„Kościół, już w XVIII wieku podniesiony do rangi sanktuarium, zbudowany jest w stylu barokowym, z czerwonej cegły na kamiennej podmurówce. W elewacji frontowej, oprócz drzwi wejściowych, znajdują się cztery okna. Po obu stronach fasady – wieżyczki nakryte barokowymi hełmami i zwieńczone iglicami. Szczyt przeciwny – południowy – zdobi niewielka wieżyczka, pod nią na ścianie umieszczono zegar słoneczny oraz dobudowano niewielką zakrystię. Na dziedzińcu przed kościołem znajduje się otynkowana, półkolista, barokowa kapliczka z figurą św. Heleny (obie datowane na 2. połowę XVIII wieku).
W salowym wnętrzu świątyni zwraca uwagę ołtarz główny. Został on wykonany w 1780 roku w reszelskim warsztacie Chrystiana Bernarda Schmidta. W jego centralnej części umieszczono krucyfiks datowany na 1. połowę XVIII wieku, prawdopodobnie ten sam, który został w 1713 roku w tym miejscu sprofanowany. Nad nim obraz cierpiącego Chrystusa (przedstawienie Ecce Homo), a po bokach aniołowie trzymający w dłoniach Narzędzia Męki Pańskiej (arma Christi). Powyżej w glorii (zwieńczeniu ołtarza) Oko Opatrzności. Z lewej strony ołtarza rzeźba Matki Boskiej, a z prawej św. Jana Ewangelisty. W dwóch ołtarzach bocznych obrazy przedstawiające Michała Archanioła i Matkę Boską Bolesną. Część prezbiterialną od nawy głównej oddziela drewniana balustrada wykonana przez stolarza Arendta w 1756 roku.
Na zabytkowe wyposażenie świątyni składa się również klasycystyczna ambona z baldachimem i stającą na nim figurą Mojżesza z tablicami Dekalogu oraz empora nad głównym wejściem z prospektem organowym.”
żródło: https://szlakswietejwarmii.pl/miedzylesie/
żródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Church_of_the_Holy_Cross_in_Międzylesie
