Między uczonymi trwa spór o lokalizację pałacu Kajfasza, w którym Jezus był sądzony i pozostawiony na noc w piwnicy, w którym także nastąpiło zaparcie się Piotra. Rozważane są dwie możliwości: albo pałac ten znajdował się na wzgórzu dziś nazywanym Syjonem chrześcijańskim, w niedalekiej odległości od Wieczernika, w miejscu dzisiejszego ormiańskiego kościoła Najświętszego Zbawiciela; albo na wschodnim stoku tegoż wzniesienia, w miejscu obecnego kościoła Ojców Asumpcjonistów. Pierwsze miejsce wydaje się bardziej prawdopodobne, na drugim znajduje się kościół poświęcony św. Piotrowi, zwany „in Gallicantu” („tam, gdzie piał kogut” lub „podczas piania koguta”).
W tym kościele rozważamy tajemnicę Piotrowego zaparcia się Mistrza. Asumpcjoniści przyjmują, że stoi on na miejscu pałacu Kajfasza, a znajdująca się pod nim grota służyła za więzienie, w którym Jezus spędził noc po przesłuchaniu. Hipoteza ta nie znajduje uznania u archeologów, raczej grota i sąsiadujące z nią pomieszczenie, podawane jako miejsce przebywania straży, stanowiły stary grobowiec, zamieniony później na kamieniołom. Grota ta była w starożytności miejscem kultu chrześcijańskiego, o czym świadczą krzyżyki namalowane na ścianach. Kult ten prawdopodobnie związany był z postacią św. Piotra. Być może, że uznawano to za miejsce, w którym Piotr wyszedłszy na zewnątrz, gorzko płakał (…).
W tym miejscu w 457 roku zbudowano kościół ku czci św. Piotra, został on częściowo zniszczony przez Samarytan w 529 roku, a zburzony przez Persów w 614 roku. Drugi kościół zbudował w 628 roku Modest, opat klasztoru św. Teodozjusza. To sanktuarium zostało zburzone przez kalifa Hakema w 1009 roku. Krzyżowcy zbudowali trzeci kościół w 1102 roku i on został nazwany „in Gallicantu”. Zburzony w roku 1219, zastąpiony został przez oratorium, które przestało istnieć pomiędzy rokiem 1293 a 1335.
Obecny dwupoziomowy kościół, stojący na zboczu wzniesienia i widoczny z daleka, zbudowany został w roku 1931 i konsekrowany 11 września tegoż roku. W ostatnich latach cały obiekt poddany został gruntownej konserwacji, która przyczyniła się do jego upiększenia. Na krzyżu, który jest zwieńczeniem niewielkiej wieżyczki, umieszczona jest postać koguta. Ostrzega on wszystkich przed zaparciem się Pana.
Obok kościoła znajdują się ruiny dawnej zabudowy miejskiej i prowadzą schody, które pochodzą z czasów Jezusa. W tym miejscu możemy wstąpić na autentyczne ślady Pana. Tymi schodami schodził On z Wieczernika do Getsemani, a potem był prowadzony, po pojmaniu, do pałacu Kajfasza.
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
