale=pl_PL Media

Sanktuaria Świętych

Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Częstochowie

„Dolina Miłosierdzia jest usytuowana u zachodnich podnóży Jasnej Góry. W 1947 księża pallotyni, którzy przejęli opiekę nad tym miejscem, rozpoczęli na miejscu starej cegielni budowę domu i kaplicy, w której głównym ołtarzu umieszczono w 1952 obraz Jezusa Miłosiernego namalowany przez Adolfa Hyłę według wizji św. Faustyny. Zabudowania te poświęcił w 1949 bp Teodor Kubina. W 1965 r. kaplicę nawiedził Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński. W 1992 r. kaplica otrzymała status archidiecezjalnego sanktuarium Miłosierdzia Bożego.” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dolina_Miłosierdzia Media

Sanktuaria Pańskie

Sanktuarium Matki Bożej Borowieńskiej w Borownie

„W ołtarzu głównym kościoła w Borownie znajduje się przepiękny XVIII-wieczny obraz Matki Bożej z Jezusem. Zarówno Maryja, jak i Jezus ubrani są w niezwykle bogato zdobione, srebrne suknie, a na głowach mają korony. Maryja trzyma małego Jezusa na lewej ręce, natomiast prawą dłonią wskazuje na swojego Syna. Jezus zaś swoją prawą rączkę unosi jakby w znaku błogosławieństwa. Całość ozdobiona jest ramą z ornamentem. Obraz ten od dawna otoczony jest kultem wiernych, który przejawia się w różnorodny sposób, zarówno publiczny, jak i indywidualny. Wyrazem są składane wota, czyli dary dziękczynne, jak i prośby oraz podziękowania dla Matki Bożej Borowieńskiej. W tym celu w kościele wystawiona jest specjalna skrzyneczka, w której wierni zostawiają karteczki z wyrazami wdzięczności oraz prośby do swojej patronki, oczekując wstawiennictwa Maryi u Jej Syna. Wszystkie intencje odczytywane są w czasie apelu i innych nabożeństw ku czci Maryi.” źródło: strona parafialna źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saint_Lawrence_church_in_Borowno oraz http://www.jcd.iq.pl/materdei/artykul/1.Polska/15.Śląskie/27.Borowno%20%20-%20%20Kościół%20%20Św%20%20Wawrzyńca/1.Matka__Boża__Borowieńska__-__Szkaplerzna.html Media

Sanktuaria Maryjne

Sanktuarium św. Anny w Świętej Annie koło Aleksandrówki

„Sanktuarium w Świętej Annie znajduje się na tradycyjnym szlaku pielgrzymek zdążających na Jasną Górę, 35 kilometrów na wschód od Częstochowy. Nazwa miejscowości pochodzi od imienia patronki tego miejsca, której cudowna figura, Święta Anna Samotrzeć, wyobrażająca św. Annę w towarzystwie Matki Bożej i Dzieciątka Jezus, czczona jest tu od ponad pięciuset lat. Zgodnie z dobrze udokumentowaną tradycją początki kultu św. Anny sięgają końca XV wieku. Wówczas w okolicznych lasach miało miejsce kilka cudownych wydarzeń. W 1499 roku z polecenia proboszcza z Przyrowa, ks. Węgierskiego, w miejscu objawień ustawiono figurę ukrzyżowanego Chrystusa. Wkrótce zaczęli pielgrzymować do niej ludzie, a różnego rodzaju cudowne wydarzenia nie ustawały. Na początku XVI w. staraniem starosty olsztyńskiego Pawła ze Szczekocin, w miejsce Ukrzyżowanego wzniesiono drewnianą kaplicę, poświeconą św. Annie, umieszczając w niej figurę Świętej – drewniany, zachowany po dzień dzisiejszy, późnogotycki wizerunek. Przez cały wiek XVI kult Świętej wzrastał. W 1554 roku krakowska mieszczka Anna Krokierowa, w miejsce zniszczonej już przez lata kaplicy wzniosła nową, również drewnianą, która przetrwała do początków XVII wieku. Przełomową datą w dziejach sanktuarium był rok 1609. Joachim Ocieski, kasztelan sądecki i starosta olsztyński oraz książę Janusz Ostrogski, kasztelan krakowski, w miejsce niewielkiej drewnianej kaplicy ufundowali kościół i klasztor bernardynów – Zakonu Braci […]

Sanktuaria Świętych

Bazylika Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu

„Jest to kościół trójnawowy w układzie bazylikowym z transeptem, z wnętrzem dzielonym przez cztery pary filarów, podtrzymujących sklepienie. Nad portalami wejściowymi w fasadzie oraz w ścianach szczytowych transeptu umieszczone są ceglane rozety wypełnione witrażami. W 1904 roku na placu przed kościołem została postawiona figura Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. (..) 27 grudnia 1992 r. abp Stanisław Nowak podniósł parafialny kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu do godności kolegiaty i ustanowił przy niej Kolegiacką Kapitułę Zawierciańsko–Żarecką. (..) Od 29 czerwca 2009 świątynia posiada godność bazyliki mniejszej. ” źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bazylika_kolegiacka_Świętych_Apostołów_Piotra_i_Pawła_w_Zawierciu źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Collegiate_in_Zawiercie# https://www.facebook.com/people/Parafia-Świętych-Apostołów-Piotra-i-Pawła-w-Zawierciu/100064457839657/?sk=photos&locale=pl_PL Media

Sanktuaria Świętych

Bazylika św. Wincentego a Paulo w Bydgoszczy

„Nad bydgoską dzielnicą Sielanką góruje ogromna kopuła kościoła.Jego jasna sylweta wyróżnia się w krajobrazie tej części miasta, efektownie zamykając oś widokową ul. Piotrowskiego. Monumentalna świątynia wzniesiona została jako wotum wdzięczności za powrót Pomorza do Polski i upamiętniała 300-lecie powstania zgromadzenia księży Misjonarzy. Kościół o cechach neoklasycystycznych i neobarokowych, we wnętrzu nawiązuje do form rzymskiego Panteonu. Po połowie lat 20. i na początku lat 30. XX wieku powstało na terenie Wielkopolski i Pomorza kilka kościołów o uproszczonej, zwartej bryle, jasnych elewacjach, nakrytych kopułami. Bydgoską rotundę ujmują z dwóch stron skrzydła klasztoru równoważąc bryłę i zagarniając przestrzeń.” źródło: https://zabytek.pl/pl/obiekty/bydgoszcz-kosciol-parafialny-pw-sw-wincentego źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Vincent_de_Paul_Basilica_in_Bydgoszcz# Media

Sanktuaria Świętych

Navigation