„Otulony zielenią roztoczańskich wzgórz, na granicy z Małym Polesiem, 12 km na zachód od Żółkwi, leży monaster w Krechowie – miejsce urokliwe, duchowe i spokojne. Jadąc nie najgorszej jakości drogą, na zachód od wioski o tej nazwie, już z daleka „prowadzą” nas do klasztoru stojące przy drodze piękne, murowane, pobielane kapliczki, harmonijnie wkomponowane w roztoczański krajobraz
Mimo to, pewnym zaskoczeniem jest widok masywnych murów monasteru opatrzonych nie mniej krzepkimi basztami – niczym jakieś kresowe zamczysko wprost z sienkiewiczowskiej „Trylogii”. Tereny, na których jest położony, należały w pierwszej połowie XVII wieku do Żółkiewskich, którzy w nieodległej Żółkwi zakładali swoje nowe „gniazdo”. Z nimi też wiążą się początki klasztoru. Przed 1618 r. hetman Stanisław Żółkiewski ofiarował dwóm mnichom, przybyłym na przełomie wieków w te strony z Ławry Pieczerskiej, działkę u stóp Pobojnej Góry, na której założyli monaster. Mnichami tymi byli Jojił Schymnik i Sylwester, i pierwej nim spotkała ich łaska hetmańska, siedzieli w pieczarach w skale zwanej kamieniem św. Piotra lub kamieniem Tymosza. Mnisi z energią i rozmachem przystąpili do budowy i organizacji klasztoru.”
źródło: https://www.niedziela.pl/artykul/100385/nd/Krechowski-monaster
źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Basilian_Monastery_of_St._Nicholas_in_Krekhiv
