„Sanktuarium obejmuje kościół parafialny, kaplicę na wzgórzu oraz Drogę Męki Pańskiej, która biegnie po stoku wzgórza wśród drzew.
Historia Sanktuarium i Parafii Świętego Wojciecha.
Najdawniejsza nazwa naszej dzielnicy wywodzi się od drzewa czczonego przez pogan i brzmiała „Dąb”, „Dębica” lub „Dębno”. Jeszcze w XIII w. w dokumencie z 1236 roku, w którym książę Światopełk II udziela nadań i przywilejów dla istniejącego tu kościoła i klasztoru Benedyktynów, spisanego po łacinie, używa się określenia „ecclesie sancti Adalberti ad QUERCUM” – czyli kościół św. Wojciecha pod DĘBEM. Dzisiejsza nazwa „Święty Wojciech” pochodzi od imienia Świętego i od kościoła pod jego wezwaniem. Do tego miejsca w kwietniu 997 roku przybywa misjonarz Wojciech by chrzcić pogan.
Wiadomo, że przed rokiem 1236 musieli przybyć tu benedyktyni, ponieważ w tym czasie posiadali już w Świętym Wojciechu klasztor i kościół, wzniesiony prawdopodobnie na wzgórzu, mieli browar i nieruchomości w pobliskim Gdańsku.. Po osuszeniu terenów u stóp wzgórz, rozpoczęli budowę nowego kościoła. W tamtych czasach budowy trwały długo. W każdym razie przed rokiem 1310 (rozpoczęcie przekopywania kanału Raduni) prace musiały zostać już rozpoczęte i wytyczone zarysy świątyni.”
źródło tekstu oraz części zdjęć: strona parafialna
źródło pozostałych zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Saint_Adalbert_church_in_Gda%C5%84sk#
