„(..)Łaski i cuda zostały przebadane przez trzy komisje biskupie w latach: 1678, 1679 i 1680 z bp. Mikołajem Oborskim, sufraganem krakowskim na czele. Po stwierdzeniu wielu cudów biskup jako administrator diecezji uznał 8 lipca 1680 r. obraz Matki Bożej Bolesnej za cudowny. W 1713 roku przyjechał do Młodzaw niewidomy mieszczanin z Pilicy, Stanisław Dobrakowski. Ociemniały pielgrzym, przed obrazem Matki Bożej odzyskał wzrok. Wzruszony tym cudem jego syn ks. Józef, prebendarz z pobliskiego Michałowa prosił u władz kościelnych o probostwo w Młodzawach i je otrzymał w 1715 r. Ponieważ z roku na rok zwiększała się liczba pielgrzymów, a mały kościółek nie mógł ich pomieścić, zaczęto myśleć o budowie większej świątyni.(..)”
źródło: https://www.niedziela.pl/artykul/111570/nd/Mlodzawska-Pani-Bolejaca
