Herodiańskie, a poprzednio także hasmonejskie, Jerycho znajdowało się przy wylocie wąwozu Wadi al-Qelt, którym prowadzi droga do Jerozolimy, na której można, chociaż w małym stopniu, doświadczyć pobytu na pustyni. Wadi al-Qelt jest wyrzeźbione przez rzekę, która bierze początek w Ain Qelt kilka kilometrów w głębi pustyni. W porze deszczowej dnem wąwozu płynie woda, tworząc czasem urwisty strumyk. W tym czasie pustynia przybiera kolor zielonkawy od roślin, które na niej wegetują. W innych miesiącach koryto rzeki wysycha i może stanowić szlak turystyczny, natomiast stale płynie woda korytem, które niegdyś zbudował Herod dla zasilania w wodę swego pałacu w Jerychu, a obecnie jest ono uregulowane i wije się po zboczach wąwozu.
W Wadi al-Qelt znajduje się klasztor prawosławny św. Jerzego Koziby, wzniesiony na stromym urwisku. Pustynia w czasach bizantyjskich była miejscem rozwiniętego monastycyzmu, który przybierał podwójną postać. Byli tu pustelnicy (anachoreci), którzy mieszkali w grotach i tylko na wspólne nabożeństwa w dni święte schodzili się do kościoła, gdzie również wymieniali wyroby swych rąk na chleb, owoce i materiał do pracy. Takie kolonie pustelników, ześrodkowane wokół wspólnego kościoła, nazywano laurami. Nazwa oznaczała wąską drogę. Druga formą życia monastycznego było wspólne życie w wielkich klasztorach praktykujących ten rodzaj życia nazywano cenobitami. Nazwa pochodzi od słów greckich, oznaczających życie wspólne.
Klasztor w Wadi al-Qel zbudowany w 476 roku, związany jest imieniem przybyłego tu z Egiptu mnicha Koziby. Kierował on klasztorem i cieszył się wielką sławą. Został potem metropolitą w Cezarei Palestyńskiej. Klasztor zburzony przez Persów w roku 614, został odbudowany w 1179 roku, a następnie w roku 1872 i pozostaje czynny w rekach greckich mnichów ortodoksyjnych. Z tym miejscem wiążą się legendy, które mówią o Eliaszu, mającym zatrzymać się tu w drodze na Synaj oraz o św. Joachimie, który płakał tu z powodu bezpłodności swej żony Anny i otrzymał anielskie zapewnienie o poczęciu Maryi.
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
