Sanktuarium stoi na szczycie wzgórza o tej samej nazwie i dominuje nad jeziorami Marinello, które wchodzą w skład zorientowanego rezerwatu przyrody o tej samej nazwie.
„Według tradycji bizantyjski posąg czarnej Madonny z Tindari, przybywający ze Wschodu przed prześladowaniami obrazoburczymi, uniemożliwił przewożącemu ją statkowi ponowne wypłynięcie , po tym jak schronił się w zatoce Tindari w pobliżu jezior Marinello , aby uciec przed burzą.
Żeglarze stopniowo składowali ładunek na ziemi, sądząc, że to właśnie uniemożliwia wypłynięcie i dopiero gdy wnieśli także posąg na pokład, statek mógł ponownie wypłynąć. Fakt ten zinterpretowano jako chęć Dziewicy pozostania w tym miejscu. Następnie posąg został przeniesiony na wzgórze powyżej, do wnętrza małego kościoła, który później musiał być kilkakrotnie powiększony, aby pomieścić pielgrzymów zwabionych cudowną sławą symulakrum.
Orientalną rzeźbę drewnianą (z cedru libańskiego) można datować na okres od końca VIII wieku do pierwszych dziesięcioleci IX wieku. Madonna jest czarna, z charakterystyczną długą twarzą, trudną do znalezienia w innych posągach religijnych i jest Theotókos Odigitria przedstawioną jako Basilissa , czyli „Królowa”, trzymająca na kolanach Dzieciątko Jezus , która trzyma prawą rękę wzniesioną i błogosławiącą. Na głowę zakłada się koronę lub turban w stylu orientalnym. Pod tronem napis „ Nigra Sum Sed Formosa ” nawiązuje do frazy z Pieśni nad Pieśniami 1.5 i dosłownie oznacza „ Jestem czarny, ale piękny ”.”
źródło tekstu oraz zdjęć: https://it.wikipedia.org/wiki/Santuario_di_Tindari
