„Obraz przedstawia Matkę Bożą w koronie w promieniach, jakby klęczącą, schylająca się w prawo, lewą ręką podtrzymuje osłonę, a prawą wyciąga do stojącego św. Antoniego w koronie i trzymającego na lewym ręku Dzieciątko Jezus, a prawą podtrzymuje Je przy kolanach, mając w tejże ręce białą linię. Dzieciątko Jezus w koronie lewą rączką obejmuje św. Antoniego za szyję i swą główkę przytula do jego głowy. W górze widać postać gołębicy Ducha św. z której promienie padają na św. Antoniego. Pod postacią Maryi widoczne są trzy gwiazdy. Tło obrazu stanowi krajobraz. Tematyka obrazu nawiązuje do sceny z życia św. Antoniego, kiedy to podczas modlitwy otrzymał z rąk Najświętszej Panny Dziecię Jezus.
Obraz namalowany jest na płótnie o wymiarach 70×60 cm przez bliżej nieznanego artystę. Pobożny Bloch schował obraz w obawie przed szalejącymi Szwedami, którzy pustoszyli kraj. Każdego wieczoru rodzina rolnika gromadziła się wokół Obrazu Matki Bożej na modlitwie. Jak mówią źródła po każdej modlitwie „zawsze wstawał pocieszony i doznawał ulgi w cierpieniach i trudnościach życia”. Po pewnym czasie ze skrzyni, gdzie znajdował się wizerunek zaczęła wydobywać się jasność. Owa jasność spotęgowała dom Blocha, obraz zaczął się pocić i krople rosy spadały na ziemie. Te zjawiska przyciągnęły okoliczną ludność, która dzień i noc trwała na modlitwie. Wieść o cudownym Wizerunku Maryi szybko rozeszła się po całym kraju i poza jego granice. Dom Blocha stał się kaplicą, a on z rodziną przeniósł się do sąsiadów.”
źródło: http://www.parafiazuromin.pl/historia/historia-obrazu.html
Media
https://fotopolska.eu/Zuromin/b43818,Kosciol_Swietej_Trojcy_-_Sanktuarium_Matki_Bozej.html
