„Pozwolenie na budowę Sanktuarium wydała Bombajska Korporacja Miejska w 1955 r., ale kamień węgielny został poświęcony i położony rok wcześniej, 7 grudnia 1954 r., przez kardynała Waleriana Graciasa.
Następnie, w ciągu dwóch lat, kolosalny pomnik był gotowy dzięki ciężkiej i oddanej pracy wszystkich zaangażowanych.
Dlatego też 5 sierpnia 1957 roku biskup pomocniczy Longinus Pereira poświęcił Sanktuarium i ogłosił je otwartym do publicznej czci.
Ale zaledwie siedem lat później, 28 listopada 1964 r., Sanktuarium zostało formalnie konsekrowane przez arcybiskupa Huberta D’Rosario wraz z siedmioma innymi biskupami, aby zaznaczyć początek 39. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego. Zaledwie tydzień później, 4 grudnia 1964 r., nie byle jaka osobistość, jak papież Paweł VI, odwiedził Sanktuarium i pobłogosławił figurę Maryi Wspomożycielki Wiernych, figurę, która jest nadal używana podczas corocznej procesji świątecznej.
Zaprojektowane przez dwóch lokalnych architektów, Patkila i Dadarkara, Sanktuarium Maryi Wspomożycielki Wiernych jest mimo wszystko w stylu zachodnim (nikt nigdy nie mówił o inkulturacji w tamtych czasach). Plan kościoła ma formę tradycyjnego krzyża łacińskiego. Główna kopuła nad sanktuarium i dwie mniejsze kopuły nad wejściem są typowe dla architektury kościołów rzymskich. Fasada, w stylu starożytnych kościołów rzymskich, jest oznaczona łukowatym wejściem, na które nałożono ogromną mozaikę przedstawiającą Don Bosko z Madonną. Mozaikę tę flankują z obu stron dwie dzwonnice z elektrycznymi dzwonkami.”
źródło zdjęć: strona parafialna oraz https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Shrine_of_Don_Bosco%27s_Madonna,_Mumbai
