„W 1659 r. zostaje sprowadzony do świątyni franciszkańskiej, podarowany przez niejakiego Władysława Mituszewskiego, obraz Matki Bożej Większej, która z czasem zyskuje sobie miano Matki Bożej Pocieszenia. Umieszczono go w kościele w związku z cudownym zjawiskiem, jakim było dwukrotne pojawienie się na nim kropel potu. Wizerunek Matki Bożej Pocieszenia – Pani Gniezna został uznany za cudowny przez modlących przed nim wiernych, którzy doznawali za pośrednictwem Matki Bożej Większej licznych łask i uzdrowień. Miały miejsce za Jej sprawą – jak głosi tradycja – uzdrowienia duchowe i fizyczne, o których świadczyć mogą liczne wota, jakie pojawiają się pod Jej wizerunkiem już w drugiej połowie XVIII w. Bardzo szybko zyskała Ona sobie tytuły takie jak: Pocieszycielka Strapionych, Matka Pocieszenia, Uzdrowienie Chorych. Czy miał miejsce oficjalny akt uznania wizerunku za cudowny nie wiadomo. Po prostu brak danych źródłowych na ten temat. Nie sposób także powiedzieć jak określały go wizytacje kanoniczne i inwentarze, gdyż nie zachowały się pochodzące z nich protokoły. Wiadomo natomiast, że osiemnastowieczni kronikarze franciszkańscy określali go w swych dziełach jako „imago gloriosa” czyli słynący łaskami. Kult Matki Bożej Większej zwanej Matką Pocieszenia rozwijał się w Gnieźnie bardzo dynamicznie ze względu na niespokojne czasy obfitujące w wojny i związane z nimi zagrożenia (potop szwedzki, druga wojna północna; epidemia w latach 1700 do 1707). Od samego początku obejmował on swym zasięgiem przede wszystkim Gniezno i najbliższe jego okolice (do 30 km.). Jednakże o prawdziwym jego rozkwicie możemy mówić od roku 1750 – S2, kiedy to obraz Matki Bożej Pocieszenia został umieszczony w nowym ołtarzu głównym i w wyniku znalazł się niejako w centrum liturgii sprawowanej we franciszkańskiej świątyni, a co za tym idzie w centrum zainteresowania wiernych.”
źródło: http://www.archidiecezja.pl/parafie/sanktuaria/gniezno_-_franciszkanie.html
źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Franciscan_church_and_monastery_in_Gniezno