„Ze sprawozdania powizytacyjnego z 1687/88 dowiadujemy się, że kościół był murowany z 11 oknami, nakryty dachem z dachówek, a w drewnianej wieży wisał dzwon. Posadzka ceglana. Strop wspierał się na trzech kolumnach, przy których wisiały: krucyfiks, figura św. Walentego oraz grupa Ukrzyżowania złożona z Chrystusa Ukrzyżowanego, Marii i św. Jana. Znajdowały się trzy murowane ołtarze, z tego prawy poświęcony Matce Boskiej Bolesnej, lewy – św. Jerzemu. Odnotowano, że odbywały się procesje do kościoła, m.in. w niedzielę w czasie oktawy Bożego Ciała. Z kolei w 1722 r. wewnątrz świątyni znajdowały się ołtarze: główny poświęcony Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny, prawy – św. Hieronimowi, lewy – św. Wawrzyńcowi, ponadto ambona i chór bez organów.
W latach 1690–1694 powstało drewniane kolebkowe sklepienie z barokowymi malowidłami (polichromia). Umieszczone tu kompozycje to Arka Przymierza w świątyni Salomona, Ostatnia Wieczerza i najbliżej ołtarza hołd pięciu kontynentów.
W latach 1695–1705 wybudowano „Święte Schody” o 28 stopniach dzięki staraniom Jerzego Aleksa Abara, proboszcza górowskiego w latach 1695–1721. Powstały na wzór rzymskich znajdujących się obecnie w kaplicy papieskiej „Sancta Sanctorum” obok bazyliki św. Jana na Lateranie.”
źródło tekstu i zdjęcia wnętrza: strona parafialna
źródło zdjęcia kościoła na zewnątrz: https://polska-org.pl/4340801,foto.html
Warto przeczytać
https://wroclaw.gosc.pl/doc/4575183.Schody-w-strone-nieba
