„W 1806 r walaca sie wieza zniszczyła kosciół. Cudowny obraz ocalał i został przeniesiony do koscioła sw. Krzyza. Gdy odbudowano kosciół w 1846 r obraz umieszczono w ołtarzu głównym. W roku 1933 z inicjatywy ks. Stanisława Kuliszaka, podjeto sie restauracji obrazu. Gdy zdjeto blachy sukienek okazało sie, ze zniszczenia sa bardzo duze. Renowacji obrazu M.B. podjał sie ks. Prof. Dr Szczesny Dettloff z Poznania. Oto jego spostrzezenia: Madonna bukowska nalezy do typu „Hodegetria”, (przewodniczka, wskazujaca droge) ozpowszechnionego w rozmaitych odmianach w całej Polsce. Zródła tego typu wizerunków nalezy szukac w sztuce bizantyjskiej. Nie wiemy jaka droga ten typ obrazu trafił do Polski. Czy bezposrednio ze sztuki bizantyjskiej, czy tez przez Włochy. Madonna bukowska przypomina pierwowzory bizantyjsko-włoskie. Aniołowie na naszym obrazie zamiast kadzielnic trzymaja szarfy –legendy, na których napisano poczatek wielkanocnego hymnu Mariologicznego („Wesel sie Królowo miła, Alleluja”) i na drugiej szarfie: „Zdrowas Maryjo Łaski pełna…” To by wskazywało na rodzime cechy naszego malarstwa sredniowiecznego. Takiego obrazu „Hodegetria” poza Polska nie znajdziemy nigdzie. Matka Boska spogladajac spod obramowania „maforium” wzrokiem fascynujacym ku widzowi, nie tylko zwraca uwage na wyraz swej twarzy i ujmujacy kształt głowy, lekko w bok pochylonej, ale takze gra oczu i złozonym ruchem palców prawej reki, ale przenosi w ten sposób kontakt duchowy z widza równoczesnie na Syna Bozego, błogosławiacego i wzrokiem przerzuconej w tył główki i gestem raczki Najsw. Matce. Obraz odnowiony uroczyscie wprowadzono do bukowskiej Fary dnia 8 wrzesnia 1934 roku. W niedziele 9 wrzesnia odsłonieto odnowiony obraz. 1 lutego 1935 roku p. Czesław Jakubowski, kapelmistrz i dyrygent chóru podarował na własność farze bukowskiej skomponowany przez siebie hejnał, aby po wsze czasy wzywał wiernych do oddania czci Matce Najświętszej.”
źródło: strona parafialna
