„Budowę Sanktuarium Madonny del Ponte datuje się na rok 1573, zaledwie rok po cudownym objawieniu Matki Bożej. Był 15 sierpnia, święty dzień triumfalnego Wniebowzięcia Maryi do nieba, a biedna dziewczyna wcześnie rano poszła do fontanny na moście, aby zaczerpnąć wody; kiedy wizja raju zalała jej serce tajemną i nigdy nie doświadczoną radością. Pośród tych czystych wód pływała piękna, spokojna, łagodna, olśniewająca, urocza postać Królowej Raju. Wieść o objawieniu rozeszła się błyskawicznie po całym mieście i wszyscy zgromadzili się przy małej fontannie, która miała szczęście powitać cudowne rysy Maryi i Jej Boskiego Syna. Ale nie każdemu pozwolono zobaczyć Marię; oto niezwykły cud: tylko ci, którzy byli w łasce Bożej, zostali dopuszczeni do wizji cudownego objawienia. Powołano malarza, nie sławnego, ale natchnionego przez Boga; w rzeczywistości obawiano się, że wizja zniknie, dlatego poproszono o przedstawienie postaci wynurzającej się z wody. Dopiero gdy obraz został ukończony, wizja zniknęła. W rezultacie powstało arcydzieło, które do dziś możemy podziwiać we wnętrzu nowego kościoła, zbudowanego w latach 60. XX wieku, zamkniętego w małej srebrnej maszynie, będącej czymś w rodzaju monumentalnej ramy, umieszczonej pośrodku absydy. Wewnątrz Sanktuarium zachowało się jednak starożytne źródło objawienia, z którego można czerpać wodę, XVIII-wieczna maszyna procesyjna oraz obraz Antonina Ragony przedstawiający cudowne wydarzenie i miejsce, w którym ono nastąpiło.”
źródło: https://www.diocesidicaltagirone.it/parrocchia-maria-ss-del-ponte/
oraz https://www.facebook.com/mariassdelponte/photos?locale=it_IT
