Świątynia została wybudowana w latach 1936-1939 według projektu architekta Witolda Rawskiego ze Lwowa. 21 września 1941 została uroczyście poświęcona przez księdza Franciszka Kasaka, dziekana z Nowego Żmigrodu. 17 września 1944 kościół został zniszczony przez lotnictwo sowieckie, ponieważ w klasztorze Saletynów stacjonowali żołnierze Wehrmachtu. W1966 obecna budowla została konsekrowana przez biskupa przemyskiego Ignacego Tokarczuka.
20 maja 2012 roku decyzją papieża Benedykta XVI świątynia została ustanowiona bazyliką mniejszą.
Figura Matki Bożej Płaczącej
Obiektem szczególnej czci jest figura Matki Bożej Płaczącej, znajdująca się w bocznej kaplicy świątyni. Jest to rzeźba o wysokości 130 cm, wierna kopia rzeźby z La Salette. Ukazuje Maryję siedzącą na kamiennej skale, z twarzą ukrytą w dłoniach i pochyloną do przodu. Została wykonana z drewna w 1959 i pokryta polichromią w Krakowie w 1960.
Rzeźba została wykonana przez rzeźbiarza Edwarda Kosia, według modelu prof. Franciszka Kalfasa z Krakowa. 15 września 1996 została udekorowana papieskimi koronami przez ówczesnego nuncjusza apostolskiego, ks. abp. Józefa Kowalczyka.
Media
