„Bazylika Sancta Ierusalem
Istnieją liczne dokumenty z IV i V wieku, opisujące, że od wizyty św. Heleny chrześcijanie czcili relikwie Męki, które pozostały w Jerozolimie. Euzebiusz i Rufinus piszą, że z całego Wschodu przybywano wtedy, by wziąć udział w uroczystościach ku czci Krzyża.
W czasie powrotu Cesarzowej drogą morską z Jerozolimy do Rzymu rozpętała się silna burza. Statek walczył z falami i był o krok od zatonięcia, gdy św. Helena przywiązała do liny wieziony przez nią Święty Gwóźdź i zrzuciła go za burtę. Kiedy dotknął wody, morze natychmiast uspokoiło się.
Gwóźdź, trzy części Krzyża i tabliczka z inskrypcją INRI zostały pobożnie schowane przez św. Helenę w jej cesarskiej rezydencji: pałacu Sesoriańskim. Po kilku latach, prawdopodobnie po śmierci matki, Konstantyn zechciał, by pobudowano tam bazylikę, która została nazwana tak jak pałac Bazyliką Sesoriańską. Jednak była też nazywana Sancta Hierusalem.
Jako symbolicznego fundamentu tej budowli użyto ziemi z Golgoty, którą Cesarzowa przywiozła z Palestyny. Tam bezcenne części Krzyża zostały wystawione na widok wiernych w złotym relikwiarzu ozdobionym szlachetnymi kamieniami.”
źródło: https://opusdei.org/pl-pl/article/bazylika-swietego-krzyza-jerozolimskiego/
źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Santa_Croce_in_Gerusalemme_(Rome)
