„Kościół Matki Bożej Łaskawej to bazylika i sanktuarium znajdujące się w Mediolanie, należące do Zakonu Dominikanów i należące do parafii San Vittore al Corpo. Architektura trybuny, wzniesionej w latach 1492-1493 na polecenie księcia Mediolanu Ludovico il Moro jako mauzoleum dla jego rodziny, stanowi jedno z najbardziej znanych dzieł renesansu w Lombardii.
Był to drugi włoski obiekt po rytach naskalnych w Val Camonica, który został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z freskiem Ostatniej Wieczerzy Leonarda da Vinci, który znajduje się w refektarzu klasztoru (własność gminy z Mediolanu ).”
W kościele znajduje się następujące kaplice: Adorującej Dziewicy, św. Marcina w ekstazie, Aniołów, św. Korony Chrystusa, św. Dominika, Madonny z Dzieciątkiem i świętymi Wincentym Martire i Wincentym Ferreri, św. Jana Chrzciciela, św. Katarzyny, św. Jana Ewangelisty, św. Józefa, Matki Bożej Łaskawej.
Kaplica Matki Bożej Łaskawej
„Siódmy po lewej. Kaplica istniała jeszcze przed budową kościoła i stanowi pierwotny zalążek, z którego wywodzi się cały zespół, od którego wzięła się także nazwa. W rzeczywistości istniał on już na ziemi, którą hrabia Vimercati podarował braciom i zaczynając od zewnętrznych ścian tego Solari, rozpoczęto budowę klasztoru i kościoła.
W lunecie odpowiadającej nawie głównej znajduje się duża płaskorzeźba sztukatorska przedstawiająca Koronację Marii pomiędzy św. Katarzyną i Dominikiem wykonana w 1632 r .. Nad łukiem wejściowym do kaplicy, w lunecie nawy bocznej, znajduje się płótno Cerano Dziewica wyzwalająca Mediolan od zarazy, namalowane po 1630 r. jako podziękowanie za ustanie tragicznej zarazy, która zdziesiątkowała mediolańską ludność. Praca zawiera szczegóły prymitywnego realizmu, takie jak zwłoki dziecka na pierwszym planie i dymiec eksponowany przez kobietę za nim, a przeniknięta jest mroczną pustką, która do dziś oddaje tragiczną atmosferę, o której opowiada Alessandro Manzoni. Wewnątrz kaplicy ołtarz przedstawia Madonnę ze klientem Gaspare Vimercati i jego żoną , datowany na koniec XV wieku. Powyższy fresk przedstawiający Wiecznego w otoczeniu aniołów również pochodzi z tego samego okresu , a jego styl wciąż nawiązuje do gotyku dworskiego. Ze względu na podobieństwo do fresków kaplicy książęcej zamku Sforzesco uważa się, że jest dziełem Bonifacio Bembo lub jego szkoły.
Wszystkie witraże w kaplicy, powstałe w 1963 roku, są dziełem malarki Amalii Panigati i przedstawiają Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Ukrzyżowanie i Koronację Matki Bożej; witraż portalu prowadzącego na krużganek przedstawia zamiast tego Krzyż .”
źródło: https://it.wikipedia.org/wiki/Chiesa_di_Santa_Maria_delle_Grazie_(Milano)
