„Katedra w Mediolanie, oficjalnie Katedra Metropolitalna Narodzenia Maryi, jest katedrą archidiecezji mediolańskiej i włoskim pomnikiem narodowym. Symbol stolicy Longobardów, położony na placu o tej samej nazwie w centrum metropolii, poświęcony narodzeninom Matki Bożej. Jest to największy kościół we Włoszech (największy w Republice Włoskiej, gdyż największa bazylika św. Piotra znajduje się na terenie Watykanu; druga co do wielkości, biorąc jednak pod uwagę cały półwysep włoski), trzeci na świecie pod względem powierzchni, szósty pod względem objętości. Jest siedzibą parafii św. Klawisza w katedrze mediolańskiej.”
„« Katedra, symbol Mediolanu, jest pierwszą rzeczą, na którą patrzysz, wstając rano i ostatnią rzeczą, na którą patrzysz wieczorem. Mówi się, że katedra w Mediolanie następuje dopiero po katedrze św. Piotra w Watykanie. Nie mogę zrozumieć, jak może ona ustępować jakiemukolwiek innemu dziełu wykonanemu ręką człowieka.
( Marek Twain )
W starożytności katedra była otoczona gęstą średniowieczną tkanką miejską, która, podobnie jak wokół innych dużych francuskich i niemieckich katedr, tworzyła nagłe i majestatyczne widoki na mamutową budowlę, która wyglądała jak marmurowa góra wyłaniająca się z sieci drobnych ceglanych budynków. O dawnym wyglądzie tego miejsca świadczą dziś starożytne widoki i seria fotografii z połowy XIX wieku. Wraz z otwarciem placu przez Giuseppe Mengoniego w latach 1865-1873 fasada katedry mogła stać się wspaniałym tłem scenograficznym, ale – jak nie omieszkały wykazać liczne kontrowersje – banalnym.
Lewa strona jest widoczna prawie tylko z daleka, ze względu na bliskość otaczających budynków, natomiast wejście do Via Vittorio Emanuele II pozwala obserwować artykulację brył absydy, transeptu i kopuły aż do głównej iglicy Madonny . Inne ciekawe widoki są widoczne z Piazza Fontana , z Verziere , z małego placu Pałacu Królewskiego lub z tarasu na pierwszym piętrze Arengario.”
źródło tekstu oraz zdjęć: https://it.wikipedia.org/wiki/Duomo_di_Milano
