Bazylika Wniebowzięcia Matki Bożej
” Niezwykle ważnym elementem pierwotnego wyposażenia kościoła jest nastawa ołtarza głównego (fot. 6) wzniesione na wysokim podmurowaniu. Autorem rzeźb alabastrowych był Jan Pfister lub Jan Behem. Pochodzi ona z I poł. XVII w. i reprezentuje styl późnorenesansowy. Centralną kwaterę ołtarza wypełnia duża, wykonana z alabastru płaskorzeźba, przedstawiająca opłakiwanie Chrystusa po zdjęciu z krzyża (fot. 7). Wokół tej przejmującej kompozycji umieszczono sześć drewnianych, woskowanych i złoconych płaskorzeźb ze scenami z Męki Pańskiej. Licząc od dołu prawej strony są to: modlitwa Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym, biczowanie, koronowanie cierniem, upadek pod krzyżem, przybicie do krzyża, podniesienie krzyża i zdjęcie z krzyża. W dolnej kondygnacji pod predellą umieszczono trzy alabastrowe płaskorzeźby. Na środku przedstawiono postać św. Anny Samotrzeć. Po lewej stronie Archanioła Gabriela, a po prawej Maryję w chwili zwiastowania. Środek górnej kondygnacji przedstawia trzy niewiasty u grobu Chrystusa (część środkowa), Zmartwychwstałego Chrystusa ukazującego się Marii Magdalenie (po lewej) i scenę z Emaus (po prawej). W zwieńczeniu nastawy ołtarzowej znajduje się płaskorzeźba Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a nad całością górują rzeźby Boga Ojca i Ducha Świętego. Ołtarz powstał dzięki fundacji Mikołaja Spytka Ligęzy i początkowo zamykał chór zakonny, co było charakterystyczne dla kościołów bernardyńskich. Do ściany wschodniej został przesunięty w 1862 r.”
źródło: strona parafialna/Sanktuarium/Bazylika
żródło zdjęć: strona parafialna/Galeria oraz https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Church_of_the_Bernardine_Friars_in_Rzeszów
