„Legendarna opowieść mówi, że Teodechilda przyjechała do Owernii, aby odwiedzić nowe ziemie w jego posiadaniu. Zagubiona w lesie zaskoczyła ją lwica i trzy lwiątka. Cudem uratowana po objawieniu się Dziewicy postanowiła wznieść klasztor w miejscu cudu. Inna relacja mówi o budowie kaplicy ku czci Dziewicy, w której miały miejsce cuda, a następnie w miejscu świątyni poświęconej Merkurego zbudowano klasztor.
Jest prawdopodobne, że o budowie opactwa Saint-Pierre de Mauriac zdecydowano się jedynie na zarządzanie terenem wokół Mauriac, który był własnością opactwa Saint-Pierre-le-Vif de Sens. Aby usprawiedliwić uścisk tego odległego opactwa, powstały fałszywe tytuły darowizn Théodechilde i Clovis. Fałszywy dyplom Clovisa, dający córce Teodechilde ziemię w Sens pod budowę klasztoru i ziemię w Owernii, musiał zostać napisany około 1068–1078. Fałszywy statut Théodechilde musi pochodzić z okresu od 967 do 976 został napisany przy użyciu poliptyka z 822 roku. Z kroniki senońskiego mnicha Clariusa historycy przyznają, że klasztor Mauriac został założony w 818 roku przez arcybiskupa Sens Jérémie na terenach należących do Saint Abbey -Pierre-le-Vif na prośbę ojca Frodbertusa, aby uniknąć grabieży. Wydaje się, że już w VII wieku miasto miało wystarczające znaczenie dla bicia waluty. Nie wydaje się, aby miasto musiało cierpieć z powodu nalotów Saracenów.
Kościół Notre-Dame zbudowany obok kościoła opactwa po drugiej stronie placu należał do mnichów i służył jako kościół parafialny.
W połowie XI wieku Ermengarde d’Apchon, żona lorda Mauriacego i Massiaca, chciała zanieść relikwie Matki Boskiej swojemu lenowi. Ci spoczywali w kościele Saint-Mary-le-Cros, wiosce niedaleko Massiac, gdzie zmarł święty człowiek. Pewnego dnia kazała je ukraść grupie uzbrojonych mężczyzn, kiedy mieszkańcy wioski wyjechali na targi. Są teraz umieszczane w kaplicy Puy-Saint-Mary, konsekrowanej przez biskupa Clermont o imieniu Etienne. Relacja z tego tłumaczenia jest znana z życia trzech świętych z Górnej Owernii, założonego przez Dominique de Jesus w XVII wieku, z życia Matki Boskiej napisanego w XII wieku.
Zaburzenia wystąpiły w Mauriac na początku XII wieku według kroniki Clariusa, ale nie mówi o kościele Notre-Dame-des-Miracles.
Obecny kościół romański został zbudowany w XII wieku.
Protestanci byli panami miasta Mauriac przez kilka miesięcy w 1574 r. Opuścili miasto 9 lipca 1574 r. Coroczna procesja upamiętniała ich odejście.
20 października 1921 r. Decyzją papieża Benedykta XV kościół Notre-Dame-des-Miracles został wzniesiony jako niewielka bazylika.”
źródło: https://fr.wikipedia.org/wiki/Basilique_Notre-Dame-des-Miracles_de_Mauriac
Media
