Jest długie na 21 km, jego szerokość dochodzi do 12 km, a głębokość osiąga 48 m. Powierzchnia jeziora wynosi 144 km2, a jego obwód 65 km. Tafla wody znajduje się około 210 m poniżej poziomu Morza Śródziemnego. Przez jezioro przepływa rzeka Jordan, tocząca swe wody spod Góry Hermon do Morza Martwego.
Prawie cale jezioro otoczone jest górami, z których schodzą do niego wąwozy, wyżłobione przez wodę pór deszczowych. Wody jego obfitują w ryby. Jezioro w różnych czasach nosiło odmienne nazwy. Hebrajska nazwa „Kinneret” pochodziła prawdopodobnie od kształtu jeziora, przypominającego cytrę (hebrajskie „kinnor”). Taką nazwę spotykamy w Księdze Liczb (Lb 34,11). Podobnie w Księdze Jozuego (Joz 13,27). W tej samej Księdze czytamy o mieście, noszącym również nazwę Kinneret (Joz 11,2).
Nazwa „Jezioro Genezaret” pochodzi albo od osiedla zbudowanego koło miasta Kinneret, albo od nazwy przylegającej doń równiny, zwanej ziemią „Genezaret”. Czytamy o niej w Ewangelii św. Marka (Mk 6,53). Ewangelie mówią też o Jeziorze Galilejskim, gdyż leży ono na terenie Galilei (Mk 1,16). Kiedy za czasów rzymskich Tyberiada doszła do wielkiego znaczenia, jezioro nazwano „Tyberiadzkim”, z tą nazwą spotykamy się w Ewangelii Janowej (J 6,1: 21,1). Jezioro Genezaret słusznie można nazwać „Jeziorem Jezusa”, tak wiele wydarzeń opisanych w Ewangeliach działo się właśnie koło tego jeziora, nad nim i na jego wodach. Długa byłaby lista tekstów ewangelicznych, które wymieniają nazwy tego jeziora. Schodząc nad jego brzeg, można zauważyć, jak dalece jego zakola mogły być dogodnym miejscem przemówień Jezusa. Oczyma duszy można zobaczyć to, co tak plastycznie opisuje Ewangelia św. Łukasza (Łk 5,1-3).
Do stałych punktów programu pielgrzymkowego nad Jezioro Genezaret należy również pływanie statkiem po jeziorze. Jesteśmy na jeziorze, o którym tyle razy słyszeliśmy w Ewangelii, przez które wielokrotnie przepływał Jezus i które szczególnie wiąże się z dwoma wydarzeniami: Jezus kroczący po jeziorze (Mt 14,22-33), uciszenie burzy (Mk 4,35-41). W porze zimowej nad Jeziorem Genezaret wieją silne wiatry od strony wschodniej. Jeszcze dziś, choć technika żeglugi poczyniła wielkie postępy, woda wzburzona takim wiatrem stanowi niebezpieczeństwo dla rybaków. Kiedy Jezus uspokoił fale, dla Jego uczniów stało się to objawieniem Jego nadzwyczajnej mocy.
Wypływając na jezioro z przystani w Kafarnaum lub w Ginossar i przecinając je, aby dopłynąć do Ein Gev, mamy ok. 15 km drogi, która trwa około godziny. W tym czasie można zagłębić się w treść ewangelicznych opowiadań, można przeżywać bezpośredni kontakt z Jeziorem Jezusa, warto także rozglądnąć się, aby zapoznać się z jego otoczeniem.
Zwracamy najpierw wzrok ku północy. Jeżeli powietrze nie jest nasycone parą wodną, co zdarza się przeważnie w pogodne dni miesięcy zimowych, dostrzegamy majestatyczne pasmo Hermonu ze śnieżną czapą na najwyższych szczytach. Niestety, ten widok należy jednak do rzadko oglądanych. Dlatego zatrzymajmy wzrok na tym, co znajduje się w pobliżu oddalającego się lądu. Patrząc nadal na północ widzimy Kafarnaum z zabudowaniami należącymi do Kustodii Ziemi Świętej i stojącą obok prawosławną cerkwią, pokrytą czerwonymi kopułami. Z tyłu, w głębi lądu, widać wśród drzew kopułę kościoła na Górze Ośmiu Błogosławieństw. Od Kafarnaum, spoglądając w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, widzimy kolejno Tabghę, Ginnosar, Magdale, górę Abbelę, a za nią Rogi Hattin i Tyberiadę. Po przeciwnej stronie jeziora wyłania się kibuc Ein Gev, do którego zdążamy. Bardziej na północ można ujrzeć Kursi, a widoczne na brzegu i dalej w kierunku północnym góry to Wzgórza Golan, na którym stacjonuje także polski batalion w ramach pokojowych sił ONZ.
Jezioro Genezaret jest miejscem licznych połowów. Metody połowu i różne typy sieci, wspomniane w Ewangeliach przetrwały na jeziorze do lat 50. Naszego stulecia, kiedy to nastąpiła radykalna zmiana. W 1948 roku rybacy arabscy, którzy zachowywali stare tradycje opuścili ten teren, wraz z nimi zanikły w większej części starożytne metody. Zmieniła się także fauna rybna, zanikły miejscowe gatunki, a sprowadzono nowe. Rybacy obecnie używają łodzi motorowych i sieci z innych tworzyw zwłaszcza sztucznych. Te innowacje zmieniły oblicze Jeziora Tyberiadzkiego. Tamtejsza fauna rybna obejmuje osiemnaście gatunków z czego dziesięć jest typowych dla jeziora i systemu wodnego Jordanu. I według miejscowej tradycji ryby Jeziora Tyberiadzkiego, dzielą się na trzy główne grupy: muszt (tu należy ryba św. Piotra), biny i sardyny.
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
Media
