„Kościół Przemienienia Pańskiego w Poznaniu został zbudowany w latach 1597-1603. Budowę rozpoczął ks. Kościelecki, ówczesny kanonik kapituły poznańskiej, który według przekazanego podania, podjął tę inicjatywę zainspirowany niezwykłym przeżyciem.
Złożony ciężką chorobą ks. Kościelecki miał sen, w którym ujrzał statuę Pana Jezusa. Jednocześnie usłyszał głos przyrzekający mu powrót do zdrowia, jeżeli uczyni ślub, że sprowadzi z podziemi kościoła św. Piotra w Rzymie znajdującą się tam statuę Zbawiciela i zbuduje dla niej kościół. Świątynia ta miała powstać w Poznaniu w pobliżu klasztoru 00. Bernardynów, a przy niej miały osiedlić się Ubogie Siostry Zakonu św. Franciszka.
Chory kapłan uczynił ten ślub, a pokrzepiony w drugim widzeniu zapewnieniem pomocy Bożej, po wyzdrowieniu w 1595 r. niezwłocznie rozpoczął starania o sprowadzenie statuy Pana Jezusa. Za zezwoleniem papieża Klemensa VIII przywiózł ją z Rzymu do Poznania. Dzięki hojności ofiarodawców już w 1597 r. przystąpił do budowy świątyni, ale śmierć niestety przerwała tę pracę. Zmarł w tym samym roku, w którym położono kamień węgielny pod nowy kościół. Budowa została ukończona dopiero w 1603 r.
Najpiękniejszą ozdobą tej świątyni była przywieziona z Rzymu statua.
Pierwotnie kościół miał tytuł Salwatora (Zbawiciela), ale ponieważ główny odpust
przypada w nim na dzień 6 sierpnia, kiedy czyta się Ewangelię o Przemienieniu Pańskim na Górze Tabor, przybrał utrzymaną do naszych czasów nazwę Przemienienia Pańskiego.(..)
W roku jubileuszowym 1947, na 350-lecie sprowadzenia statuy Pana Jezusa z Rzymu, przeniesiono ją w uroczystej procesji do gruntownie odnowionego kościoła. Odtąd cudowna postać Zbawiciela znowu jaśnieje w ołtarzu, aby przemieniać złe czasy i błogosławić miastu i Ojczyźnie.
A lud nadal modli się przed figurą Pana Jezusa Przemieniającego, otrzymując wiele łask i dziękuje za powrót chorych do zdrowia, za szczęśliwie przebyte operacje, za to, że „strapienia nasze obraca w pocieszenie”.”
fragmenty http://archpoznan.pl/pdf/sankt/sank.pdf
