„O łaskach uzyskanych przez orędownictwo Mokrzańskiej Pani od połowy XVII w. po czasy współczesne świadczą źródła pisane i wota; liczne są świadectwa dotyczące uzdrowień z chorób oczu. Przybywali tu pątnicy z okolicznych wsi, z pobliskiego Grudziądza, także z dalszych miejscowości ziemi chełmińskiej, przeprawiali się łodziami pielgrzymi mieszkający po lewej stronie Wisły. Tutaj szukali posługi duszpasterskiej katolicy z protestanckich Prus Książęcych. Sława sanktuarium dotarła na dwór królewski, o czym świadczą przywileje przyznane przez Jana Kazimierza i Stanisława Augusta i zachowana do dziś monstrancja ofiarowana przez pierwszego z nich. O randze miejsca świadczą przywileje i odpusty papieskie nadane w 1759 r. przez Klemensa XIII oraz w 1888 r. przez Leona XIII „dla pogłębienia pobożności wiernych i zbawienia dusz”. W czasie zaborów sanktuarium, było solą w oku władz, ponieważ jak to ujął proboszcz mokrzański ks. Aleksander Pronobis, „cała taktyka pruska obliczona była na systematyczne wytrącanie Pomorzanom broni, którą mieli w religii i w swej narodowości polskiej” („Historia Pomorza”, 1930 r.). ”
źródło: https://diecezja-torun.pl/Artykuly/View/854/sanktuarium-matki-bozej-mokrzanskiej-w-mokrem
źródło zdjęcia: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mokre_kościół_p.w._Wniebowzięcia_NMP_0318.JPG
