Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: „O gdybyś i ty poznało w ten dzień, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia” (Lk 19,41-44).
Ucieszyła mnie wieść pożądana: Pójdziemy do domu naszego Pana. Jerozolimo, w twym świętym progu, dajmy cześć Bogu.Ta wersją Psalmu 121, którą śpiewamy w nieszporach, witamy Święte Miasto i przed rozpoczęciem jego nawiedzania zapoznajmy się z krótką historią miejsca, w którym pozostały ślady Boga.
Historia Jerozolimy
Jerozolima w historii Izraela pojawia się przed trzema tysiącami lat, gdy król Dawid zdobywa twierdzę Syjon, należącą do Jebuzytów, rozbudowuje ją i tworzy Miasto Dawidowe, stolicę swego państwa. Teren miasta zostaje powiększony za Salomona, który na wzgórzu Moria, leżącym na północ od Miasta Dawidowego, buduje świątynię i pałac.
Po podziale królestwa Jerozolima zostaje stolicą państwa południowego, w miarę upływu czasu powiększa swoje terytorium, ale także często pada ofiarą obcych najazdów. Szczególne inwestycje w mieście powstają za króla Ezechiasza. W roku 586 Babilończycy zdobywają Jerozolimę i ją niszczą, uprowadzając ludność do Babilonii.
Dekret Cyrusa pozwala Żydom na powrót do kraju, następuje bardzo uciążliwa odbudowa, która doprowadzona została do końca dzięki Nehemiaszowi. Spokojny okres kończy się prześladowaniami ze strony Seleucydów i walkami machabejskimi. Okresem wielkiej rozbudowy Miasta są czasy Heroda Wielkiego, a król Agryppa w roku 44 powiększa terytorium Jerozolimy, włączając do niej także miejsce ukrzyżowania Jezusa i Jego Grobu.
W roku 70 po zaciętych walkach Rzymianie zdobywają Jerozolimę, mordują ludność i umieszczają tu swój Legion X. Po drugim powstaniu żydowskim w roku 135 cesarz Hadrian zmienia nazwę miasta na Aelia Capitolina i przebudowuje na modłę miast rzymskich. Od Konstantyna Wielkiego rozpoczyna się chrześcijańska historia miasta, znów zwanego Jerozolimą, która w czasach bizantyjskich (IV-VI wieku) przeżywa okres rozkwitu. Jego końcem jest inwazja perska w roku 614, po której następuje krótki okres odbudowy, przerwany zajęciem Jerozolimy przez Arabów.
Okres panowania muzułmańskiego, przerwany na sto lat w czasach królestwa jerozolimskiego, założonego przez krzyżowców, trwał do początków wieku dwudziestego. W wieku dziewiętnastym Jerozolima zaczęła się rozrastać poza mury Starego Miasta i napływało do niej wielu Żydów.
W roku 1948 powstaje państwo Izrael, ale równocześnie w Jerozolimie toczą się krwawe walki, w wyniku których miasto zostaje podzielone pomiędzy Izrael i Jordanię. Dopiero w roku 1968 cala Jerozolima zostaje połączona w ramach państwa Izrael.
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
