Máriapócs to niewielkie miasteczko we wschodniej części Węgier, położone około 26 km w kierunku wschodnim od miasta Nyíregyháza. Tym co przyciąga tu wielu turystów oraz pątników jest jedno z najważniejszych na Węgrzech sanktuariów maryjnych. Co ciekawe Sanktuarium znajduje się w herbie miasta.
Historia świątyni sięga XVII wieku, kiedy to po wyzwoleniu kraju spod okupacji tureckiej w małej niepozornej wiosce zwanej wówczas Pócs wzniesiona została niewielka drewniana cerkiew. Pewnego dnia modlący się w kościele ludzie zauważyli płynące z oczu ikony Matki Boskiej łzy, co uznane zostało przez miejscowych za cud. Na wieść o tym niesamowitym wydarzeniu do Pócs zaczęli przybywać z całego kraju liczni pielgrzymi oraz wierni. Jakiś czas później w miejscu drewnianej świątyni wybudowano barokowy murowany kościół, a nazwę wioski zmieniono zmieniono na Máriapócs.
W 1707 roku cudowny obraz Matki Boskiej z Pócs przewieziony został na polecenie cesarza Leopolda I do wiedeńskiej Katedry św. Szczepana, a w miejscowym kościele powieszono jego kopie, która także zasłynęła z cudów.
W 1948 roku kościół znajdujący się pod opieką bazylianów został podniesiony przez ówczesnego papieża Piusa XII do rangi bazyliki. Na placu przed świątynią powstał park pamięci z potężną rzeźbą Chrystusa w miejscu, gdzie w 1991 roku odprawiał msze świętą Jan Paweł II. Przy sanktuarium funkcjonuje także muzeum oraz dom pielgrzyma.
Cudowny Obraz Matki Bożej
Ikona w Máriapócs jest kopią, gdyż oryginał przechowywany jest w katedrze św. Szczepana w Wiedniu. Jest to wizerunek Marii z Dzieciątkiem w bizantyjskim typie Hodegetrii. Dzieciątko trzyma w ręku kwiat, symbol Trójcy Świętej. Pod względem artystycznym należy do prowincjonalnego nurtu ikon malowanych w XVII wieku przez karpackich Rusinów.
Obraz miał namalować w roku 1676 Istvan Papp dla Laszlo Csigri uwolnionego z tureckiej niewoli. Ponieważ Csigri nie miał wystarczającej ilości pieniędzy, ostatecznie ikonę zakupił Laszlo Hurta i przekazał do miejscowej drewnianej cerkwi unickiej, również powstałej jako wotum za wyzwolenie kraju spod okupacji. Początki kultu wiążą się z datą 14 listopada 1696, gdy na ikonie miały się pojawić krople, uznane za łzy. Zjawisko to powtarzało się więcej razy i było obserwowane przez wiele osób. Modlitwami przed ikoną przypisano zwycięstwo nad Turkami, które odniósł książę Eugeniusz Sabaudzki w bitwie pod Zentą(Sentą), 11 września 1697. Na polecenie cesarza Leopolda I obraz został przeniesiony do katedry w Wiedniu, gdzie Matka Boska z Pócs (niem. Maria Pötsch, Maria Pócs) stała się patronką stolicy. Mieszkańcy Pócs, nalegający na zwrot, musieli zadowolić się uproszczoną pod względem formalnym kopią, namalowaną w roku 1707, która również zasłynęła cudami. W związku z tym nazwę wsi zmieniono na Máriapócs. W roku 1731 opiekę nad sanktuarium objęli bazylianie i rozpoczęto budowę barokowej murowanej świątyni na planie krzyża, o dwuwieżowej fasadzie, poświęconej w roku 1749 i ukończonej w1756. Wyposażenie wnętrza, w tym ikonostas jest przeważnie barokowe. Od roku 1946 cudowny obraz jest umieszczony w nowo wzniesionym ołtarzu bocznym, a kościół nosi tytuł bazyliki. Do sanktuarium pielgrzymowali grekokatolicy, katolicy łacińscy i prawosławni, zarówno z Węgier, jak Rumunii, Słowacji i Ukrainy. Również obecnie ruch pielgrzymkowy jest duży, oceniany na 500-600 tys. osób rocznie, a Máriapócs określane jest jako narodowe sanktuarium Węgier. 18 sierpnia 1991 przebywał tu papież Jan Paweł II, co upamiętniono założeniem parku noszącego jego imię. Przy sanktuarium istniejemuzeum i dom pielgrzyma. W pobliżu siostry bazylianki prowadzą dom opieki dla osób starszych.
