Od zachodu nad Jerychem wznosi się charakterystyczny ścięty szczyt, widoczny z daleka. Jest to Góra Kuszenia, na której tradycja chrześcijańska od początku lokalizowała walkę Jezusa z szatanem, która nastąpiła po czterdziestu dniach postu spędzonego na Pustyni Judzkiej. Góra ta nosi także nazwę Góry Czterdziestu Dni (po arabsku Dżabal Quruntul). Dwie pokusy wiążą się z Górą Kuszenia znajdującą się na skraju Pustyni Judzkiej, trzecia miała odbyć się w Jerozolimie na terenie świątynnym (Łk 4,1-12). Pustynia stała się dla Izraela miejscem próby. Przez taką właśnie ziemię Bóg przeprowadził swój lud w wędrówce z Egiptu do Ziemi Obiecanej. W trudnych warunkach pustynnych nawiedziła ich pokusa chleba, której nie potrafili przezwyciężyć. Jezus przychodzi na pustynię, aby ją odmienić, odrzucić pokusę chleba i odnieść zwycięstwo nad kusicielem.
Kusiciel miał według tradycji zjawić się w grocie, w której Jezus przebywał, modlił się i pościł. Tę grotę zlokalizowano wśród wielu innych grot, znajdujących się na urwistym zboczu góry, dziś zwanej Górą Kuszenia Grota stanowiła sanktuarium już w pierwszych wiekach, a w XII wiekıu zbudowano tu kościół, który jednak po dwu wiekach obrócił się w ruinę i dopiero w XIX wieku greccy mnisi ortodoksyjni zbudowali obok miejsca pierwotnego kościoła klasztor pod wezwaniem Świętego Krzyża, ukończony w 1895 roku. Klasztor wygląda jak wisząca nad przepaścią długa galeria. Jego pomieszczenia częściowo znajdują się w grotach wyżłobionych w skale, a częściowo dobudowane.
Mnisi greccy pokazują grotę-kaplicę, w której Jezus miał odbyć 40 dniowy post. Pierwszej pokusie, to znaczy pokusie chleba, poświęcona jest niewielka kapliczka na terenie klasztoru, położona nieco wyżej od reszty kościoła. W ołtarzu przedstawiony jest Chrystus, a pod ołtarzem znajduje się kamień, związany z pokusą chleba.
Na szczycie Góry Kuszenia lokalizuje się miejsce kolejnej pokusy, opisanej przez św. Łukasza, gdy diabeł wyprowadził Jezusa na górę i ukazał mu wszystkie królestwa świata. Widok stamtąd jest prawdziwie rozległy i piękny – może „uwieść” człowieka, jak piękno tego świata. Na samym szczycie została zbudowana twierdza o nazwie Dok przez wodza syryjskiego, Bakchidesa, walczącego z Machabeuszami. Kiedy Izraelici uzyskali już wolność w wyniku walk synów Matatiasza i Szymon został królem, równinę Jerycha powierzył swojemu zięciowi Ptolemeuszowi, który okazał się bardzo niewdzięcznym i zamordował swego teścia oraz szwagrów, zapraszając ich do tej właśnie twierdzy Dok, którą odrestaurował. Było to w roku 134 przed Chrystusem (1 Mch 16,11-17).
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
Warto przeczytać
ks. Mariusz Rosik Góra Kuszenia: http://www.mariuszrosik.pl/?p=9160
