„Zgodnie z tradycją narodziny sanktuarium Madonna di Barbana sięgają roku 582, kiedy gwałtowna burza zagroziła miastu Grado. Wyjątkowe wydarzenie meteorologiczne, które następnie wzbudziło wielkie zdumienie i troskę, prawdopodobnie wpisuje się w genezę obecnej laguny. Pod koniec sztormu obraz Madonny przetransportowanej przez wody znaleziono u stóp wiązu (lub, zgodnie z inną tradycją, na jego gałęziach), w pobliżu chat dwóch pustelników z Treviso, Barbano i Tarilesso. Miejsce było wówczas stosunkowo daleko od linii brzegowej, a patriarcha Grado Elia (571–588), dziękując Madonnie za uratowanie miasta przed burzą, zbudował pierwszy kościół.
Wokół Barbany powstała pierwsza społeczność mnichów, która przez cztery stulecia posiadała sanktuarium. W tym czasie morze się zmieniało. W 734 r. z dokumentu papieża Grzegorza III dowiadujemy się, że Barbana była już wyspą. Kościół został prawdopodobnie kilkakrotnie przebudowany i ten sam obraz Madonny, nie wiadomo, czy zaginął posąg czy ikona.”
źródło: fragment tłumaczenia z oficjalnej strony
