„Słowo arantzazu (nazwa w jęz. baskijskim i oficjalna)/aránzazu (nazwa w jęz. kastylijskim) oznacza obfitość cierni (bask. arantza – cierń, -zu – obfitość[1]) i odnosi się do charakteru pobliskiej roślinności. (..)
La Virgen de Aránzazu (Dziewica z Aránzazu). Wizerunek maryjny, czczony w sanktuarium, to prosta rzeźba gotycka wykonana w kamieniu. Maryja w prawej ręce trzyma kulę, symbol kuli ziemskiej, zaś w lewej – siedzącego Syna. Sylwetka Syna nie jest tak dopracowana jak sylwetka Maryi, aczkolwiek widać w nim wpływy bizantyńskie. Zazwyczaj para przedstawiana jest na pniu głogu z krowim dzwonkiem przy boku. (..)
Bazylika jest przykładem dwudziestowiecznej architektury religijnej. Powstała na miejscu poprzedniego kościoła, zniszczonego przez pożar w 1834; zachowuje plan tego kościoła oraz jego pozostałości, tworzące obecnie kryptę. W głównej fasadzie wzrok przyciąga charakterystyczne rzeźbienie w formie diamentu; kształt ten ma symbolizować ciernie głogu. Na fasadzie znajduje się także fryz apostołów, a w samym centrum wizerunek Matki Boskiej Bolesnej, otoczony pustą ścianą, wyrażającą jej osamotnienie. Doświetlenie wnętrza jest skromne, co ma ułatwiać skupienie. Absyda bazyliki bywa nazywana Kaplicą Sykstyńską XX wieku. Umieszczony w niej mały wizerunek Matki Boskiej oprawiony jest w alegorię potężnej Natury. Ściany krypty pokrywają malowidła ścienne, nad którymi prace trwały od 1952; artysta jednak wszedł w konflikt z zakonnikami, przez co mógł je ukończyć dopiero w 1984. Ostateczne porozumienie między franciszkanami a malarzem zostało osiągnięte w 2009 i wtedy malowidła zostały odsłonięte. Na ścianach łącznie przedstawione jest osiemnaście scen, jednak wchodzącego do krypty uderza przede wszystkim wizerunek Zmartwychwstałego.”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sanktuarium_Arantzazu_(O%C3%B1ati)
źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Sanctuary_of_Arantzazu