„Sobór w Suzdalu powstał na miejscu starszej cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej, której fundatorem był Włodzimierz Monomach, a która z powodu zbyt słabych fundamentów musiała zostać rozebrana za rządów Jerzego Dołgorukiego. Nowy sobór zbudowano w całości z białego kamienia, przyjmując za wzór sobór Zaśnięcia Matki Bożej w ławrze Peczerskiej w Kijowie. Obiekt był wzniesiony na planie czworoboku, z trzema cebulastymi kopułami.
W 1222 Latopis Laurentego podaje, iż na miejscu soboru zbudowanego za rządów Dołgorukiego zaczęto wznosić kolejną świątynię. Była to cerkiew na planie czworoboku z trzema przedsionkami, wsparta na rzędzie przypór, zdobiona zewnętrznie płaskorzeźbami z motywem masek, łuków i półkolumn. W 1225 prace budowlane zostały ukończone; w czasie poświęcenia obiektu biskup Symeon zmienił wezwanie cerkwi z Zaśnięcia na Narodzenia Matki Bożej. W 1233 we wnętrzu wykonano freski oraz położono terakotową podłogę. Wejście do przebudowanej świątyni prowadziło przez trzy bramy z ozdobnymi skrzydłowymi drzwiami, na których wypalono kwasem w blasze miedzianej, a następnie pozłocono sceny z Ewangelii.”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sobór_Narodzenia_Matki_Bożej_w_Suzdalu
źródło zdjęć: https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Church_of_the_Nativity_of_the_Theotokos_(Suzdal)
