W języku hebrajskim oznacza, „dom chleba” a w arabskim „dom mięsa”. Betlejem nazywano także „Efrata” (urodzajny), „Miastem Dawidowym”, bo tam urodził się Dawid i został namaszczony na króla izraelskiego.
Betlejem znajduje się w Judei ok. 10 km na południe od Jerozolimy, położone jest na zboczu skalistego wzgórza ok. 770 m n.p.m. Liczy ok. 40 tys. mieszkańców, z czego 8 tys. to chrześcijanie różnych wyznań z przewagą rzymskich katolików, zwanych tu łacinnikami, resztę stanowią muzułmanie. Ludność zajmuje się rzemiosłem i turystyką. Wytwarza się tu wiele pamiątek z drewna oliwkowego i masy perłowej. W mieście licznych kościołów, ale też meczetów, dużej ilości hoteli i magazynów z pamiątkami znajduje się również uniwersytet.
Pierwsza wzmianka o Betlejem w dziejach Izraela związana jest z Rachelą, umiłowaną żoną Jakuba, która zmarła w drodze i została pochowana w Betlejem. ARachela umarła i została pochowana przy drodze do Efrata, czyli Betlejem(Rdz 35,19). Grób Racheli do dziś stanowi część panoramy tego miasta. W Betlejem toczy się najistotniejsza część akcji wspaniałej Księgi Rut, która z literackiego punktu widzenia jest nowela historyczną, ukazującą postać Rut Moabitki, która przez poślubienie Booza weszła do genealogii Dawida, a przez to także i Jezusa. Betlejem jest miejscem pochodzenia Dawida, który tu został przez Samuela namaszczony na króla. Czytamy o tym w Pierwszej Księdze Samuela (1 Sm6,13).
Prorok Micheasz, zapowiadając przyszłego Mesjasza, podaje miejsce Jego narodzenia. W proroczej wizji przyszłości jawi się więc znów Betlejem i pozostanie w świadomości narodu jako miasto wybrane, oczekujące czasu swego nawiedzenia (Mi 5,1-4). Zapowiedź wypełniła się, gdy nadeszła pełnia czasu i Bóg zesłał swego Syna, narodzonego z niewiasty (Ga 4,4). Czytamy o tym w obu Ewangeliach Dzieciństwa – Łukaszowej i Mateuszowej (Łk 2,1-20; Mt 2,1-12). W Ewangelii św. Łukasza czytamy, ze Maryja porodziwszy Syna, owinęła Go w pieluszki położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie (Łk 2,7). Apokryficzna Protoewangelia Jakuba precyzuje, że miejsce narodzenia Jezusa znajdowało się w grocie skalnej, jakich wiele było w okolicach Betlejem, służyły one pasterzom i ich trzodom za schronienie.
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
