„Osiek należy do najstarszych miejscowości o charakterze obronnym na Pomorzu Nadwiślańskim1. Z dokumentu Dagome iudex (ok. 992 r.) wiadomo, że wchodziło ono w skład państwa Mieszka I. Chrześcijaństwo docierało na Pomorze Wschodnie zapewne w X-XI wieku Może nawet św. Wojciech je głosił? Według jednej z hipotez, wysuniętej przez ks. Kamila Kantaka, a rozbudowanej przez Stanisława Mielczarskiego, św. Wojciech szedł do Gdańska i Prus przez Pomorze, od Wyszogrodu (Fordon) przez Świecie, Jeżewo, Osiek, Skórcz, Grabowo, Bobowo, Gorzędziej lub Starogard, czyli „szlakiem bursztynowym”, nazywanym także via mercatorum lub „Drogą Królewską”2 . Hipotezę tę zdają się potwierdzać stare podania, legendy i tytuły kościołów (Bobowo, Gorzędziej). Po chrzcie Mieszka wiara Chrystusowa szerzyła się najpierw po grodach, a takim był Osiek, jak poświadcza nazwa i późniejszy zamek krzyżacki3. (..)
Osiek, do chwili utworzenia samodzielnej parafii, zawsze należał do Skórcza. Parafia ta legitymuje się średniowieczną metryką (XIII/XIV wiek). W Osieku od niepamiętnych czasów istniała kaplica na zamku, jednak źródłowo potwierdzona została w wizytacji biskupa Hieronima Rozrażewskiego w 1597 r. (..)”
źródło: strona parafialna/historia parafii
źródło zdjęć: Category:Saint_Roch_church_in_Osiek
