Pielgrzymując przez Górę Oliwną, będziemy schodzili nawiedzając kolejno znajdujące się tu sanktuaria. Pierwszym z nich jest klasztor karmelitanek, noszący nazwę „Pa-ter noster” (Ojcze nasz), związany z miejscem, w którym Jezus nauczył uczniów słów „Modlitwy Pańskiej”. Tradycja chrześcijańska miejsce to identyfikuje z jedną z grot, znajdujących się na grzbiecie Góry Oliwnej. W tej grocie Jezus miał przygotowywać uczniów także na inne wydarzenia, a przede wszystkim zburzenie świątyni i koniec świata (Mt 24 i 25). W pierwszych wiekach chrześcijaństwa grota ta zaliczona została do trzech grot mistycznych wraz z grotą Jezusowych narodzin w Betlejem i Chrystusowego Grobu w Jerozolimie. Nad tymi trzema grotami w czasach Konstantyna
Wielkiego i za sprawą jego matki, Heleny, powstały trzy wspaniałe bazyliki. Bazylika na Górze Oliwnej wzniesiono nad grotą, gdzie „Chrystus, Zbawiciel wszystkich, objawiał uczniom niezbadane tajemnice”. Nosiła ona nazwę Eleona od greckiego słowa „elaion”, oznaczającego „ogród oliwny”.
W pobliżu tej bazyliki zbudowano kaplicę upamiętniającą miejsce wniebowstąpienia Chrystusa, a w V wieku powstały tu za sprawą św. Melanii Młodszej dwa klasztory, jeden dla dziewic, a drugi dla mnichów. W późniejszym czasie Góra Oliwna zaowocowała dalszymi klasztorami z licznymi wspólnotami uczniów Chrystusa. W roku 614 Persowie zniszczyli wszystkie te zabudowania i wymordowali 1207 osób zakonnych, które na tym miejscu przebywały, uświęcając je najpierw swoją modlitwą, a następnie krwawą ofiarą. Zniszczona bazylika Eleona została odbudowana, ale na początku XI wieku ponownie uległa zburzeniu przez kalifa Hakema. Na ruinach bazyliki krzyżowcy zbudowali kościół „Ojcze nasz”, ale już w roku 1187 zdobywca Jerozolimy, sułtan Saladyn, uznał całą Górę Oliwną za święte miejsce muzułmanów, na którym chrześcijanie przez długie wieki nie mogli wspominać miejsc uświęconych obecnością Pana.
Dopiero pod koniec XIX wieku na ruinach kościoła krzyżowców powstało sanktuarium „Pater noster” wraz z klasztorem karmelitanek. Pielgrzymi mogą nawiedzić grotę, a na licznych majolikowych tablicach, umieszczonych na ścianach krużganków, znajduje się tekst „Modlitwy Pańskiej” w różnych językach świata. Polska tablica została ufundowana przez żołnierzy z 8 Brygady Strzelców, którzy w roku 1943 przez Ziemię Świętą, po ucieczce Z „bolszewickiego raju”, wędrowali do wymarzonej Ojczyzny. W ramach przygotowań do Wielkiego Jubileuszu, 17 grudnia 1998 roku, z okazji roku liturgicznego „Boga Ojca”, została poświęcona nowa tablica, która zastąpiła wcześniejszą, zniszczoną upływem czasu.
Tradycja chrześcijańska grotę, znajdującą się obecnie w obrębie zabudowań klasztoru karmelitanek, związała z Jezusowym pouczeniem uczniów słów „Modlitwy Pańskiej . Z inną grotą, leżącą bardziej na południowy wschód, leżącą poza obrębem tego klasztoru i niedostępną dla pielgrzymów, tradycja związała powstanie „Składu Apostolskiego”. Apostołowie mieli przybyć tu z różnych stron, gdzie głosili Chrystusa i wspólnie ułożyć pierwsze wyznanie wiary, składające się z dwunastu artykułów, gdyż każdy z Apostołów miał sformułować jeden z nich.
Wspominając w tym miejscu „Modlitwę Pańską” i „Skład Apostolski, pielgrzymi odmawiają te dwie modlitwy w grocie ze szczególną pobożnością.
źródło: „W Ojczyźnie Chrystusa”
Media
