Ewangelista nie podaje nazwy miejscowości, w jakiej mieszkała Elżbieta, ale tradycja chrześcijańska wiąże opisane wydarzenia z Ain Karem, leżącym na Górach Judzkich i znajdującym się w odległości 8 km od Starej Jerozolimy (Łk 1,39-79). Ain Karem do roku 1948 było miejscowością zamieszkałą przez Arabów, którzy uprawiali tu swoje pola na wąskich pasach ziemi, położonych na stromych zboczach górskich i obramowanych murkami z kamieni. Obecnie jedynymi mieszkańcami tej miejscowości są Żydzi, z wyjątkiem niewielkiej liczby osób przebywających w chrześcijańskich obiektach sakralnych, których w Ain Karem jest kilka. Uprawiana dawniej ziemia zasadniczo leży odłogiem. Nad miejscowością góruje potężny szpital Hadassa, gdzie w szpitalnej synagodze znajdują się sławne witraże M. Chagalla, przedstawiające dwanaście pokoleń Izraela.
Chrześcijańskimi obiektami są dwa franciszkańskie sanktuaria, poświęcone dwu wydarzeniom opisanym w Ewangelii św. Łukasza: sanktuarium Nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję i sanktuarium Narodzenia św. Jana Chrzciciela. Znajduje się tu także cerkiew prawosławna również pod wezwaniem Narodzenia św. Jana. Oprócz go w Ain Karem zlokalizowane są trzy żeńskie klasztory katolickie: Sióstr Syjońskich, Sióstr Różańcowych i Sióstr Miłosierdzia oraz zajmujący rozległy obszar prawosławny klasztor sióstr rosyjskich, mający kościół ze strzelistą wieżą, wiele domków rozsianych na stoku wzgórza i rozpoczętą jeszcze przed drugą wojną światową budowę nowego kościoła, która nie wiadomo kiedy doczeka się realizacji, o ile nie została zaniechana na zawsze. Klasztor ten zaludnia się w okresie prawosławnych świąt wielkanocnych, a w innym czasie właściwie po zostaje niemal pusty.
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
