„HISTORIA. Bazylika świętego Antoniego w Padwie należy do najważniejszych miejsc pielgrzymkowych nie tylko we Włoszech ale i w całej Europie. Budowę świątyni rozpoczęli franciszkanie w 1232 r. a więc w rok po śmierci świętego Antoniego, którego grobowiec umieszczono w nowym kościele. Główne prace budowlane zostały wykonane do końca XIII w. ale za datę ukończenia budowy uznaje się rok 1307.
ARCHITEKTURA. Kościół łączy w sobie w sobie cechy architektury romańskiej i gotyckiej oraz wpływy bizantyjskie, przeniesione za pośrednictwem sztuki weneckiej. Bazylika nazywana przez mieszkańców Padwy „Il Santo” (święty) jest najokazalszą świątynią w mieście, jej długość wynosi 115 m a szerokość 55 m. Złożona jest z trójnawowego korpusu bazylikowego z transeptem oraz wielobocznie zamkniętego prezbiterium z obejściem i wieńcem prostokątnych kaplic. W narożach prezbiterium i transeptu wznoszą się dwie cylindryczne wieże, nakryte ostrosłupowymi hełmami, ich poszczególne kondygnacje przeprute są ostrołukowymi arkadami. Nad kościołem wznosi się osiem kopuł, z których centralna, umieszczona nad skrzyżowaniem naw posiada formę ostrosłupa z latarnią.”
źródło: https://www.zabytkowekoscioly.net/index.php/wlochy/12-padwa-bazylika-sw-antoniego
źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Sant%27Antonio_(Padua)
