„Historia Sanktuarium sięga końca XIV wieku. W tym czasie rolnik znalazł na swojej ziemi figurę Maryi. Zabrał ją do domu, ale cudem figura wróciła na miejsce. Mniej więcej w tym samym czasie u wybrzeży Heiloo znalazł się statek w niebezpieczeństwie. W rozpaczy szyper modlił się do Boga. Usłyszał ponad ryk fal i ryk wiatru czysty kobiecy głos mówiący: „Jeśli pójdziesz oddać mi cześć, wiatr się odwróci”. Szyper rozpoznał głos Matki Bożej i obiecał poświęcić się jej kultowi. Bezpiecznie na lądzie, obie kondygnacje połączyły się i w ten sposób znaleziono miejsce pod budowę Kaplicy Miłosierdzia. W archiwach archidiecezji Utrecht zachował się dokument z 1409 r., który mówi o „capelle in the banne of Heiligenloo”.
Na dziedzińcu Kaplicy Miłosierdzia znajduje się studnia z wodą leczniczą. W okresie reformacji kaplica została zniszczona, a dół zasypany gruzem z kaplicy. W 1713 r. podczas zarazy bydła spod gruzów wytrysnęła woda. Historia mówi nam, że zwierzęta, które piły z tej wody, przeżyły zarazę.”
żródło: strona parafialna
żródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Onze_Lieve_Vrouw_ter_Nood_(Heiloo)
Warto przeczytać
http://emigracja.chrystusowcy.pl/holandia-pielgrzymka-polonijna-do-sanktuarium-w-heiloo
