„Krucyfiks
Obiektem kultu w sanktuarium jest łaskami słynący krucyfiks. Pochodzi on z XVII w. i znajduje się w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Wcześniej znajdował się on na bramie miejskiej zwanej Wrocławską.
Sanktuarium
Sanktuarium znajduje się w katedrze, której początki sięgają X w. Wtedy bowiem powstał pierwszy kościół wybudowany w 968 r. Była to bazylika trójnawowa z apsydą. Odkryte fundamenty pierwszej katedry można oglądać w podziemiach. Poza tym można zobaczyć relikty misy chrzcielnej i krypty grobowe (prawdopodobnie Mieszka I i Bolesława Chrobrego). Po zniszczeniach z 1038 roku została wybudowana nowa katedra, która w XIII w. została przebudowana. Obecna got. świątynia została wybudowana na przełomie XIV i XV w. Była to budowla imponująca z wieńcem kaplic (jest ich 12). W 1622 r. została ona zniszczona wskutek pożaru. Po kolejnym pożarze z 1772 r. kościół otrzymał wystrój klasycyst. Ostatni pożar katedry miał miejsce 15 II 1945 r. Świątynia została zniszczona w 65 procentach. Wtedy zostały odkryte jej got. elementy. Dlatego została podjęta decyzja o regotyzacji katedry. Prawdziwym klejnotem świątyni jest Wielki Ołtarz z XIV – XV w. pochodzący z Góry Śląskiej znajdujący się w nawie głównej. W jego centrum jest obraz św. Barbary i 12 innych dzielnych niewiast. Skrzydła zewnętrzne przedstawiają sceny z Męki Pańskiej. Poza tym można zobaczyć 5 got. i 5 renesans. kaplic ze spiżu pochodzących z norymberskich zakładów. Papież Jan XXIII dnia 12 X 1962 r. podniósł kościół katedralny do godności bazyliki mniejszej. (..)”
źródło: strona parafialna
Warto przeczytać
https://www.poznan.pl/mim/turystyka/-,p,37,50,54.html
