„Kościół pw. św. Piotra i Pawła w stylu baroku wileńskiego. Zbudowany jako cerkiew unicka razem z bazyliańskim klasztorem w latach 1747-1756 wg projektu Aleksandra Osikiewicza, rozbudowany w latach 1778-1793. Pierwotnie w 1692 r. z fundacji miejscowego szlachcica Mikołaja Pieślaka zbudowana została tutaj drewniana cerkiew unicka. Następnie w latach 1700-1707 wzniesiono w jej miejscu cerkiew murowaną, która spłonęła i którą w 1715 r. odbudował Lew Kiszka, po czym wzniesiono obecną świątynię. Klasztor bazyliański, po likwidacji unii na ziemiach zabranych w 1839 roku, został przekazany Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu. W 1841 roku sprowadzono tu mnichów prawosławnych, zaś pobazyliańską cerkiew przebudowano w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Klasztor się nie utrzymał i został zamknięty w 1899 roku. W 1919 r. świątynię przekazano katolikom obrządku łacińskiego i od tego czasu jest nieprzerwanie funkcjonuje jako kościół rzymskokatolicki[3]. W latach 70. XX wieku pokrywająca dach kościoła dachówkę ceramiczną zastąpiono blachą.
Koło kościoła znajduje się dzwonnica, kaplica z II poł. XVIII w., klasztor (w ruinie)”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Boruny
źródło zdjęć: Category:Church_of_Saints_Peter_and_Paul_in_Baruny
Warto przeczytać
https://www.niedziela.pl/artykul/132751/nd/Boruny-sanktuarium-w-srodku-puszczy
